Siedmiolatek zachowuje sie jak uposledzony.

Co zrobic z dzieckiem ,ktore mimo siedmiu lat zachowuje sie jak uposledzone. Chlopak jest zdrowy. Potrafi siedziec za chwile wstaje wymachuje rekoma siada przez chwile spokoj moze z 30 sekund znow wstaje podnosi noge, siada znowna chwile kreci glowa to wyglada jakby mu cos bylo na pyatnie co jest i czemu tak robi mowi ze nie robil nic takiego. Kiedys nagrałam jego zachowanie chcialam mu pokazac ze tak nie mozna sie zachowywac bo to glupio wyglada a on jak to obejrzalk powiedzial ze to nie on i tak nie robi? Co zrobic? Co zrobic zeby w koncu zaczal zachowywac sie jak inne dzieci, fakt kazde dziecko broi i sie na swoj sposob jakos zachowuje. Nie wiem czy to zachowanie jest normalne bo mowienie ze tak nie wolno ze to jest dziwne, nie skutkuje on sie tylko smieje z innych dzieci a sam u siebie nie widzi niczego. W dadoatku jak ma porozmawiac z nami nie chce rozmawiac albo zmienia tematy, ale w pokoju potrafi rozmawiac z szafa albo mowic sam do siebie.

ADHD ? powinnas poszukac pomocy u psychologa

bylismy w poradni pedagogiczno psychologicznej powiedzieli nam ze wszystko ok, ale najbardziej denerwuje mnie to ze wstyd gdziekolwiek z nim wyjsc bo wszedzie musi cos zbroic albo zachowuje sie jak nienormalny, chociaz mu sie tlumaczy mnostwo razy ze talkie zachowanie jest brzydkie, najgorsze sa te jesgo stany ze siada i nie kontroluje swoich ruchow wstaje, kreci glowa przewraca oczami, dotego dochodzi upartosc

powiedz, ze nie piszesz powaznie? od kiedy nie wolno sie wyglupiac dla zasady? siedmiolatek ma byc powazny? nie mow ze to twoje dziecko, bo nie uwierze, ze matka siedmiolatka moze byc tak oporna na.. wlasna intuicje i eidze n/t etapow rozwoju czy jak zacznie gadac do siebie to tez uznasz, ze zachowuje sie jak uposledzony? no i w koncu - moze rusz pupe do psychologa dzieciecego zamiast obwiniac dzieciaka o zle zachowanie? i czego oczekujesz od laikow z forum? I CO Z TEGO ZE TAK ROBI - ja sie pytam? wyglupia sie a ty sceny robisz oj, mamuska, ciezko mu bedzie zyc z toba...

ja bym skozystała z pomocy psychologa...

na ulicy potrafi sie wyrwac i leciec bop zobaczy kogos z zabawka, chociaz zawsze mial zabawek pod dostatkiem i zauwazylam jesli ktos go chwali potrafi zmienic sie doslownie w diabla.

wygłupianie sie dla zasady???? jakos dziecku mozna wytlumaczyc ze nie mozna sie tak zachowywac w niektorych miejscach, on przewracaja oczami nie slucha, nawet nie wie ze to zrobil, jesli kreci glowa to tez twierdzi ze tak nie robi

poczytaj o nerwicy natręctw i wybierz się do porządnego psychologa a nie do poradni gdzie przyjmują taśmowo i mają gdzieś pacjenta

pokaż to nagranie psychologowi dziecięcemu, niech się wypowie. Dzieci tak mają, że rozmawiają same ze sobą albo z wyimaginowanymi przyjaciółmi, na przykład, wcią sobie coś wyobrażają. Moja córka jak była mała prowadziła na wymyślonej smyczy wymyślonego pieska... potrafiła zrobić scenę, że wsiedliśmy do samochodu i odjechalismy a piesek został, bo nie poczekaliśmy na niego jak robił siusiu...

