porozmawiasz ze mną chociaż tutaj

Domyślam się, że zostawił to bez wyjaśnienia, bo nie chciał mnie zranić, tylko jak wiecie takie milczenie rani wielokrotnie mocniej, bo nie jest szaloną nastolatką, która rzuci się z mostu, jak facet nie będzie chciał z nią być...wydawało mi się, że na tyle mnie poznał i poobserwował, że mógł być pewny, jak zareaguje...

afsafa Ja na pytanie "dlaczego jest tak, a mogło być zupełnie inaczej" znam już odpowiedź... Mnie "męczy" coś innego :))

A czasem nawet jak zapominam, na chwilę dłuższą lub krótszą, to z reguły wraca, to ze zdwojoną siłą...

Coś mądrego "Czas pozwala jedynie nauczyć się najpierw przetrwac, a potem żyć z tymi ranami. Ale każdego ranka, natychmiast po otwarciu oczu czuję te rany. I zawsze, do odstatniej chwili życia będzie się czuło obecność. Od niej można uciekać, ale nie można uciec" Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Podejmując pewne decyzje bierzemy za nie odpowiedzialność. afsafa - mnie tez otacza dużo wspaniałych ludzi, ale o tym co dzieje się "tam w środku" wie naprawdę niewiele osób.

....> Rozumiem :), także jest w głębszej fazie wtajemniczenia ;), może ja kiedyś też się dowiem dlaczego...

powyższy wpis jest do a..., przepraszam za błędy

:))

puste krzesło...> u mnie też teraz prawie nie wie nikt...na początku wiedziało kilka osób, po jakimś czasie uznałam, że za dużo o tym osób wie, ale już było za późno, bo to były takie emocje, że jak im mówiła, to po prostu musiałam... Powiem Wam, że mnie to nie załamuje, budzi refleksje, czasem jakiś lęk, czasem tęsknotę, ale na codzień nie widać tego po mnie...

Wydaje mi się, że u mnie nie chodzi o to, żeby wszyscy dookoła wiedzieli, że coś moją duszę gryzie. Ten cholerny czas nauczył mnie walki z takim stanem. Dla mnie priorytetem było podzielenie się tym faktem, że dusze mam sponiewieraną niepewnością i zadanym bólem :o afsafa - to co napisałaś oczywiście też jest jak najbardziej słuszne. Czasami tylko taka właśnie słabość mnie dopada, potrzebuję się wygadać...

Mnie też dopada czasem taka słabość, chociaż tutaj mogę o tym napisać...

W mojej historii było cholernie dużo niedomówień, słowa nie były potrzebne do pewnego momentu, później są niezbędne...

Wydaje mi się, że im mniej osób wie, co skrywamy na serca dnie, tym lepiej dla nas. Nawet jeśli wydaje nam się, że osoby wtajemniczone nas rozumieją, to często prawda okazuje zgoła inna. Przetestowałam to na sobie.Dlatego teraz nikt z moich znajomych nic nie wie i wiedzieć nie będzie.

puste krzesło :D:D:D Podkradłam Ci początek wypowiedzi - przepraszam :D:D:D

a....> generalnie zgadzam się, niestety ludzie często wykorzystują takie rzeczy przeciwko nam...

a........ czyli mamy ze sobą wiecej wspólnego niż nam się wydaje ;) Nie tylko formy wypowiedzi, ale to co napisałaś, jestem tego samego zdania. afsafa te niedomówienia zabijają to co tak naprawdę mogło byc piękne. W zyciu jest wiele takich momentów kiedy myslimy, że jestesmy na rozstaju dróg swojego życia, że każda decyzja przez nas podjęta bedzie zła. Czasami chciałoby się cofnąć czas, jak film, ale się nie da. I to chyba w naszym życiu jest najpiekniejsze a zarazem najokrutniejsze.

