Różnica wieku

Witam, Po raz pierwszy zakładam temat na jakimkolwiek forum,więc jest mi trochę trudno, ale potrzebuję obiektywnych rad a nie mam z kim porozmawiać. Problem znany większości - miłość,ale po kolei... Wiem,że przeszłość jest od wspominania tylko tych dobrych rzeczy i uczenia się na błędach,ale to co chcę napisać jest ważne. Zmarnowałam 6 lat, przez 6 ostatnich lat trwałam w beznadziei, totalna wegetacja, zero zainteresowań, pasji - typowa osiedlowa monotonia. 5 lat nieudanego związku ... rozstaliśmy się. W końcu obudziła się we mnie ciekawość, zainteresowania, pasja, wróciłam do szkoły, pracuję. Chcę coś osiągnąć, mam swoje marzenia, chcę się cieszyć życiem.... Do rzeczy - poznałam faceta, bardzo podoba mi się jego charakter, dusza, jest tak jak by z "mojego świata" jest kimś przed kim mogłabym rozłożyć skrzydła i latać, kimś kogo wpuściłabym w PEŁNI do siebie i wiem,że On nie byłby tylko cząstką a również całością .... Nie codziennie spotykam takich ludzi i tu nadchodzi lęk ja mam 20 lat On 33, jak dla mnie spora różnica... i nie mam tu na myśli dzieci, wyglądu (itd) a doświadczenie, wiedzę ... dodam,że jest po studiach a ja? ja jeszcze LO kończę i jeszcze niedojrzała chyba ... jakie są według was szanse ? czy jest sens zacząć cokolwiek budować? Pozdrawiam

Ciężko jest radzić kompletnie nie znając człowieka. Gdybym napisała: masz szansę na szczęście - jakie to miałoby znaczenie? Wiele zależy od Jego zaangażowania, podejścia, stosunku do Ciebie, do związku. Tego nie da się powiedzieć po kilku literkach opisujących Go i w dodatku przez osobę trzecią.Powiem tak: znam wiele par z dużą różnicą wieku (choćby moi dziadkowie, Ona miała 18, gdy wyszła za Niego - lat 28). Nie ma reguły.Nie pytaj się tu o wróżenie z fusów tylko bierz byka za rogi, bo życie jest jedno. nie spróbujesz, nie zaryzykujesz, nie dowiesz się!Życzę szczęścia ;)

tak... bezsensu, chyba musiałam "wyrzygać: to co na sercu leży,ale dziękuje za odpowiedź :)

i wzajemnie :)