jak Wasi mężowie/partnerzy reagują na płacz dziecka?

z przyczyn osobistych i ważnych dla mnie ciekawi mnie to.

zwleka się z łożka i idzie go przewinąć.

szczęściara...a jak mały się uderzy, upadnie itp...

moj maz mniej wiecej tak: aśka, lilka placze... a ja mu na to: no i co w zwiazku z tym??? wtedy robi mu sie glupio i sie nia zajmuje...

2 tyg ma wiec nie upada

heh jak moje dzieci mialy 2 tyg to tez sie rwal do pomocy ale juz mu zapal minal...

mojego męża płacz denerwuje ale zaraz przytula dziecko żeby jak najszybciej przestało płakać:)

:-) mój ma 2 lata, jak mu się coś stanie, nic powanego, to mój mąż mówi mniej więcej coś tak: ty k.., szmato, nic nie umiesz, nawet dziecka dopilnować itp. itp itp. dodam, że w żadnej innej sytuacji się tak nie zachowuje...

moj tez idzie i bierze dziecko ... jak upadnie to juz zapierdziela .. nie ociaga sie :P

starsze ma 1,5 roku i tez sie nim zajmuje. on lubi swoje dzieci. kiedys stwierdził ze wolalby siedziec z nimi w domu niz chodzic do pracy

o matkooo co ty mowisz??? serio???

heh to chyba zart. jak nasze upadnie i rozwali sobie kolano to ja zazwyczaj panikuje a mąż twierdzi, ze zdarza się bo "gdyby kuzka nie skakała..."

no tak... za pierwszym razem byłam w szoku. zawsze się denerwował jak malemu coś było, ale potem mu odwalilo. jak się uspokoi, to preprasza itd.

niestety to nie żart.

nie mogę sobie potem dać rady. z każdą koleną awanturą coś we mnie pęka. dodam, że ja się z nim nie kłócę, bo muszę małego uspokoić, ale jak on wrzeszczy to tylko sprawa się pogarsza. "na spokojnie" ustliliśmy, że będzie wychodził z pokoju, ale dziś wrócił...

anna123 ,,,, współczuje ci:o a zapytaj sie go czy czuje sie w roli tatusia i czy jego ojciec też tak do matki mówił może to w domu go tak nauczyli kobieta z dziecmi facet do pracy a tak na marginesie mój też chyba codziennie powtarza że wolałby z dzieciakami siedzieć niż do pracy chodzić :)(chyba ma coś z dziecka bo całymi dniami by się tylko bawił z nimi)

raczej, matka do ojca... tesciowa traktuje swego męża beznadziejnie, ale jak chciałam z nią porozmawiać na ten temat że to ma wpływ na "synia", to w sumie mnie wyśmiała, ze to NA PEWNO nie o to chodzi. poza tym, jesteśmy zgodnym, kochającym się małżeństwem myślącym o drugim dziecku - tyle oficjalnej wersji...

na mój gust on ma jakies problemy psych. z dziecinstwa. wyslij męża do psychologa.

matka nie umiejąca okazywać uczuć -> no i masz wytlumaczenie problemow twojego meza - na moj gust bez psychologa sie nie obejdzie.

też się zastanawiałam nad tym. i chyba muszę to wdrożyć, boję się że jak zacznie na dziecko wrzeszczeć, to małemu coś się może z psyche stać.

matka, uczucia okazuje nawet za bardzo, tylko nie mężowi. "Synio" i "wnunio" to teraz nomber 1. on chyba nie ma wzorca małżeństwa i szacunku do współmałżonka.

on tak reaguje tylko jak dziecko pałacze???? czy zdaża mu sie w innych przypadkach????? jeśli tylko na płacz to chyba coś z dzieciństwem jego nie było tak pogadaj z nim albo faktycznie tylko psycholog mu może pomóc:o

Jak coś się stanie Lusi przy mnie, to nic nie mówi, ale widzę po nim, że go nosi. :) Jak słyszy płacz, to zaraz śmiga ją ratować. Tak szczerze mówiąc, to jest na punkcie małej nieźle zbzikowany. Prawie jak ja ;) Różnimy się tylko tym, że on Lusi bardziej ufa. Jak się wspina na grzejnik, to nie idzie jej asekurować :) Ja zazwyczaj lecę ;)

właśnie tylko jak dziecko płacze, owszem szybko się denerwuje, ale nigdy nie wyzywa i poniża, tylko wtedy. dla mnie to był szok, znaliśmy się do urodzenia dziecka 5 lat.

jeju ,, no dziwna sprawa , to pewnie ma w podswiadomosci , tez myssle e nie obejdzie sie bez lekarza :O zrobi mu hipnoze iwywali goowno z glowy :O alwo wez ty sie na niego wydrzuyj w jakiejs sytuacji .. takimi slowami zeby mu kopara opadla , niecg zobaczy jak to brzmi i ze pomoc jest tu narawde potrzebna , moze nie bedzie sie opieral :O

dziwne :o musisz wysłać go do psychologa innej rady nie ma szkoda mi ciebie:o a jakie on ma relacje z dzieckiem jak dziecko nie płacze????

najgorsze jest to, że z każdym takim zdarzeniem, ja mam wrażenie że coraz mniej go znam i chcę z nim być. on araz o tym zapomina, a ja nie mogę, starm się ale mam jakąś ranę. u mnie w domu tego nie było, u niego szybko i głośno się kłócą, a potem zmieniają temat i jakgdyby nigdy nic. to musi być z domu,

realacje ma b. dobre, ale to ja się głównie zajmuję, usypiam. jak jestem w pracy a on zostaje, to zawsze twierdzi, że z nim, babcią mały jest grzeczny a tylko przy mnie dostaje głupawki.

wydaje mi sie że w dzieciństwie miał problem :) pewnie rodzice poświęcali mu zbyt mało czasu :o jakiś uraz psychiczny spróbuj ty z nim porozmawiać o przeszłości jeśli macie dobry kontakt ze sobą powinien ci się zwierzyć jeśli nie szukajcie pomocy u psychologa rodzinnego:) powodzenia

dzięki tak zrobię.