Zostawilam ich w parku i przyszlam do domu

A ten dzien zapowiadal sie naprawde milo. dziecko pozwolilo nam spac do 9.00. zjedlismy sniadanie i wybralismy sie do kosciola. wybylismy tam cale 15 minut, bo corcia zaczela wrzeszczec, ze "kosciol be" i zeby wyjsc!!! w kosciele bylo multum dzieci od noworodkow do kilkulatkow, w wozkach, biegajace, stojace, spiace. Generalnie ZADOWOLONE. Wyszlismy, poszlismy do parku. Pelno dzieci na sankach, zjezdzaja z gorki (nasze wczoraj bylo bardzo nieszczesliwe, ze proponujemy mu zjezdzanie na sankach czy lepienie balwana, ja stara baba lepiej sie na sniegu bawilam od niej). Mala wyszla z wozka, zignorowala nasza propozycje spaceru chodnikiem, weszla w najglebszy snieg i nie chciala isc dalej. odeszlismy kilka metrow dalej i patrzylismy na nia. zaczela ryczec ale sie nie ruszyla z miejsca. Nie wytrzymalam nerwowo, zostawilam meza i dziecko na spacerze i poszlam do domu.

Marcysia ja już myślałam ze zostawiłaś same sobie dzieci :) U mnie też niekiedy bywało że szliśmy wszyscy razem tacy zadowoleni na spacer....a potem wkurzona sama wracała do domu :P

Nie, Princpolo, az tak wyprowadzic z rownowagi to mnie nie mozna :-D no to witay w klubie, dobrze wiedziec, ze nie tylko mi brakuje cierpliwosci :-) pozdrawiam

ja nie raz wychodze z domu bo nie wytrzymuje marudzenia, jak tylko ktos do domu wroci to ubieram sie i wychodze!

jak kazdy czlowiek. NIe masz dni, ze cie wszytko wkurza? A kosciol dla maluchow to faktycznie nudy.

wiec zaproponowalam wypad na sanki. zalatwilam opieke nad niemowlaczkiem i myslalam ze pojdziemy ze starszym dzieckiem ale nie pójdziemy nigdzie bo maż ma fochy wiec bedziemy oglądac świat przez szybe

Mnie to raczej mąż wkurwi i zawracam się na pięcie i idę do domu a On sam z synem zostaje. Ojjj... szczególnie w hipermarkecie. Jak zaczyna jęczeć, jaki to On biedny, że tam musi być. I na każdym kroku wyraża swoje niezadowolenie. A nasze zakupy wyglądają jak sprint przez hipermarket. Na spacerach jak Młody gdzieś biegnie i mówię: "Weź go złap"... a ten do mnie: "Może ty pobiegniesz... zawsze tylko ja muszę za nim latać a Ty królewna na ławce siedzisz..." Wtedy wstaję i odchodzę bo inaczej taka bym mu wiązkę puściła, że nie odzywalibyśmy się do siebie miesiącami. Bo mojemu małżonkowi ciężko zrozumieć, że bieganie za 3 latkiem z wielkim brzuchem (8 m-ać), bolącym krzyżem i narywającą rwą kulszową to rzecz awykonalna.

Aaaaa.... A najbardziej lubię tę część w której mi mówi, że jestem nienormalna z moimi fochami bo przecież On nic takiego nie powiedział o co mogłabym się obrazić...

ona ma codziennie zle dni :-(

panno biedroneczko....maz to odrebna sprawa.... jestem z nim chyba tylko ze wzgledu na dziecko :-(

ciekawie po kim to ona mat taki charakterek, a może po mamusi, no bo jak mamusia tak reaguje na dziecko to następnym razem zostawi samo. Dorób sobie drugie, będzie ci lżej

ja juz wiem skąd tyle jadu w bakach z kafeterii. Bo skoro tyle z was ma tak przejebane w życiu..... Dziecko marudzi, męża nienawidzą. O matko.

marcysia . a jak Cie mąż posuwał i zrobił tego bachora to było miło? To teraz musisz swoje odcierpieć!

no niestety, ona lubi tylko posuwanie, bo to jest przyjemniejsze