jestem tak niesmialy ze nawet nie potrafie wyobrazic siebie na randce

a nie wylądowałaś tu gdzie wylądowałaś bo 2,3,5,10 lat temu wyglądałaś jak wyglądałaś?

naprawdę nie sądzę, zresztą mówiłam już że szału nie robię, więc jakiekolwiek robienie kariery (sic!) "na piękne oczy" nie wchodziło w grę :)

a czemu od razu kariery na piękne oczy :O przecież można znaleźć inne ciągi przyczynowo skutkowe związane z wyglądem

np. jakie? życia towarzyskiego praktycznie nigdy nie miałam ze względu na nieśmiałość i powiem szczerze, że pewność siebie bardziej by mi się przydała niż ładna buzia (hipotetycznie)

a jeżeli pewności siebie brakuje przez brzydką buzię z przedszkola? to wtedy wygląd załatwił niesmiałość a niesmiałość załtwiła resztą i nie ma nic o pięknych oczach i karierze

racja :( ja w podstawówce byłam trochę gruba, co oczywiście dawało dzieciom powód do wymyślania najrozmaitszych przezwisk... i nawet gdy już zeszczuplałam nadal wstydziłam się swojego ciała - do dnia dzisiejszego nie jestem w stanie publicznie pokazać się w bikini, tak więc coś jest w Twojej teorii niemniej trzeba próbować się przełamać

czyli wszystko przez wygląd

ale to już za mną - obecnie tamte wspomnienia są bez znaczenia (z praktycznego punktu widzenia) możesz do końca życia ciągnąć za sobą schizę z dzieciństwa ale po co? gdy idziesz do lekarza to czy oceniasz go pod kątem urody? albo gdy przychodzi do Ciebie hydraulik - czy patrzysz na jego urodę? tak jest (przeważnie) w pracy -w szczególności u mężczyzn uroda ma znaczenie drugorzędne