Nie mogę ani odejść, ani zostać.

Po 7 latach przestałam czuć "to coś". Przestałam mieć ochotę nie tylko na seks, ale na zwykle całowanie, przytulanie. Od pół roku próbuję, ale nie mogę. Ale zależy mi na jego szczęściu, nie potrafię Go skrzywdzić, wiem, że On kocha mnie nad życie. Nie wyobrażam sobie życia bez niego. W końcu całe moje dorosłe życie, to On. Mieszkamy razem od początku studiów, 4 lata. On wie o mnie wszystko, zawsze był przy mnie, jest moim najlepszym przyjacielem. Wiem, że skoczyłby za mną w ogień. Ale gdzieś podziała się cała chemia. Poddałam się. Wiem, że nie mam już szans, żeby o nią walczyć. Jestem rozbita na milion części. Co robić?

Pociac sie zyletka

Ku Twojemu pewnie głębokiemu rozczarowaniu, nie skorzystam z tej propozycji.

Jezeli uwazasz,ze nie chcesz walczyc o ten zwiazek to odejdz:) Nie ma chyba nic gorszego niz byc z kims z litosci:(

nie tnij , zachlapiesz mieszkanie , zorganizuj coś , od siebie ;)

Brzydulo, nie chodzi o to, że nie chcę. To coś, na co nie mam wpływu. Po prostu nie jestem w stanie poczuć tego, co kiedyś. Na prawdę bardzo bym chciała, ale nie mogę. Próbowałam, ale nic z tego nie wyszło.

zle sie wyrazilam:) jezeli nie masz sily walczyc:)

może ktoś ma jakieś doświadczenie w takich sytuacjach?

Uważam że do waszego życia wkradła się rutyna, codzienność, może jakieś wspólne romantyczne wyjście, czy kolacja? jakieś wakacje?... ja bym na Twoim miejscu próbowała ratować ten związek...