próbuje zerwac znajomosc...i mi nie wychodzi

Tragedia. Wmanewrowałam sie w dziwna znajomosc... po czesci internetową.. Znamy sie ze szkoly ale teraz on jest zagranicą i jakos niechcacy natknelismy sie na siebie w necie. Przyjazn i kumplowskie pisanie przerodzily sie w cos wiecej...Rozwazamy spotkanie. Powinnam sie wycofac bo oboje jestesmy w inncyh zwiazkach (mniej lub bardziej udanych) i nie moge.... Probuje go uswiadomic czym to sie moze skonczyc i ze przyjedzie za to slono zaplacic.. ale jakos nie dziala ani na mnie ani na niego.... Ktos tak ma????????Co robic???????

niby jesteśmy razem 4 lata- ale obok siebie, i bez perspektyw dla mnie, jemu tak wygodnie-słuzaca, kochanka bez deklaracji-on jest po przejści ach, a ja ?czas leci, dla mnie żadnej satysfakcji i bezpeieczeństwa na przyszłość, trzymam sie go jak natasza janusza-tak mniej wiecej to wygląda, ale chcę odejsc, ale nie umiem.

powiem ci tylko ze jestem z moim facetem 13 lat .. i tez sie zastan awiam dlaczego.. chyba boje sie zmian. On jest chyba ze mna bo mu wygodnie (jak u ciebie) bo ma mnie na kazde pierdniecie, jestem sprzataczka, praczka, i pomagaczka w kazdej dziedzinie. A im dalej w las tym wiecej drzew... i trudniej z tego wyjsc.Pytam go czy mnie kocha to przytakuje zza kompa ale nic wiecej za tym nie idzie.. ani czyny ani gesty... nic nie rozumiem. Poznalam faceta z ktorym znowu nauczylam sie smiac i poczulam jak to jest byc kobieta, ktora facet uwielbia i pragnie ... i mimo ze wiem ze to niewlasciwe nie umiem z tego zrezygnowac...

hahahaa nie jestescie asertwyne i niszczycie sobie zycie

nie wszystko w zyciu jest albo białe albo czarne... czasami jest cos pomiędzy... poki co to moja znajomosc nie wyszła poza ramy pisania... wiec mam jeszcze troche czasu na asertywnosc.

tak , ja jestem nieasertywna, i marnuje sobie życie, wiem, blokuje mnie strach przed nieznanym, tak-lepsze zło znane , niz dobro nieznane-takie zastraszone dziecko jest we mnie, a on to wykorzystuje