po prostu muszę się wyżalic

w rocznice bycia razem (tą środę), kiedy odprowadzał mnie na przystanek i zrobiłam się smutna, zaczął mi mówic, że nie daję mu chwili wytchnienia, za często się widzimy itd... ostatnio jak wyjechałam na kilka dni po moim powrocie mówił, że okropnie tęsknił, że się nudził beze mnie. potem nie mieliśmy się widziec też kilka dni to pisał i prosił o codzienne spotkania... w poniedziałek pękła nam gumka, wzięłam tabletkę PO, ale miałam dni płodne i dalej się boję... w srode (po sytuacji wyzej opisanej) zadzwonił mi powiedział, że jak coś mam iśc do jego matki, bo on może wyjedzie z kumplami... wczoraj dzwonił (a nigdy tego nie robi, bo wiecznie nie ma kasy, zawsze powtarzał, że uwielbia jak ja to robię, jak proponuję spotkania, bo wtedy wie, że ja tego chcę) i mówił, że żałuje... że ma same problemy w szkole i w domu, nie chce już życ. że żałuje tych słów, że chce ze mną byc, że mnie kocha itd. ogólnie od dłuższego czasu (kilku m-cy) mamy kryzys, raz już z nim zerwałam w tym roku. nie wiem, co już mam zrobic. jutro walentynki. spędze je sama.