jak się zdecydować na drugie dziecko no jak ????

gdy z jednym jest nieraz tak ciezko :O czy ktos ma podobne obawy? czy ktoś zrezygnował po pierwszym malym rozrabiace?

a po co ci drugie? to jakis przymus czy co? bo nie rozumiem :-0

przymus jest czy jak?

musowo to trza bylo wybrac fundusz emerytalny, ale nikt nie każe decydowac ci sie na dziecko :-0 nie czujesz sie na silach to nawet nie ma co rozwazac bo szkoda dzieciaka jednego i drugiego :-0

a ktoś tu mówił coś o przymusie ?? :P złośliwcy od samego rana aktywni :D

"nikt nie każe decydowac ci sie na dziecko" - wielkie dzięki za uświadomienie :P:P

no to w czym problem pytam? :-0

ja mam trójkę i problem czy decydować się na czwarte juz podjęłam decyzję na ok 80 %, ze za kilka lat moze się postaramy zalezy jak będzie wyglądało wtedy nasze zycie wszystko zależy od tego ile masz lat ile ma lat twoje starsze dziecko jeśli ci trudno to poczekaj aż będzie starsze

masz rację Robaczek, może trzeba poczekać dłużej niż planowaliśmy ?

no i kurwa po temacie :-0 nudzi sie z rana, co? :-0

i ja mam ten problem , niby decyzja zapadła , ale jak dochodzi co do czego to sie wycofuje

mea-ile latek ma twoje pierwsze dziecko?

u mnie różnica jest trzech lat, bo tyle potrzebowałam łatwiej dogadać się z przedszkolakiem ;) ale czasami trzeba wiekszej róznicy, poczekajcie jeszcze z rok, dwa ...., wszystko będzie inaczej wyglądało

mój syn ma juz 6 lat

Mc Cafe, no ja ma podobnie ;) a teraz baby ma roczek prawie czyli najwiekszy sajgon przed nami ;) a są tu osoby ktore planowały a zrezygnowały \"w praniu \" ?

są dzieweczyny, które decydują się na drugie, zaraz po pierwszym dziecku, by mieć z "głowy", ja akurat tak bym nie dała rady wszystko zależy na ile ma się siły...

u mnie różnica będzie 11 lat czyli o wiele za duzo tak więc dziewczyny decydujcie się wcześniej

Robaczek ja pisze z centrum sajgonu, pewnie po jakimś czasie inaczej spojrzę....

wiekowo moge sobie pozwolić na na jakieś 2-3 lata roznicy, poźniej nie ma sensu. Trudna decyzja bo albo w miarę szybko albo wcale. I tu jest tzw. pies.:) Wiem ze decyzja musi zapaść dość szybko - w te czy w te. Warto poznać czyjeś historie i opinie, dlatego pytam...:)

a my niby juz zdecydowani , a jednak sie wycofuje :o

wierzę cholernie trudna to nieraz decyzja

przy rocznym dziecku nie zdecydowałabym się na drugie, tak zaplanowałam, ze jak córka miała ponad dwa to zaszłam w ciążę, by drugie dziecko urodziło się, gdy ta będzie trzylatkiem i u nas to się sprawdziło, bo najstarsza córeczka jako trzylatek była "normalniejsza" niż jako dwulatek ;) czas szybko płynie -najstarsza ma 7 lat i bawi się jeszcze z 4-latką (przy wiekszej róznicy to byłoby trudniejsze) a po podłodze śmiga najmłodsza... sajgon mam od 7 lat :D

tak bardzo chce, a tak sie boję :o oj mówię wam dziewczyny :o czy ja sie kiedys wogole zdecyduje

lepiej się szybciej zdecydować, ja zastanawiałam się 13 lat :D teraz widzę, że powinnam się wcześniej zdecydować, może nie po roku, ale gdzieś po 5 latach

robaczek swirta racja , mnie jak sie urodzi dziecko (oczywiscie jak sie zdecyduje) to moj syn nie bedzie szczodry do zabaw z rodzenstwem , jemu w glowie koledzy , karabiny, strzelanie i łażenie po drzewach

na wojnę i na dziecko nigdy nie ma dobrej pory :D ja osobiście wierze że w swoim czasie okoliczności nam podpowiedza niejako "same" czy zostawić to jak jest czy jeszcze zadziałać ;) masz rację, sajgon jak jest tak bedzie może tylko jakosciowo inny:P:D

a z tym "z głowy" to też nie jest tak, człowiek po paru latach zaczyna tęsknić za maluszkiem i w wielu rodzinach efektem jest trzecie dziecko :D

zależy, jak bardzo jesteś szalona ;) naprawdę nie zawsze jest tak ciężko przy drugim, mnie było nawet łatwiej...... najgorzej było przy pierwszym, najwięcej pracy, zmęczenia itp

własnie - niektorzy twierdzą ze z pierwszym najgorzej a potem niby bardziej z górki...hmmm. Oby ;)

Ja mam to samo. Syn ma 2,5 roku. Planowaliśmy zacząć starania o drugie dziecko PO 3 urodzinach syna. Tak, żeby między dziećmi było 4 lata różnicy. Ale zbliża się nieuchronnie termin starań i... Mąż się waha... Ja się waham... Z różnych powodów. Nasz syn to żywe srebro. Bardzo, bardzo, bardzo żywe dziecko. Trudne do upilnowania. Bardzo nam dał i nadal daje popalić. Nieraz tak nas wymęczy, że pod koniec dnia mamy ochotę strzelić sobie w łeb. ;) No i mąż nie wyobraża sobie naszego szatana + maleńkiej dzidzi. Mówi, że skończymy w wariatkowie. Poza tym On już się przyzwyczaił, że syn jest w miarę samodzielny. Sam zje, załatiwa się na nocnik, przesypia całe noce... i przeraża go, że trzebaby było przechodzić całe niemowlectwo od nowa... A ja się waham bo... wszyscy naokoło mnie cisną, bym szła do pracy. Siedziałam w domu całą ciążę i będę siedzieć do posłania syna do przedszkola i jesli NIE zajdę w ciążę to pojdę do jakieś pracy... A jeśli zajdę to następne 3 lata w domu. Mnie to nawet nie przeszkadza bo wolałbym odchować dzieci a później skupić się na pracy i juz nie robić sobie przerw macierzyńskich... Poza tym boję się, że jak pojdę do roboty to wtedy już w ogóle nie zdecyduję się na drugie dziecko!!! Ale rzygac mi się chce jak słucham wszytkich (mojej i męża rodziny), że MAM iść do roboty i kropka. I sama nie wiem co robic.