Samobójstwo - dyskusja

przepraszam ja jestem poprostu uczynny miecio i na wiadukcie sprzedaje sznurki

to dla naszego inteligenta z du.py :) Wykazano, że następujące elementy zespołu depresyjnego idą często w parze z silnie wyrażonymi tendencjami samobójczymi: duże nasilenie lęku, idące w parze z zaburzeniami snu, niekiedy całkowitą bezsennością, poczucie beznadziejności, sytuacji bez wyjścia, niemożności uzyskania pomocy ze strony najbliższych, przekonanie o nieuleczalności, obecności ciężkich chorób, urojenia nihilistyczne, poczucie winy, przekonanie o dopuszczeniu się ciężkich grzechów, przestępstw, dążenie do poniesienia kary, nastrój dysforyczny, dolegliwości typu bólowego i przewlekłe schorzenia somatyczne, uporczywe zaburzenia snu.

Niektórzy chorzy skutecznie ukrywają swoje zamiary lub myśli o samobójstwie (dyssymulacja), przekonują lekarza o poprawie zdrowia, nalegają na wypisanie lub urlopowanie ze szpitala, większość - ujawnia swoje zamiary w różnej postaci. Niektórzy czynią to wprost - mówiąc o niechęci do życia i zamiarze popełnienia samobójstwa. Inni ujawniają swoje zamiary poprzez podejmowanie odpowiednich przygotowań. Do oznak dążeń do samobójstwa należą pozornie abstrakcyjne rozważania o bezsensie życia, sposobach popełnienia samobójstwa, o problematyce śmierci. Pośrednimi przejawami takich zamiarów bywa treść marzeń sennych (tematyka śmierci, egzekucji, pogrzebu). Zachowaniem, które może wskazywać na zamiary samobójcze bywa niespodziewana wizyta chorego u lekarza (zwłaszcza gdy unikał on dotychczas takich kontaktów), wizyty u osób bliskich lub odwrotnie - nagłe odizolowanie się od otoczenia. U części chorych, którzy przejawiają lęk, niepokój, zapowiedzią samobójstwa bywa nagła "poprawa" stanu klinicznego w postaci uspokojenia i niekiedy wyraźnej poprawy nastroju. Taki "złowieszczy spokój" wiąże się często z podjęciem decyzji o samobójstwie, które w odczuciu chorego "rozwiązuje definitywnie" jego problemy i co za tym idzie - przynosi mu uspokojenie.

ale pierdolicie ! tylko osba zdrowa swiadoma i inteligentna odwazna moze z braku innego zajecia bujac sie na sznurze tepaki a nie z problemami

A jak mocnej psychiki potrzeba do tego żeby pierdzieć w stołek i anonimowo obrażać nieznane osoby tylko dlatego, że im życie dało w kość? Nie chciałbym przebywać w pobliżu takich twardzieli z mocną psychiką, zdeterminowanych żeby żyć, w razie jakieś katastrofy. Pewnie by mnie rozdeptali żeby samemu za wszelką cenę przeżyć...

fgsdfgdsf zdepczem cie blahahahahaha

U części osób daje się stwierdzić przewlekłe utrzymywanie się opisanego przez Ringela tzw. zespołu presuicydalnego, który obejmuje: zmniejszenie licznych funkcji psychicznych i zawężenie ich do ciągłego przeżywania uczucia lęku, niepokoju i zagrożenia, utrzymywania się przekonań o mniejszej wartości, poczuciu niewydolności, które łącznie prowadzą do dominowania postawy rezygnacji i wycofywania się, skłonność do kierowania agresji przeciwko sobie, ucieczkę przed rzeczywistością i wynikającymi z niej trudnościami w świat marzeń, zwłaszcza rozważań o śmierci i samobójstwie jako formie rozwiązania trudnych sytuacji. Wysokie wskaźniki samobójstw na początku i w czasie ustępowania depresji oraz w okresie pomiędzy nawrotami chorób afektywnych wskazują, że depresja stanowi tylko jeden z elementów decyzji samobójczej. Druga grupa czynników rzutujących na tę decyzję wynika z relacji chorego z otoczeniem. Szczególne znaczenie w tym zakresie mają: izolacja chorego w środowisku, brak kontaktów z otoczeniem, osamotnienie, niemożność liczenia na pomoc innych. Dokonujący samobójstw chorzy z depresją - to często osoby samotne, niedostosowane do warunków środowiskowych, nie utrzymujące bliskich kontaktów z innymi lub pozostające z najbliższymi w kontakcie formalnym. Jeżeli mają rodziny, z którymi zamieszkują - częstym zjawiskiem są poważne konflikty, sytuacje kryzysowe w małżeństwie i inne. Strata osoby bliskiej (zgon, odejście współmałżonka, dzieci), długotrwała rozłąka okazują się szczególnymi stresami dla chorych na depresje. Wydarzenia takie często bezpośrednio poprzedzają zamach samobójczy.

los bywa przewrotny. osoby ktore tutaj jada po samobojcach najwyrazniej nigdy nie byly w sytuacji naprawde podbramkowej. a kazdy ma jakis limit, jakis slaby punkt, po ktorego przekroczeniu jego opinia o samobojstwie ulega gwaltownej zmianie :) no więc, los bywa przewrotny, zwlaszcza jak ktoś nie dopuszcza mysli że sam moze się w takiej sytuacji znalezc :)

taka jedna sobie tam: dziecko, przestan wklejać zdania których nie rozumiesz :)

Najwięcej aktów samobójczych popełniają ludzie w wieku 16–21 lat. Drugim, niebezpiecznym okresem jest wiek 45–55 lat. Wbrew rozpowszechnionym sądom samobójstwa w Polsce (oraz w większości innych państw świata) częściej popełniają mężczyźni niż kobiety, we wszystkich grupach wiekowych. Zarówno w pierwszej (16–21 lat) jak i w drugiej grupie wiekowej (45–55 lat) mężczyźni mają zdecydowaną przewagę.

bnbvnvb ----nie denerwuj sie, jak nie rozumiesz to nie czytaj

Spośród wszystkich prób samobójczych dokonanych w roku 2007, przyczyny 2415 są nieznane. Pozostałe to: - w 767 (518) - zamachach przyczyną była choroba psychiczna - w 543 (425) - nieporozumienia rodzinne - w 281 (231) - przewlekła choroba - w 202 (161) - warunki ekonomiczne - w 320 (271) - zawód miłosny - w 56 (48) - nagła utrata źródeł utrzymania - w 80 (61) - śmierć bliskiej osoby - w 48 (32) - problemy szkolne - w 13 (11) - trwałe kalectwo - w 1 (0) - chory na AIDS - w 5 (1) - niepożądana ciąża Stan świadomości samobójców * 644 (460) - trzeźwi * 1069 (941) - pod wpływem alkoholu * 41 (23) - pod wpływem substancji psychotropowych * 30 (15) - pod wpływem innych środków * 2897 (2309) - nie ustalono