Uporczywe nawracające myśli oraz przymus wykonania jakiś czynności to podstawowe objawy nerwicy natręctw. Objawy te pojawiają się w natężeniu patologicznym. Najczęstszą jest obsesyjna obawa i konieczność mycia rąk. Osoby ogarnięte tym rodzajem natręctw myją ręce kilkanaście, kilkadziesiąt, a nawet kilkaset razy dziennie. Często są tak zajęte tą czynnością, że nie są już w stanie nic innego robić. W krańcowych przypadkach myją ręce tak, że skóra na nich jest zniszczona a resztę ciała pozostawiają w brudzie. Czasem człowiek musi wykonać jakiś gest lub czynność. Zdaje sobie sprawę z bezsensowności takiego postępowania, często się go wstydzi, ale nie może się opanować, ponieważ narastający lęk zmusza go do wykonania rytuałów. Charakterystyczne dla nerwicy natręctw są: * Obsesje - to zaburzenie związane z nawracającymi, uporczywymi myślami natrętnymi, wyobrażenia, idee, impulsy do działania. * Kompulsje – czynności przymusowe, rytuały są to wielokrotnie powtarzane zachowania, które mają zapobiegać jakimś mało prawdopodobnym wydarzeniom. Najczęściej wiążą się z niepokojem i lękiem, który nasila się w momencie zaniechania czynności przymusowej. Czasem natręctwa polegają na konieczności wypowiedzenia jakiegoś słowa lub zwrotu, kiedy indziej u osób religijnych polegają na gwałtownej chęci wymówienia jakiegoś bluźnierstwa lub plugawych słów w kościele. U chorych na natręctwa pojawiają się myśli natrętne. Są to powstające wyobrażenia, idee, impulsy do działania, które pojawiają się w świadomości w sposób nawracający. Niemalże zawsze są przeżywane przez pacjenta jako przykre oraz pacjent próbuje się im przeciwstawić, najczęściej bezskutecznie. Pojawiają się wbrew woli , budzą sprzeciw a jednocześnie są uznawane za własne. Myślom tym najczęściej towarzyszy uczucie obniżonego nastroju, często pacjent w celu zmniejszenia lęku uzależnia się od substancji zmniejszających lęk a także od alkoholu. Myślom tym często towarzyszą wyobrażenia, które są związane z treścią myślenia. Treść myślenia może zmieniać się w ciągu upływu lat. Te obsesje - myśli, wyobrażenia, impulsy pojawiają się w sposób powtarzający i uporczywy, wbrew woli pacjenta . Często kompulsje łączą się z obsesjami są jakby ich następstwem. Np. lęk przed zabrudzeniem łączy się z wielokrotnym myciem rąk. Często czynności natrętne wiążą się z pewnego rodzaju ceremonią, której przerwanie związane jest z powstaniem silnego lęku i niepokoju. Ważnym elementem zachowań kompulsywnych jest przymus. Powtarzana czynność jest wykonywana mimo, że wcześniej została ona wykonana dobrze. Związane jest to z niemożnością przeciwstawienia się natrętnej myśli bądź czynności. Trudno opisać wszystkie rodzaje natręctw. Niektóre z nich są uciążliwe tylko dla chorego, inne również dla jego najbliższych. Natręctwa zwykle pojawiają się w okresie pokwitania i stopniowo nasilają się. Nierzadko pojawiają się już w okresie dziecięcym. Zwykle SA bardzo trudne do wyleczenia, a jedynie bardzo sporadycznie zmniejszają się w okresie przekwitania. Czasem pomaga zmiana miejsca zamieszkania lub pracy. Najlepsze wyniki leczenia osiąga się metodami psychoterapeutycznymi, między innymi psychoanalizą.

przyklad w kosciele byl kiedys na roratach z babcia, to moja mama przyszla do domu ledwo co zyla, kladl sie na podloge wsrod innych dzieci, pukal sie po glowie,przeciez on ma siedem lat, znam wiele dzieci w tym wieku ale zadne nie zachowuje sie tak dlatego mnie to zastanawia, bo tlumaczy mu sie wiele,

a może się tych czynności wypierać nie przez brak świadomości ale ze względu na niemożność zapanowania i wstyd, bo wie, że postępuje wbrew tobie spróbuj go tak nie naciskać, jeśli jest chory, to potrzebuje wsparcia i zapewnień o miłości

on zachowuje sie nie tylko tak przy mnie w szkole rowniez, w szkole nie wykonuje zadan szybko sie nudzi albo ju sie nie chce caly czas chcialby sie bawic tylko ta jego zabawa wyglada tak ze rzuca zabawkami byle dalo jakis halas jakis huk, chce sie bawic z mlodsza siostra to moja dwulatka potrafi z nim siedziec wziasc ksiazeczki i ogladac a on jak zauwaza ze ona jest zainteresowana ogladanie wyrywa jej , ona bierze nastepna on znow powtorka, rano potrafi wstac o 5-6 godzinie byleby obudzic wszystkich nikt nie jest zlosliwy dla niego zawsze mial to co chcial, kazda zabawke wszyscy sie z nim bawili i wszyscy zawsze bronili jego zachowania czy to dobrego czy tez zlego, jesli ja mowie babci ze on w kosciele nie potrafi sie zachowac a ona mowi ze on jest grzeczny i kochany to on na przekor odstawi jej kino

