Kupujecie dzieciom wszystko?

To pytanie do mam ktore nie maja zasadniczo problemow z kasa. Kupujecie dzeciom wszystko czego zachca, zeby mialy fantastyczne dziecinstwo? czy odmawiacie mimo ze was na to stac, zeby nauczyc ze nie zawsze wszystko mozna miec?

"czego zachca" :-O

ale nie wszystko.Nie kupuję drogich rzeczy tak sobie,bo dziś poniedziałek i dziecko chce.Drogie rzeczy tylko na jakaś okazję.Drobiazgi często,ale nigdy bo beczy ,jęczy albo chce.

literowka ale oczywiscie czapki z glow dla czujnych czytelnikow :)

no tak, duze rzeczy to prosta sprawa, ale mnie wlasnie chodzi o duperele... a to mamo loda, a to kredki, a to lizaka, a to baloniki, a to autko, a to.... po czym po odpakowaniu towar laduje na stercie zabawek nieciekawych, a raczki same wyciagaja sie po kolejne... a z drugiej strony co mi szkodzi kupic dziecku baloniki, czy naklejki?

fantastyczne dzieciństwo to dla mnie zbawa z dziećmi,mamą i tatą.Nie to co kupię czy też nie.Dzieci wiedzą,że pieniadze nie rosna na drzewie,ze my na to cieżko pracujemy.Nawe jeśli proszą o cos i nawet jeśli wiem,że to im kupię to i tak czekają kilka dni na to i wtedy jest taka radosć,że głowa mała.Nie ma napadów w sklepie,kładzenia sie na podłogę,beku i ryku.Jeśli cos takiego by zrobiły nie dostaną tego na 100%

ale kupowanie dzieciom wszytkiegoi jest bez sensu, wcale ich nie uszczesliwia. Trzeba im dac czas, uczucie, kupowac rzeczy, ktore pomoga w ich rozwoju, zmienia ich zycie na lepsze w szerokim pojeciu. Nie zalowalam dzieciom na zwiedzanie, na ksiazki,gry i zabawki. ktore rozwijaly.

acha o takie rzeczy drobniutkie ci chodzilo......nie ,nie kupuję wszystkiego czego chcą.Tłumaczę,że nie bo masz już taki sam samochodzik czy lalkę.Loda mogę kupic,ale nie 10 jednego dnia,słodycze nne raczej sporadycznie.Najczęściej soki i inne picie. Mam pieniądze,ale wiem też ile na nie robie.:)

ja nie kupuję,drogie zabawki okazjonalnie,słodycze sporadycznie,drobiazgi też sporadycznie a wszystko po wcześniejszym ustaleniu.Nie ma czegoś takiego,że dziecko płacze w sklepie:kup mi to.Jeśli idziemy po spodnie to kupujemy spodnie,jeśli po książkę to książkę a nie dinozaura.Proste-bezproblemowe.Drogie zabawki nie mają nic wspólnego ze szczęśliwym,niezapomnianym dzieciństwem.Moje dzieci i tak bardziej pamiętają np spływ kajakowy mazurską rzeką czy jaskinię w gorach niż samochodzik zdalnie sterowany za przeszło 300 zł.

ja wiem na czym polega fantastyczne dziecinstwo, spoko :) chodzi mi o to, czy jescze do tego wszystkiego jest sens wpajac w dziecko, ze nie mozna miec wszystkiego, czy jesli ma sie tyle kasy, ze rzeczywiscie czlowiek moze na niej spac (nie mowie o sobie niestety :)) to moze lepiej pokazywac dziecku, ze nie ma zadnych ograniczen i moze miec wszystko co sobie zamarzy? Na zasadzie - jak w domu jest szofer, nianka, sprzataczka, a do mamusi przychodzi fryzjer codziennie, to po cholere odmawiac dziecku zachcianek?

