Mój tata jest agresywny

Już mam dość :( Ciągle krzyczy na mnie, na mamę. Jak się na mnie wydziera to całą mnie opluje, krzesła wywraca, zrcua przedmioty z biurka :o Boję się już jak słyszę jak wchodzi do domu, najchętniej uciekłabym gdzieś , żeby więcej go nie widzieć. Od urodzenia mam taka atmosferę w domu. Na mamę też ciągle się wydziera, klnie, wciąz coś go denerwuje. Ile to razy mama płakała przez niego a ja jak byłam mała patrzyłam na to. Mam już tego dośc. :(

ile masz lat ?

Myślę że dobrym lekarstwem na to byłyby betonowe kamasze dla takiego.

mam 17 lat

mam podobną sytuację w domu, też mam 17 lat. Tylko, że ojciec oprócz agresywnych krzyków do rękoczynów posuną się raz - mając 9 lat siłą odpychałam go od mamy, którą chciał uderzyć, za to, że chciała wysłać smsa do znajmojej... Mineło tyle lat, a ja ten dzień pamiętam jakby zdarzył się wczoraj. Jak żyć w takiej atmosferze? :(

u mnie też były awantury, ale dzieki bogu ojciec nigdy mamy nie uderzył za to meble rozbijał, rozstali się jak już byliśmy dorośli:-o

magia - mnie jak miałam jakieś 5 lat za to, że stłukłam szklanke i chwycił za włosy i popchnął na ziemie aż poleciałam tak że walnęłam w szafki na podłodze tez pamiętam to do dziś. Potem raz też mnie popchnął nie pamiętam za co... Mame chciał uderzyć ale tego nie zrobił a przynajmniej nie w mojej obecności. Nie wiem jak żyć w takiej atmosferze :( Ja juz nie umiem :( Jak słysze że wraca z pracy to już sie boje. Marze o dniu gdy sie stąd wyprowadze... chociaż boli mnie ze zostanie tu mama

u mnie w awanturze zrzuca z mebli wszystko, tłucze itd. Pamiętam to jak byłam mała, chowałam sie w katach i uszy zatykałam :( Tego sie nigdy nie da zapomnieć

mam takie samo marzenie, by się wreszcie wynieść stąd. Z matką zostałby brat, który jest o wiele starszy ode mnie...

kurcze u Ciebie jest to poważna sprawa :o takie przeżycia zostają jako trauma, dlaczego tacy ludzie żyją i zakładają rodziny? Nie byłabym szczęśliwa, jeśli moi rodzice by się rozwiedli - bo bywają spokojne dni, jak np. dzisiaj. Ale są chwile nie do wytrzymania...

takich wspomnień sie nie da wymazać :(

http://www.smog.pl/wideo/9413/ekstremalnie_glebokie_gardla/

magia u mnie nie ma spokojnych dni :o Jest spokoj poki on nie wróci do domu. Jak słysze ze już otwiera drzwi to sie boje. Staram sie nie wchodzić mu w domu wogóle w droge. Jak bylam mala i wiedzialam ze wieczorem ze nie spi bo swiatlo sie palilo to bałam sie isc do toalety, szłam dopiero gdy swiatlo gaslo

Ehh... nie wiem co mam Ci poradzić :( próbowałaś o tym z kimś porozmawiać, oprócz mamy?

Mam kilka bliskich koleżanek , ale tylko z jedną kiedys o tym próbowałam rozmawiać. Jej ojciec jest alkoholikiem więc ma w domu podobnie jak ja i rozumiałysmy się. Teraz ona skończyła liceum i wyjechała za granice.... a ja zostałam tu. Nikomu więcej o tym nie mowie.

Rozumiem... Też nie mówię o tym nikomu. Wstyd mi się przyznać jaki jest czasami mój ojciec... :o jeśli chciałabyś, możesz ze mną od czasu do czasu pogadać...

