Oddalibyście życie za partnera?

bo zaden facet nie jest wart, by stracic nawet wlos z glowy dla niego.

nie oddałbym życia. No może piwo albo coś...

w sumie ciężko niby powiedzieć, to odpowiedzmy na "mniejsze pytanie" Czy moglibyście np odciąć sobie nogę dla partnera? I żyć z tą odciętą nogą? trochę makabryczne, ale bardziej obrazowe

na pewno nie oddalabym... bo on tez pewnie by tego dla mnie nie zrobil

jak najbardziej, moznaby zasadzic ja w doniczce i patrzec jak zakwita zielenią

nieeeeeeeeee

Jest wielu wspaniałych facetów. A może jest prawdziwe powiedzenie,że "dostajesz dokładnie tyle,ile sama dajesz"?

taaak, piękny by to musial widok być:D

Jakich tam facetów, a...b, nie żadnych facetów ale partnerów. :-)

Pewnie że tutaj teoretyzujemy... Ja m.in. piszę co mi przychodzi do głowy i moje uwagi nie są spójne logicznie. Czy mi się zdarzyło zaryzykować życie z dużym prawdopodobieństwem porażki? Prawdopodobieństwo było niejednokrotnie, tyle że co z tego jeśli ja nie czuję lęku, więc tego prawdopodobieństwa nie oszacowuję prawidłowo, chyba nawet nie wierzę w nie... A mówię m.in. o sytuacji gdy pijany facet wyciągał broń grożąc że zastrzeli mojego psa. (Jeszcze teraz skoczyła mi adrenalina). A ja mam akurat bardzo silny instynkt opiekuńczy (no i kocham zwierzęta bardziej niz cokolwiek co istnieje na świecie). Wtedy więc działanie zgodne z tym instynktem było dla mnie ważniejsze niż samozachowawczy czy jakikolwiek inny. Sprintem puściłam się do niego z gołymi rękami i takim torem żeby zasłaniać psa. (Hehehe, wielki chłop a stracił cały pijacki rezon i dał nogę.) Podobnie było ze skokiem między jadące autostradą samochody, bo jakiś pies się tam plątał (też udana akcja, zresztą potem powtórzona w podobnych okolicznościach).

Ale co do faceta, to tego nie czuję, że mogłabym oddać swoje życie... (Owszem, kiedyś, gdy byłam zakochana platonicznie, do mężczyzny co do którego tylko podejrzewałam jaki jest... ale to było dawno i pewnie zasługa mojego młodego wówczas wieku, pewnej egzaltacji, braku przygotowania na tak silne uczucie, a może tego że dotyczyło ono sfery marzeń bo nigdy tej miłości nie zrealizowałam.)

Ale wiecie co? Ja za to byłam w związku, gdzie facet w ogóle nie pracował, nie kwapił się do pracy, dawał mi się utrzymywać... trwało to ponad rok i ja mu nawet tego nie wymawiałam. I to uważam za swoje prawdziwe bohaterstwo i dowód miłości. Która z was by tak mogła? ;P

a ja mysle, ze jestes stuknieta :)

poniekąd

fgyg: a ja to myślę, że mamy coś wspólnego :D:D:D ja mogłam więcej, ale wstyd się dziś przyznać, jaka to głupota młodzieńcza. Ja to dziś myślę, że fajnie byłoby dla kogoś ŻyĆ - każdego dnia lepiej, głebiej, żyć i kochać. Ale to jest trudniejsze niż wielkie słowa i egzaltowane deklaracje na wyrost.

wiekszosc facetow zdradza albo obrzydliwie flirtuje. za mojego meza nie oddalabym pieciu minut zycia. bo juz wystarczajaco duzo zdrowia zabral mi swoja zdrada.

oddalabym zycie za swojego synka ale za męza nigdy. bo moje zycie tez jest co warte....

ja nie, bo i niby dlaczego?

NIE! NIGDY! Już nie...

omało raz nie oddałam -tyle że w czas mnie odcieli