Mówię sobie poraz kolejny, że kończę z nim, ale....

za kazdym razem jak wysle smsa, pusci chociaz strzalke, albo jak chce sie spotkac to mu wybaczam wszystko. Zapominam o wszystkim co sprawil, ze cierpialam, samotnie płakałam przez niego. Tak jestem zakochana, że wystarczy jakikolwiek sygnał jego chociaż minimalnego zaangażowania sprawia ze jestem w stanie zapomniec o wszystkim i żyć chwilą. Jestem zagubiona totalnie, bo jak kocham to na 100 procent i nie widze swiata poza facetem.

desperatka

tzn ?

moze napiszesz cos wiecej ?

znaczy kończysz z nim wtedy gdy on z tobą kończy, dobrze myślę? wtedy kiedy się nie odzywa.

co wiecej trzeba pisac? piszesz ze wybaczas mu wszystko, cokolwiek by nie zrobił, jakby cie nie skrzywdził -> to sie nazywa DESPERACJA :D

nie - to się raczej nazywa ślepa miłość, powiedziałabym nawet: toksyczna...

co już mu musiałaś wybaczyć?

jeszcze z nim jestes? jakie jego cechy tak Cie pociagaja?

tez tak mam... niby rozstajemy sie, jest troche cisza miedzy nami.... a potem jeden jego odzew i znowu jakas iskra nadzieji wraca... i mysl ze moze opamietal sie :(((

up up

a już myślałam, że jestem osamotniona w tak beznadziejnym postępowaniu. Ale z czasem wszystko mija;) Twardym trzeba być a nie miękkim xD

nie jestes osamotniona, czy mija to nie bylabym tego taka pewna :( to trwa juz dosyc dlugo i za kazdym razem ten sam scenariusz :(( nie mam sily powiedziec dosc...

dlaczego odrazu dupy wolowe?

bo nie potraficie nawet własnym życiem dobrze pokierować jesteście jak pies pijaczyny - jest na każde zawołanie pana, który czasem rzuci jakiś ochłap, a najczęściej kopnie w zadek

masz troche racji... ale trudno rozpoczac nowy rozdzial w ktorym nie ma miejsca dla niego