Mam zrypane myślenie

Mam zrypaną głowę. Mam cudownego faceta a ciągle się go czepiam. Z dnia na dzień potrafię zerwać znajomość. Tak o = po prostu. Chyba boję się miłości... Głupio mi potem jak cholera. Całe moje życie nieco bardziej pokićkane - nie będę już tu opisywać. I wiem co teraz napiszecie - on mnie w końcu kopnie bo będzie miał dosyć... Ale pytanie - co ze mną? Jak go widzę szaleję. Jak nie widzę szaleje moja wyobraźnia i wydaje mi się że on mnie skrzywdzi itp. O matko. Chyba jakaś psychoterapia mi się przyda albo wstrząs.

Może niskie poczucie własnej wartości? Bo miałam i mam podobnie... z nim jest swietnie, ale czasem mi wyobraźnia podsuwa obrazy, że on mnie zdradza i ze mnie zostawi i skrzywdzi...

Miałam tak samo... Mój obecny mąż musiał wiele znieść na początku związku zanim uwierzyłam, że on tak o mnie na poważnie i nie odejdzie przy pierwszych problemach.. ani tych drugich, ani kolejnych. Odbijało mi jakieś 8 miesięcy. A teraz sam przyznaje, że jestem zupełnie inną osobą niż na początku związku. Też miałam porypane życie. Za sobą jedno małżeństwo, z którego facet wypisał się prawie natychmiast po przyjściu na świat dziecka... Nie wiem co Ci radzić. Ja z czasem po prostu mu uwierzyłam.

kolejna co ja prętem po oczach bili w dziecinstwie. polecam pakiet antystresowy.

Ja też po poważnym związku. On też. To jest takie poczucie strachu przed zranieniem. Jak jest jest ok, ja nie ma go przy mnie różne wizje. A czuję, że to ten facet. Kocham.

to mu o tym powiedz... o tym wszystkim... że się boisz i że ci czasem odbija... jak kocha to zrozumie

Może niskie poczucie własnej wartości :-( rzeczywiście. Tylko potem mam sama żal do siebie, że go ranię. Siebie ranię, jego ranię, poczucie winy... A jak jest po prostu wszystkie obawy znikają.

Właśnie powiedziałam, przeprosiłam. Powiedział : Będzie dobrze. Nigdy w tych chwilach nie wymkneło mi się ,że nie kocham. Nie byłoby to zgodne z prawdą. Zawsze jest :kocham, ale....