Tak powinno być?

nie odwiedzamy się bo mieszkamy ponad 300km od siebie,spedzamy razem weekendy pt-pon bo stusiujemy blisko ale jak przyechodza siweta nie wioedzimy sie. Poznał moich rodziców bo zaprosiłam go na wesele kuzyna i był u mnie chyba z 4dni ja tez u niego byłam w wakacje ale nie poznałam jego rodziców bo byli na wakacjach.jestesmy razem 2 lata ,kolejne świeta on w swoim domu ja w swoim,mówi ze jego matka by sie krzywo patrzyła i nie mogłabym z nim u niego nocować a miejsca innego nie ma,u mnie sie boi ze mój tata bedzie sie krzywo patrzył jakby ze mna spał,są święta a ja znowu sama....

???

niby się zobaczymy w piątek i tak do poniedziałku znowu razem ale jakoś szkoda mi tych świąt.... powinnam mu o tym powiedzieć?

związek jest ok ale w świeta czuje się najbardziej samotną osobą na świecie a jemu jest chyb dobrze,albo nie robi mu to różnicy skoro nic nie mówi i skoro i tak sie zobaczymy za pare dni ale boje sie pomyslec o tym co bedzie po studiach bo jeszcze o tym nie rozmawialiśmy...

jeśli policzysz dni , w których byliście razem to może sie okazać , że jesteście z sobą dwa tygodnie, a nie dwa lata.....

nie z tym akurat nie ma problemu bo przez te lata spedzalismy prawie kazdy weekend pt-pon razem plus wakacje ,tylko o te świeta mi chodzi i o to co po studiach... skoroo ja u niego nie moge przy matce a on sie boi takiej samej reakcji mojego ojca,mimo ze moi rodzice są swobodniejsi i nie maja nic przeciwko

twój wybór - skoro zgadzasz się na weekendowy związek, to nie narzekaj. Nie dałabym rady nie móc się przytulić w ciągu tygodnia, wyjść na spacer czy po prostu wypłakać się w rękaw. Ponadto związek na odległość wymagałby wieeeeeeeeeeeeeeeeeeelkiego zaufania. To nie dla mnie... Ale niektórzy tak lubią i godzą się na niedzielnego narzeczonego (żony marynarzy na przykład)

teraz mi to odpowiada bo sama mam dużo zajęć,studia i nie dalabym rady inaczej ale nie wyobrażam sobie takiego życia po studiach:( tylko chciałabym wiedzieć wczesniej a nie mam jak się dowiedzieć nie spytam wprost bo pomysli że chcę go usiedlić a z ta rodzinką i podejściem to sama nie wiem,wspominalisbyscie na moim m-cu że jest wam źle w świeta bo to czas kiedy najblizsi mają byc obok a on jest daleko?

wnioski trzeba wyciagać samemu - napisałaś, że w święta jest się z najblizszymi. Ty byś chciała, a on nie. Wniosek?

może i by chciał ale podobno możlwiości nie ma...

Ojciec by byl zly ze spicie razem. To spijcie oddzielnie:) prosta sprawa;p

hmm - każda wymówka dobra :) Podobno dla chcącego czy kochającego przeszkód nie ma

święta są często logistycznym problemem nawet dla szczęśliwych małżeństw a łamigówki jak nie urazić męża/żony/mamy/teścia i różnych pociotków są typowe. Jeżeli nie macie innych problemów, odpuśc sobie....

wiesz ci Asiu, może Ty się zastanów czego Ty chcesz od życia. Dobrze Ci radze, bo z jednej strony piszesz że ni mogłabyś inaczej, a z drugiej że jesteś sama we święta. O rany. Ja też, mój facet jest 250 km ode mnie. Od dwóch lat funkcjonujemy w takim układzie, bo w innym się nie da, ale oboje dążymy aby to zmienić, bo jeśli się myśli o czymś poważnie, to nie da się być razem w weekendy. Proste to i jasne. Poza tym trzeba Kochana artykułować swoje uczucia, bo nawet jakbyś miała faceta w swoim mieście, to on i tak nie stwierdzi z ruchu Twoich rzęs: "o, asie boli głowa". Więc pomyśl sobie czy zależy Ci na nim AŻ TAK aby szczerze z nim gadać. Poza tym jak gość się boi, bo mama będzie krzywo patrzeć, to albo ma 16 lat(albo nawet mniej) albo coś z nim nie tak. Ja przyznam, że mamy lepsze układy z jego rodzicami, nie ma problemu z noclegiem itp. Jest bardzo okej. A u mnie się nie da w domu,z przyczyny moich rodziców, co nie znaczy że mój do mnie nie wpada, tylko nie ejsteśmy w domu, a w hoteliku, albo u kuzynki. Jak się chce to się da. Albo się decyduj na luźny związek, które na odległość są zajebiste. W takim też byłam, i bardzo mnie to satysfakcjonwało. Wyóbr jest Twój.

może trochę przesadzam ale martwię się że jemu mnie nie brakuje w święta traktuje to jak kolejną wizyte w domu jak czasem w weekendy Chodzi mi przede wszystkim o to,ze chciałabym go jakoś natchnąć żeby zaczal o nas myslec poważnie tzn o tym co bedzie po studiach jak sie rozjedziemy do domów to nic z tego nie bedzie a żadne z nas nie chce zostać w miescie w którym studiujemy a wyartykułowac to nie tak prosto...

poza tym skąd wiesz, że CI będzie odpowiadało po studiach? może nie będzie:P Albo chcesz czegoś teraz, i zmieniasz życie po to aby tak było, albo nic nie robisz, bo nie wiesz czy chcesz.

to nie wiem dziewczyno co masz zrobić. Czemu mu tego nie powiesz?

jak niby? żeby nie pomyslał ze chce go usiedlic

wiem czego chce po studiach,teraz taki związek jest ok ale potem będę musiała odejść jak on mysli ze bedziem sie odwiedziac raz w miesiacu i ze niby gdzie skoro teraz nie możemy :o ciężko mi o tym rozmawiać i czesto jestem złośliwa rzucam teksty typu że powinien sie gdszies za granice wyprowadzic i zaczac suoper zarabiac bo ma mozliwosci po jego studiach

pomyśl:) masz czas do piątku

może mi podpowiedz? znasz takie sytuacje?

no wiesz, dla mnie w związku szczerość jest na pierwszym miejscu, nie bawię się w jakieś mrzonki, nie mówię "nie wiem" jak myślę " nie". Mam ten komfort, że mówię wprost o swoich uczuciach i potrzebach, tak samo jak mój partner. I to jest zdrowy układ. Ale jak Ty nmasz z tym problem, to nie wiem co Ci poradzić. DLa mnie to jest delikatnie mówiąc dziwne. Zresztą...to nie komfort-to normalne relacje.