boje się milosci

jestem zakompleksiona dwudziestoletnia dziewuchą. moj problem polega na tym ze z jednej strony pragnę milosci itd a z drugiej strony kiedy jakis chlopak sie we mnie "zakocha" to wpadam w panike jak sie o tym dowiem. automatycznie robie wszystko zeby jak najszybciej o mnie zapomnial. boje sie ze narobie mu wstydu bo raczej do ladnych i madrych nie naleze...TAKIE ZAMKNIETE KOŁO.

to smutne YYYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

dlaczego tak nisko siebie cenisz???? wiecej wiary! uwierz ze jestes ladna i mozesz byc madra:):)

Mnie byś tym nie zniechęciła:P.Mnie bardzo trudno zniechecić:P.

to nie takie proste

amant oj zniechecilabym...uwierz na slowo;)

Nie przejmuj się tymi, którzy się w tobie zakochują. To ich problem. Ty wybieraj sama i zastanawiaj się czy takiego chcesz. Jeżeli ktoś ciebie atakuje swoim uczuciem, zapędza w przysłowiowy róg, to możesz czuć się z tym źle. A jeśli to ty "polujesz", masz więcej pola do manewru iwięc i mniej obaw przed uczuciem.

no wlasnie problem w tym ze czasami sama na siebie jeste wsciekla bo wszyscy ci moi powiedzmy adoratorzy byli bardzo mądrymi, grzecznymi,kulturalnymi,zabawnm chlopakami

we mnie się na szczęście dziewczyny nie zakochują bo nie ma ani w czym ani jak... więc uciekać nie muszę

tak naprawde nie mam pojecia co on we mnie widza. oni nawetmnie tak narawde ni znaja, ani nie wiedza czym sie interesuje itd. wiedza tylko ile mam lat, jak mam na imie, nazwisko i jak wygladam. moze poprostu oni sie ze mnie nabijaja...