Dziękuje bardzo, to wiele dla mnie znaczy że moge z kimś o tym pogadać, wyżalic sie. Zajrze tu jutro. Dobranoc i dziekuje Ci

Nie ma sprawy :) pozdrawiam i życzę miłej nocy :)

no coz, ja tez mialam dziecinstwo w takiej atmosferze, jest ciezko ale jeden plus z tego ze zrobi z Ciebie "twarda" osboke i bedzisz wiedziala (miejmy nadzieje) jakich facetow sobie wybierac

no to witam w gronie........... a j wam powiem że do dziś nie umiem pojąć gdzie w tym wszystkim są matki- moja, wasze? gdzie one w tym są? dlaczego na to pozwalają? w imię czego?

ja tez przez wiele lat winilam moja mame, za to ze nie odeszla, za to ze przez to ze nie odeszla musialysmy z siostra przez to wszystko przejsc. Dzis wiem jedno, jesli jakikolwiek wykolejony facet pojawi sie na mojej drodze to wiem co z nim zrobic!

pamietam z dziecinstwa to co Wy, ale najbardziej mi utkwił dosłownie i w przenośni wieszak. ojciec wszedł do domu z matka, ja w pospiechu zaczęłam poprawiac kurtke na wieszaku, bo wiedziałam ze szykuje sie awantura o byle co- i sie nie pomyliłam- na wejściu ojciec kopnął mnie- wtedy dziecko lat 8 w tyłek z buta, poleciałam na szafke, metalowy haczyk wieszaka wbił mi sie w głowe, trysnęła fontanna krwi.... do dzisiaj mam zal, ze nikt mnie za to nie przeprosił. Całe zycie walcze z zaniżonym poczuciem własnej wartości :( jak można kopac własne dziecko? w "normalnym domu"?

Taka sobie f - aż mnie ciarki przeszły. Mi też bardzo utkwiło w pamięci właśnie to jak ojciec mnie popchnął,miałam 5 lat poleciałam na szafke az mnie zamroczyło . Za to, że stłukłam szklanke :( Dziś nie odzywam się wcale do ojca, unikam go jak mogę w domu. Przy komputerze też mogę siedzieć tylko gdy go nie ma :o I to prawda też mam trochę żalu do mamy, że nie odeszła już dawno, kiedy byłam mała. teraz to mam nadzieje wytrzymam jeszcze pare lat... ale z drugiej strony nie chce myslec o tym, że mama zostanie z nim tu sama:(

przestan- żyj swoim życiem- twoja matka jest z nim z własnej woli- jeszcze nie ma tak, że się partnera przywiązuje kajdanami jej wybór - jej cierpienie- i przy okazji twoje

przeczekaj, skonczysz szkole,wyjedziesz. Ja tez sie strasznie meczylam, na ojca nie moglam patrzec, nie rozmawialismy ze soba lata. CIezko mieszkac pod jednym dachem z kims kim sie gardzi. wierze ze dasz rade...

U mnie jest nie nie lepiej tyle w tym że dochodzi jeszcze znęcanie się psychiczne tzn poniżanie wyzywanie wyrzucanie z domu zabranianie korzystania z podstawowych czynności typu prąd woda czasami nawet jedzenie mam ograniczone nie mam już sił żyć jestem bita i poniżana od dziecka czasami myślę aby skończyć z sobą raz na zawsze ale nie mam odwagi niestety targnąć się sama na siebie a mama nic w tym kierunku nie robi....:/

kochani,nie wstydzcie se tego co was spotyka na..są instytucje która was ochronią , prosze znajdzie tel w necie, a wasze życei sie zmieni w tym nie mozna tkwić zmiencie póki co wasz los!!!! jesli tego nie zrobicie sami bedziecie tacy

teraz wy mozecie wziać sprawy w swoje ręce zróbcie to jak najpredzej

skad ja to znam:(trauma zostaje a jestem juz po 30-stce.oto kapital jaki dostalam od rodzicow,bol,przemoc,ponizenie,gniew,nienawisc:(chodze na terapie.pozdrawiam autorke i rowniez starsze osoby ktore przezyly podobne pieklo.