32 lata , co dalej?

Dopisuję się; samotna 32 latka. Mam pracę, gdzie mieszkac, tak bardzo nie narzekam, poniekąd to mój wybór - nie jest łatwo się zdecydowac, a jak fajny to już zajęty ( najczęściej żonaty ) albo krętacz.

\"Nieszczęśliwa77\" może za wiele wymagasz od potencjalnych kandydatów albo masz tak silen wyobrażenie o swoim ideale, że kazdy kolejny facet po prostu nie przystaje do tego modelu, który stworzyłaś w swoim umyśle

Ja mam 33 lata niemam zony dzieci niemam tez , zostala mi praca ktorej nie lubie ale tylko tam moge zarobic i odlozyc niewiem sam na co . Pieniadze sa ale niemam z kim ich dzielic , mieszkam w malym miescie niema gdzie pojsc kogos poznac jak juz to same pijaki a mie nie interesuje picie , o czy m bede rozmawial ile wypilem albo ile przelecialem panienek . Co dalej kazdy ma jakis problem !!!

To ja też się dopiszę Mam 32 lata. Jestem po rozwodzie, mam dziecko i czekam aż mój obecny mężczyzna zamknie swoje wszystkie stare sprawy żeby zacząć żyć. I tak sobie czekam a czas leci. Czasem mi strasznie smutno, bo to czekanie nie ma granic :( No i tyle w skrócie.

a ja mam 35 lat, 2 lata po rozwodzie, mam córkę, mam pracę, ale w milosci szcześcia niestety nie, czasem boje sie ze jak strace pracę to sobie juz nie poradze, choc z drugiej strony czuje sie na tyle silna ze wiem ze jakos to będzie :), glowa do góry kobiety i meżczyźni nigdy nie jest tak źle by nie mogło byc gorzej :)

30, dziecko, własnie sie pożegnałam z ojcem swojego dziecka i w końcu zaczynam odychać pełna piersią- obaw mnóstwo, strach tez...pewnie przed samotnością....ale co tam, lepsze lata cieńkie niż stracone:D

Tegesu 98! Rozumiem Cie bardzo dobrze. Mieszkam w duzym miescie, ale nie mam ani meza, ani chlopaka. Przeciez mam 34 lata i pewnie zostana stara panna.

Cześć! Widzę że z narzeczonym bezrobotnym, pierwsza ciążą nie do końca planowaną i pracą (żenująco głupią) wiszącą na włosku wpisuję się w średnią. No o co, życie oczy się dalej i musimy sobie radzić, nie?

A ja osobników jak teges nie rozumiem ;). Rzecz w tym że gdy porównuję sytuację rówieśników płci obojga, to rzuca mi się w oczy różnica miedzy takimi 32-latkami mężczyznami a kobietami. My, dziewczyny, mamy zwykle starszych partnerów, zegar biologiczny każe już pilnie kalkulować, kiedy decydować się na macierzyństwo. A mężczyźni? Toż to chłopcy, którym pasują o wiele młodsze panienki więc jakby wpisują się, z tymi swoimi dziewczynami, w młodszą grupę społeczną. Jak widzę kolegówrówieśników z partnerkami dwudziestoparoletnimi to prawie zazdroszczę. A i dzieci może taki mieć do późnego wieku.

Witam Was, Ja też dołączę do grona narzekających.Mam 33 lata, 9 letnią córkę z facetem którego prawie nie znałam.Po długim samotnym życiu z córką poznałam wreszcie swojego księcia który jest obecnie moim mężem...tyle tylko że on jest z innego kraju gdzie ma 2 dzieci z poprzedniego związku...więc jesteśmy unieruchomieni.Ja jestem w 7 m ciąży i po dwóch latach walki o 9 letnią córkę aby mogła mieszkać ze mną za granicą właśnie otrzymałam odmowną decyzję sądu na to aby moja córeczka była ze mną i z mężem za granicą, jej tatuś trzyma ją na przekór w kraju. Pochlastać się można.

A ja mam też dokładnie 32 lata, rozwodzę się, nie mam pracy, mam dziecko niepełnosprawne. :(

Do em_mila1978 zapewniam, że nie mam wielkiego EGO, ale jakoś najczęściej mi sie trafiają właśnie takie kąski.

dlatego właśnie nie wiem po jakiego chooja chajtacie się płodzicie dzieciory kiedy same macie jeszcze fju dździu we łbach :O 30 latka po przejściach to jakaś masakra jest. A wystarczyło poczekać na księcia z bajki nieco dłużej, a potem jak już się jest mniej więcej dojrzałym brać się za płodzenie. A teraz jakieś rozwody, dzieci z pierwszego i drugiego małżeństwa, problemy, sądy - MA SA KRA :O Po co sobie tak komplikować życie ?

Mam 32 lata... męża, kochanka, bezdzietna. Niby praca jest, ale co to za praca? Niby kierownik, ale nie ma to żadnego odzwierciedlenia w kasie, ani w niczym innym. Pomijam, że nie wiadomo jak długo ... :O Właśnie się budujemy - stąd kredyt na 30 lat. Mąż i kochanek mają lepsze kariery, ale to nie moje, a ich. :O Jestem sporo gorsza od nich.. :O

Też mogę się dopisać.Mam 35lat,sama wychowuję troje dzieci,pracuję na etacie,ale płaca marna,nie mam alimentów.Też czasem brak mi sił,jeden kredyt do spłacenia,zadłużenie na karcie kredytowej,nie wiem kiedy to pospłacam...Każdy ma swoje problemy,a samemu jest o wieeele ciężej się znimi uporać.Czasem zwyczajnie nie chce mi się żyć albo uciekłabym na bezludną wyspę.Życie to nie bajka,nikt nie obiecuje,że będzie fajnie i przyjemnie zawsze.Tak bardzo brak kogoś,kto poprostu by dał oparcie i poczucie bezpieczeństwa...

