Nie mogę się pozbierać po rozstaniu z narzeczonym...

mija już 3 tygodnie, a ja się czuję okropnie, ciągle buczę i rozpamiętuje jak to kiedyś fajnie nam razem było.

poradźcie jak zapomnieć i przestać cierpieć

albo woda albo harakiri

nie wtedy jak się nadal kocha

mam to samo.... rycze całymi dniami. Nie licz że Cię tu ktoś pocieszy bo tu sami frajerzy którzy tylko potrafią się nabijać z ludzkiego nieszczęścia. Potrzeba czasu. Więcej nic nie zrobisz ani Ty ani ja choc jest mi bardzo ciężko :(

jesli się prawdziwie kocha, myślę,.że nigdy nie przestaje to bolec i nigdy nie przestaje sie kochac.

próbowałam się umówić z kimś na randkę, ale jakoś nie mam serca do tego, nie umiem się uśmiechać

nikt sie tu nie nabija tylko zadajesz glupie pytanie przeciez nie ma jednej dobrej rady na pozbieranie sie po rozstaniu

to dobrze płacz, razem ze łzami odpływa żal.....

niestety tak to już jest z rozstaniami,że człowiek buczy,dramatyzuje,popada w depresję,rozpamiętuje itd.Ale no cóż trzeba to przeżyć...

ale ktoś może da mi swoją sprawdzoną receptę

moim zdaniem najlepiej się czymś zająć tak aby nie musieć myśleć,jakiś kurs,areobic,spotkania z ludzmi,praca ,sprzątanie itd.Pomaga też powyżalanie się.

płacz pomaga tylko na chwile.... pozbierać się jest ciężko. chciałbym żeby mi wycieli tę cząść mózgu w której zapisane są moje wspomnienia związane z nią... mówią że faceci są okrutni....kobiety też potrafia okropnie zranić

najlepije to chyba sie zmusic i zaczaxc coz robic,zeby o nim nie mylsec- kurs tanca ,silownia,spotkanbia z przyjaiolmi zy cos takiego... wiem ze jest to ciezkie ,sama jestem w troche podobnej sytuacji ,ale jak ktos napisal, niestey rozstania to nromalna rzecz i nie ma co sie dolowa bo tylko amrnujesz swoj czas,

nie mam z kim porozmawiać, pracuję, ale i na tym nie potrafię się skupić. Myślę o jakimś wolontariacie...

a przyjaciele nie mogą otoczyć cię teraz opieką ?to pomaga i jest komu opowiadać jaki był okropny:)i cóż klin klinem-tylko z tym ostrożnie.

ja zrobiłem tak, zmieliłem fryzurę, politechnikę, miasto....pomogło.

rozumiem was. za kilka dni minie rok od definitywnego rozstania z moim facetem. wiem ze to brzmi banalnie, ale zal minie. mi zostaly mile wspomnienia i ciesze sie ze sie rozstalismy, bo wiem ze oboje sie zmienilsmy i teraz nie bylibysmy dobra para. fajnie ze bylismy razem, ze bylo nam tak dobrze razem przez 2 lata, ale trzeba zrozumiec ze koniec to koniec. ja niepotrzebnie przeciagalam rozstanie przez rok (zamotalam: 2 lata zwiazku, potem rok "rozstawania sie" i teraz juz rok spokoju). a to ze placzecie... no coz, szczerze mowiac - to pomaga. wyplaczcie sie, pospazmujcie sobie troszke nad zdjeciami wspolnymi ... :) oczyscicie sobie duszyczke;)

każdy ma swoje problemy, a ja nie mam prawdziwych przyjaciół, koleżanki pozakładały rodziny mają własne dzieci i kłopoty

sorki* zmieniłem....

Ty go zostawiłaś czy on Ciebie??

hmm..daj sobie trochę czasu a później minie samo wiem bo sama mialam podobna sytuacje...czas leczy rany...na pewno znajdziesz z czasem kogoś kogo pokochasz jeszcze bardziej..:)

to wszystko nie takie proste, ostatnio oddaliliśmy się od siebie, on zajął się pracą, a efektem było rozstanie niby z mojej inicjatywy, bo ja powiedziałam koniec, ale do tego doprowadziło jego zachowanie

to jest prostsze niż ci się wydaje tylko nie możesz się tak tym zamartwiać bo jak bd myślała ciągle o tym co było a co mogło by być to psychicznie się wykończysz może lepiej ze tak się stało?? pomyśl ze może ktoś inny bd bardziej wart ciebie niż on?/

może wygadasz się psychologowi jeśli długo nie będzie ci przechodzić...Ale naprawdę zajmij się czymś,zmuś się do skupiania na pracy,na innych rzeczach.To trzeba przeżyć.

Jeśli odeszłaś to żal możesz miec tylko do siebie... Macie jakiś kontakt??

ile byliście razem?? Jak się rozstalisćie?? Może chcesz to odkręcić??

zgadzam się z autorką. Wcale nie jest tak prosto zapomnieć. Jeśli bardzo się kochało to po pierwsze ciężko jest nie myśleć o tej osobie, ciężko też jest poradzić sobie z samotnością, ze świadomością że ta ukochana osoba juz Cie nie przytuli, nie pocałuje, nie powie miłego słowa. To jest bardzo bolesne przezycie. Wydaje mi się że najlepszym sposobem na zapomnienie było by znienawidzenie tej drugiej osoby..... ale trzeba też mieć za co ją znienawidzić .....:(

za to ze zryli wam psyche. wiem co mowie, jestem rok po rozstaniu i mimo, ze staram sie zachowac fajne wspomnienia, to z uplywem czasu coraz bardziej go nienawidze za to co zrobil. wyleczylam sie z niego juz, ale to byl dlugi i zmudny proces, pomogla nowa fascynacja, po roku.