:)) Będę już zmykać. Miłego popołudnia życzę:))

Ile razy rozważałam to w swoim sercu, masę razy, myślę że to znacie... ale nie żałuję, że to się zdarzyło, jedynie żałuję, jak to się skończyło... Nagle pojawił sie ktoś w moim życiu, tak podobny do mnie, wydawało mi się, że jesteśmy jak dwa zaginione kawałki puzzle, tylko te dwa do siebie pasują, żadne inne...

Miłego popołudnia, do napisania :)

wlasnie to, co powiedziales "puste krzeslo" - ze najpiekniejsza czesc naszego zycia i emocji, jest zarazem tą najbardziej bolesną. czasem mysle czy byloby lepiej, zebysmy sie nigdy nie spotkali. byc moze dzien zaczynany i konczony z obrazej ukochanej lecz niedostepnej dla mnie osoby bylby ubozyszy, ale moze bylby spokojniejszy. moze nie bylo tej barwy i smaku, zapachu wspomnienia, ale moze bylby spokoj. i nie byloby lez, ktore plyna z powodu milosci i poczucia krzywdy, ze swiat jest niesprawiedliwy...

Musiałam jeszcze zajrzeć na chwilę. Chciałam coś jeszcze powiedzieć... ale zobaczyłam, że puste krzesło, wpisało dosłownie to co myslałam o tym, że gdy się podejmuje pewne decyzje , dokonuje pewnych wyborów trzeba być za nie odpowiedzialnym... Tak "puste krzesło", doskonale to rozumiem i... stosuję. Do końca.

żeby budzić się obok niego zamiast z marzeniami i z poczuciem klęski. a jednk we właściwym czasie tego nie zrobiłam, bo on to nie poprosił. "słowa są źródłem nieporozumień" - wpaja się w nas ten sposób myślenia, zapominając przy tym, że słowa są tez jedynym źródłem porozumienia. i starsznie trudno je potem z siebie wydrzeć.

afsafa - Właśnie ten żal o to w jaki sposób się skończyło sprowadził mnie tutaj. Ten żal do siebie o niewypowiedziane słowa, słowa, które gdzieś kołaczą mi echem, to wszystko by wyjaśniło. najbardziej boli - nic dodać nic ując... Milczenie jest z drugiej strony najgorszą i najpiekniejszą częścią miłości. Nie łatwo jest pozwolić, żeby któś poznał nasze cierpienie.

nieuleczalnie-nieuleczalna znam to i każdego dnia płacę wysoką cene gdzieś głęboko w sobie. Do końca.

puste krzesło...> nie dałam mu się poznać na tyle, aby był pewien, że dużo gorsze jest dla mnie takie milczenie, niż nawet najboleśniejsza prawda dla czego nie chce, dlaczego nie może ze mną być...

ale bez odsłoniecia się, bez zaufania, bez ryzyka ze będzie sie odrzuconym, nie da sie zbudowac szczesliwej, trwalej relacji. jestesmy tego najlepszym przykladem. niedomowienia zatruly nam dusze i teraz siedzimy tu zeby sie wspierac w przezywaniu toksycznej milosci.przyznasz, ze to dosc przygnebiajace. bo wina lezy w najlepszym trazie w srodku...

najbardziej boli...> zgadzam się...tylko że chyba mam jaką wewnętrzne przekonanie, że jeszcze się spotkamy...

to masz szczescie, bo moze jest szansa, na to zeby wszystko sie jeszcze jakos ulozylo. my sie widujemy bardzo czesto i wyc mi chce, kiedy widze w jego oczach te milosc i cieplo i czulosc i glod i wiem, ze moje mowia to samo. i wiem, ze nic z tego nigdy kurwa nie bedzie, bo zbyt wiele sie stalo i zbyt wiele nie stalo...

Nie ułoży się, bo nie może sie ułożyć...co najwyżej może uda się w końcu porozmawiać...

a co chcialabys uslyszec? w idealnym swiecie. i co chcialabys powiedziec?

Hmm w idealnym świecie powiedział bym mu, że kocham ponad swoje życie, że jest miłością mego życia i oczywiście z jego ust chciałbym usłyszeć to samo...i żyli długo i szczęślwie...