co najdziwniejsze nie moczyl sie w nocy, ale od pewnego czasu moczy sie i moczy sie tak perfidnie, ze spi wklada koldre miedzy nogi i robi w kołdre albo poduszke, gdy pytalismy sie dlaczego tak zrobil mowil ze nie robi i smieje sie z innych dzieci co sie mocza,mowi ze mocno spi i nie czuje, ALE potrafi zdjac pidzame swoja i zrobic tak samo, nie rozumiem skoro tak mocno spi nie wiem dlaczego specjalnie sciagnie pidzame i narobi w nia

nie uwierze w to ze jest nieswiadomy bo skoro wchodze do pokoju a on zdejmuje pidzame i mowi ze mu jest cieplo aza piec minut lezy z zasikana pidzama miedzy nogami i udaje ze spi,

moze poprostu chce zwrocic na siebie uwage??????? ale naprawde to wyglada ja ADHD!!

powinniscie sie wybrac do dobrego psychologa tylko to potrafie napisac

chwalimy go jak zrobi cos dobrze ale co z tego ze go pochalimy a on za chwile idzie i robi zlosliwosc, siadamy z nim i chcemy malowac to on ze nie ze nie chce

lekarze mowi ze to noramlene ze zdarza sie moczenie noicne u siedmiolatkow, tylko jak wytlumaczyc ten fakt ze wklada sobie rozne rzeczy miedzy nogi i moczy, pidzame, koldre, poduszke

Na pewno trzeba udać się do dobrego specjalisty bo dużo mniejsze dzieci potrafią panować nad swoim zachowaniem więc jego zachowanie sugeruje jakieś problemy emocjonalne :O

wlasnie to jest to ze duzo mnejsze dzieci potrafia panowac nad swoim zachowaniem, mam coreczke ktora ma niecale 2 lataka, i potrafi zrozumiec ze tak nie wolno a on natomiast uczy jej roznych glupich rzeczy, pukania sie w glowe, skakania z lozka chociaz mu tlumaczymy ze ona nie moze tak robic bo jest jeszcze mala, robi wszystko zeby ona zachowywala sie tak jak on a pozniej przychodzi do nas i mowi ze ona sie tak zachowuje i sie smieje z niej, kiedys stalam w domu i patrzalam z boku z ukrycia jak sie bawia w pokoju a on pokazywal jej zeby walila glowa w sciane

Takie destrukcyjne zachowania wskazują na ....nie wiem najbardziej właśnie na ADHD Na pewno trzeba udać się z dzieckiem do lekarza póki nie zrobi krzywdy sobie albo innemu dziecku

a moze mu wlasnie brakuje dyscypliny? mowisz,ze wszystko mial,nikt go nie karcil....nie mowie,zeby sie zaraz nad nim znecac,ale wdrozyc troche regul... choc swoja droga to rzeczywiscie nie jest normalne...z nim jest ewidentnie cos nietak...a ma choc kolegow?bo moze przez to zachowanie jest odtracany i dlatego siusia w nocy?

a czy to jest twoje dziecko?? Piszesz o nim nie jak matka tylko jak opiekunka.

dziewczyno!!! on ma ADHD !!!!!!!!

7 lat?? kurde ale przeciez takie dziecko juz chodzi do szkoly! jak sie zachowuje miedzy rowiesnikami?

albo ADHD albo nerwica proponuję wizytę u psychiatry, ale zanim na terapię trafi dziecko to przede wszystkim trzeba leczyć rodziców i nie piszę tego złośliwie

rozumiem ze trzeba isc do psychiatry, no my w koncu chyba tez bediemy musieli isc , Racja bo skoro dziecko siedzi sie patrzy na nas jak na idotow to niewiadomo co w takim momencie zrobic. jakbyscie zareagowaly jak siedzialybyscie z dzieckiem i razem znim chcialybyscie pisac literki a ten by siadl przy biurku zalozyl rece polozyl nogi na biurku i patrzal sie na was jak byscie z kosmosu przylecialy? nie wiem na kim nie zrobiloby to wrazenia

w dodatku powtarzanie , prosby moze sprobujemy cos napisac wywoluje u niego smiech

NEOGRAFKA mamy ten sam problem dziecko siedzi patrzy sie na nas z szyderczym smiechem i nie slucha zupelnie nic