minęło tyle lat

ponad cztery lata zniknął z mojego życia nigdy nie byliśmy razem, może nawet to i dobrze chyba nikt nigdy nie był jeszcze dla mnie tak ważny jak on teraz.. teraz mam ułożone życie byłam dzisiaj na jego koncercie, tak-zeby zobaczyc jak mu idzie i to był bład teraz siedze nad zimna juz herbata i płaczę i nawet nie mam z kim porozmawiac o tym to zbyt intymne ja nie wiem czy to uczucie kiedyś zniknie myślałam, ze nic juz z tego nie pozostało a teraz siedzę i płaczę i nie wierzę w sens tego wszystkiego co w ciagu tych 4 lat osiagnelam i chyba nawet wole plakac, ze nie moge byc blisko niego niz zapomniec o nim chyba tak wlasnie jest

ja w szkole poznałam pewnego chłopaka. nie zeszliśmy sie pomimo tego niesamowitego zaiskrzenia, każde z nas ułożyło sobie życie, ale ciagle o sobie myśleliśmy, pewnie dlatego żę to była taka nieosiągalna miłość. zeszliśmy sie dopiero po 2 latach, rzucilismy dla siebie wszystko i teraz naprawdę jest cudownie :) moze warto zaryzkowac?

też to przezywam....

nigdy nic z tego nie będzie ja juz mam zkims ulozone zycie

mój ukochany... Piotr R.

wiesz może dlatego teraz tak sie czujesz bo nigdy nie spróbowałaś z nim być i masz w pamięci jego wyidealizowany obraz?

nie, nie piotr

taka milosc zdarza się tylko raz w życiu

oj dziewczyny dlaczego tak, jest, że to nie może się spełnić...

nigdy nie spotkam juz takiej osoby jak on

wiesz ja też mam taka swiadomosc...

najgorsze jest to, że wiem,ze kiedys mu nie byłam obojętna, że jestesmy jedynymi osobami na Ziemi, ktore moga nas zrozumiec igdy sobie nie wybacze tej porazki zyciowej mam ochotę uciec, umrzec, zniknac, zniknac na zawsze

przezyłam to samo rozumiem wiem ze jest ci ciezko ja tez nikogo tak nie kochałam jak jego ale co zrobić

pozwólcie ze popłaczę z wami:( też mam taki problem:(

a powiesz dlaczego nie mogliscie byc razem?

no wlasnie co zrobic, trzeba zyc, wierze gleboko, ze jeszcze kiedys bedziemy razem...

on uwazal,ze jest nikim, ale wiem, widzialam jak sie staral a ja sie balam, balam sie zrobic ten jeden maly krok jaka ja bylam glupia co ja bym dala zeby go chociaz przytulic, raz w zyciu przytulic najblizsza osobe we wszechswiecie

ja teraz jestem z innym i bede z nim, trudno

mnie jego znajomi nie akceptowali niestety zrobiliby wszystko zebym z nim nie była

taka_jedna_szara piszesz to wszystko, co we mnie siedzi...

u mnie dzielily nas kilometry, ale coz to jest, nic tak na prawde nic...

nie widziałam go 1,5 roku, a czuje jak bysmy sie wczoraj wiedzieli, jego obraz jest tak zywo, jego usmiech, smutek na twarzy, slowa...niebywałą siłę spojrzenia...

zastanawiam sie czy tak milosc da sie zapomniec ja nie wyobrazam sobie stac przed ksiedzem i mówic przysiege malxeńska facetowi ktorego no własnie lubie a kocham innego pprzez to skazuje sie chyba na samotnosc a chce byc uczciwa wobec wszystkicvh

jestm z wami tez mam taki dylemat jak wy

co za zycie

mysle ze sporo ludzi ma taki dylemat....

no wlasnie ciekawe czy da sie zapomniec, na tyle zeby nie zyc tym na codzien...czas pokaze...

moim zdaniem to wraca jak bumeranng byłas na koncercie pewnie zostałabys tam na zawsze

oj wraca wraca...nie wiem jak to sie u Was skonczylo...ale u mnie na pewno nie tak jak powinno, zostalo duzo niedopowiedzen...

zostałabym tam na zawsze i patrzyła w te jego oczy