Psycholog czy psychiatra, a może nic?

Może ktoś jeszcze doradzi? Czy w ogóle jest dla mnie szansa?

nie straszcie jej skutkami ubocznymi,żadne nie występują wszystkie razem,ani nie muszą wcale wystąpić.Ja trafiłam na świetnego psychiatrę(znajoma mi go poleciła),zapisał mi lek o nazwie:"DOXEPINE",pomógł mi prawie natychmiast.Miałam podobne problemy,jak autorka tzn.bałam się nawet wychodzić z domu,nie spotykałam się ze znajomymi,codziennie marzyłam,żeby skończył się wreszcie dzień żebym mogła położyć się spać

fluj, nie boję się skutków ubocznych. Trochę to pocieszające, że Tobie się udało z tego wyjśc. Dużo musiałaś nad sobą pracować pewnie? Dziękuję za pozytywny wpis. Jak już pisałam, wolę skutki uboczne, niż nie doświadczyć żadnej poprawy, bo w samą terapię nie wierzę. Z drugiej strony nie wyobrażam sobie siebie jako normalnej osoby. Nie widzę siebie idącej do pracy, rozmawiającej normalnie z ludźmi, po pracy spotykającej się z człowiekiem, którego kocham. W ogóle nie wierzę w to, że ktoś mógłby mnie kochać. To chyba mój stan psychiczny rzuca mi się na mózg. Uwielbiam spać, mogłabym spać całą dobę. Chcę zasnąć i nie myśleć o niczym, o problemach, o bezrobociu, o samotności, o tym że jestem zerem. Rano się obudzę i znowu pomyślę "następny beznadziejny dzień, byle do wieczora". Jeśli to ktoś jeszcze czyta, to tak, wiem, przynudzam, ale nie mam z kim porozmawiać, więc rozmawiam z kafeterią.

Jeszcze pogadam z kafe. Właściwie nigdy nie umiałam nawiązać bliższego kontaktu z innym człowiekiem. Ludzie byli znajomymi, co najwyżej bliźszymi znajomymi. Nie umiałam i nie umiem podtrzymywac kontaktów, nie wiem kiedy wysłac smsa, co odpowiedzieć, co napisac w emailu. Rozmowa przez komunikator? - do dziś nie umiem. Teraz żyję w izolacji, rozmawiam tylko z domownikami. Żałosne to wszystko, rzygać mi się chce jak pomyślę o swoim spieprzonym życiu.

bez terapii nic się nie zmieni leki za Ciebie niczego nie załatwią jeżeli chcesz coś zmienić w swoim życiu, musisz się przełamać i pójść na terapię, być może połączoną z farmakoterapią dobranoc

dobranoc

a tak po prawdzie ma rację. Leki są dobre na początek, przy ostrym stanie, żeby w ogóle móc funkcjonować. Ale terapia to podstawa zmian. Bo przecież nie chodzi o to, żeby poprawiło się po lekach, tylko żebyś stanęła na nogi i poradziła sobie bez nich :) Jeśli chodzi o terapeutę to poszukaj w internecie. Jak wpiszesz w googlach: psychoterapia i miasto, to powinny wyskoczyć Ci gabinety psychoterapeutyczne. Na tych stronach będziesz miała opis metody, warunki terapii, dwa słowa o terapeucie, często ze zdjęciem, telefon, adres, cenę - wtedy na spokojnie zdecydujesz.

Dziekuje joelka. To nie jest tak, że uważam że leki załatwią wszystko. Wiem, że terapia, praca nad sobą, będzie pełniła decydującą rolę w procesie leczenia. Ten temat założyłam wczoraj, w chwili bardzo dla mnie złej. Chciałam się leczyć, zmienić coś w moim życiu. Ale teraz znowu przyszło rozleniwienie, złudna nadzieja, że jakoś to będzie, nie wiem jak, ale będzie, bez psychologa lub psychiatry. Może nic, nie mam siły do siebie samej.