Basiol - dlaczego nie masz alimenów?

Bo kiedy byłam na wakacjach w Egipcie, puściałam się z autobusem arabów i ni chooja nie wiem, ktory mi bachora zmachał. Wszystkich o alimenty nie podam, bo to byłby mega skandal w mojej wiosce :O

dodam, do Egipt kocham, często tam bywam i całą moją słodką trójeczkę powołałam do życia w ten sam sposób :)

witajcie! ja też mam ponad 30lat i...to tyle! na prace, dom, dzioeci, męża - nie mogę narzekać! są jacy są - samozycie1 ale chętnie bym sie z wami wszystkimi umówiła na "babski wieczór" kurcze jak mi brakuje wyjsc tylko z koleżankami, wróćcie szaleńcze lata!!!!!!!!!!!! marzenia!!!!!!!!!!! ale mogę Wam kochane zaproponować wspólną wirtulną kawkę! kto sobie życzy???? komu robić?

boże:o macie ponad 30 lat i wiekszośc niema dzieci ! to kiedy wy te dzieci chcecie kurna miec ? 33latka plus jakies 16 = 49lat to juz leci z gorki wiec moze warto troszeczke o tym pomyśleć ? niema co narzekać bo inni gorzej mają a sobie chwalą

? :O Może nigdy nie chcemy mieć, a to obowiązek jest ? Pilnuj swojej doopy i gra gitara.

ja mam 31 lat ,drugiego meza i corke 5 letnia.mieszkamy za granica.praca jest ale starcza tylko na zycie.chcemy kupic dom w polsce wtedy zostane z corka w polsce.ostatnio mam wrazenie ze stoje w miejscu i niewiem w ktora strone isc,cokolwiek zaplanuje nieudaje sie tego zrealizowac.moze zycie samo za nas zdecyduje

witam was serdecznie ja nie dawno skonczylam 30 lat,nie mam pracy,mam meza i dwojke dzieci..perspektyw na prace zerowe,kiedy zaczelam wychowywac dzieci nie bylo czasu na nauke podnoszenie kwalifikacji,teraz szukam...moze sie odmieni,tragicznie nie jest bo bym sklamala maz pracowity stara sie jak moze kazdy grosz niesie do domu,w wekendy popije ale cos sie mu od zycia nalezy w koncu charuje na nas.wiec moj jedyny problem to praca kiedys musze sie jej podjac,z podstawowym wyksztalecniem:(wiem wszystko ma wina mloda bylam pozniej dziecko sie pojawilo nie powiem ze jestem nieszczesliwa ale chcialabym odciazyc meza od ciaglej charowki na dom.kredyty zadluzenia mamy jak kazdy chyba...no jakos dajemy rade,duzo pomagaja nam jego rodzice,swych juz nie mam.i aby isc do pracy potrzeba cos zrobic z dziecmi co nie ulatwia a pogarsza stan... ale sie rozpisalam;Pniewielu czyta tak dlugie wypowiedzi.ale zrzucilam tu czesc tego co chcialam powiedziec.brak takiej bratniej duszy ktorej to moglabym powierzyc i ja wysluchac...szukam ale sie zawiodlam a to juz dluga historiaaa...moze znajdzie sie kiedys...nadzieja umiera ostatnia.pozdrawiam i milego dnia zycze

Witam.Ja też niedawno skończyłam 32 lata i też zastanawiam się co dalej???Od roku siedzę w domu podjęłam się opieki nad dziadkiem męża ,który jest bardzo stary i ale tak daje mi popalić że nie mam sił...a miejsca w domu opieki nie mogę mu załatwić..Chcę wrócić do pracy!!Mąż niby mnie rozumie, ale zaraz dodaje ,że on sam w domu być nie może...(dziadek).. nikt mi nie pomaga,nikt go nie chce...Mam wspaniałą córkę i to mnie jedynie cieszy...No i co dalej??

Ani żony, ani dzieci, ani pracy(a tym bardziej na poziomie wynagrodzenia osoby dojrzałej). Nic. Nawet auta przez to "centustwo" pracodawców. Na garnuszku u matki jak okaleczony umysłowo frajer. A to wszystko takie a nie inne środowisko i rynek przedsiębiorstw, które nie powinny egzystować. Powinny wejść nowe przedsiębiorstwa i oferujące wynagrodzenie jak dla człowieka a nie dla zwierzęcia.

pipi79 robisz bardzo wielki bład opiekując się dziadkiem męża, jesteś bezrobotna, dziadek umrze, a mąż zacznie Ci wyliczać pasożytowanie, powinnaś myśleć o sobie chyba, że w zamian za opiekę dostaniecie mieszkanie, pamietaj, żebyś i ty była jako wspołwłasciciel

Przykre czytać o tylu rozwodkach po 30stce i na co wam te szopki slubne byly ec

Mam 34 lata, jedno dziecko, męża po cywilnym, dom na ukończeniu, kredyt ogromny, ostatnio coraz częściej zastanawiam się nad rozwodem, nie mam sił patrzeć jak mężuś spi do 10, a roboty w domu w cholere..

... za rok skończysz 33... ;) ( taki żart widzę że to bardzo stary topik)

33lata,centrum polski-Rozwodka z piecioietnim dzieckiem, od roku mam romans z żonatym.. Masakra