Nie nie kupuję. Ale to nie jest kalkulacja w jedną czy drugą stronę. To zwykły pragmatyzm życiowy.

a chociażby po to żeby nie wrósł z niego rozwydrzony dzieciak z postawą roszczeniową.To procentuje na dalsze życie.Jak dziecko nauczysz,ze ma co chce to nic dobrego z niego nie wyrosnie.Najwyżej gównież w BMW za pieniadze tatusia,palący skręty w namodniejszym klubie.A zaczyna się od rzeczy najprostszych.

a007 rozwin ten pragmatyzm, prosze?

raz jest, a moze przyjsc trzesienie ziemi , katastrofa czy inna wojna i niczego nie bedzie. Dziecko nalezy wychowac tak,zeby nawet zostawione gole i bose umialo zyc , radzic sobie i byc szczesliwe, zeby mialo satysfakcje z tego,ze samo cos zdobylo. Kult rzeczy? ile ich mozna miec? Wieksza przyjemnosc czesto komus dac, komu to naprawde potrzeba. Jak nie masz co robic z kasa, naucz tego dzieci. Dzieci i tak najlepiej bawia sie patykiem, bo rozwija wyobraznie. Za duzo rzeczy meczy, rozprasza, zabija inwencję.

A ja kupuję. Może nie wszystko, ale bardzo dużo. I jak na razie nie zauważyłam nic złego w zachowaniu mojego dziecka. Nie ma postawy roszczeniowej, nie żąda niczego. Pisząc list do Mikołaja, umieszcza jedną albo dwie rzeczy na liście. I będę nadal kupowała tyle, na ile mnie stać.

Do życia należy podchodzić w sposób "normalny". Czyli są sytuacje gdzie kupuje się dzieciom dużo i w danej chwili "wszystko". Bo jeśli jest taka możliwość (finansowa) to należy z niej korzystać. Wszystkie chwile mijają i nigdy już nie wrócą. Ale są też sytuacje gdy się nie kupuje mimo, że nie ma to znaczenia finansowego. Dzieci powinny znać sytuację gdy udało się spełnić marzenie i sytuacje gdy mimo, że można wyciągnąć z lodówki w kolejce supermarketu loda to się tego nie robi. Ale to nie jest wcześniejsza kalkulacja, o tym decyduje "bieg życia".

Nie wydaje mi się aby moim dzieciom działa sie krzywda,bo nie zjedzą codziennie loda albo lizaka.Najlepszą zabawką syna są drewniane klocki,które wystrugał mu dziadek a córki kredki bambino.Proste.Samochodziki zdalnie sterowane nudzą się szybciutko,drogie paskudne lalki również a kredki i klocki są na wiele,wiele lat.Nie żałuję na podroże,zwiedzanie,dodatkowe zajęcia typu tańce czy sztuki walki,bo dzieciaki to uwielbiają ale nie kupuję im drobiazgów z akażdym razem jak jestesmy w sklepie:)

OK, lodow i lizakow nie kupuje bo niezdrowe, zabawek zdalnie sterowanych nie bo ne rozwijaja wyobrazni to zalozmy ze moge zapisac je na dowolne mozliwe zajecia i zabierac w najciekawsze miejsca na swiecie (tak, rozumiem punkt widzenia ze weekend pod namiotem u babci w ogrodku jest fajniejszy niz wycieczka do Machu Picchu, ale zalozmy ze mnie na to stac i chce pojechac do Peru) Wlasnie jestem ciekawa czy ktos jeszcze, oprocz Musztardy i 007 uwaza, ze poki jest to trzeba sie tym cieszyc i wydawac kase na to co strzeli do glowy, wlaczajac w to zachcianki dziecka, czy lepiej chowac o glodzi chlodzie i patyku bo moze przyjsc trzesienie ziemi albo wojna?

wszystko. Świetny namiot, rowery po 1,5 tys, quada, hulajnogę elektryczną, basen na ogródku (bez wody) huśtawkę. W domu najnowsze gry tv i komputer. 11 letnia ich córka zwierzyła się,że chciałaby choć raz pójść z rodzicami na spacer. NIGDY NIE CHODZĄ. Basen - my chodzimy codziennie jak jest pogoda. Oni są zmęczeni (ja pracuję, ich matka nie..) Żadne festyny, pikniki, koncerty w okolicy, wyjścia na lody Za to mogą non stop siedzieć przed kompem, albo na ogródku :] Nie ważne ile kasy się wydaje tylko jakie dziecko będzie miało wspomnienia z dzieciństwa....

co nie oznacze, że nie spędzam z dzieckiem czasu. Kupuję córce prawie wszystko co chce, a dlaczego? Ano właśnie dlatego, że dziś mam, jutro mogę nie mieć. I niech dziecko chociaż nacieszy się tym co teraz. A przygotowanie do życia? Na pewno nie zależy od ilości i cen zabawek a od dobrego wychowania

autorka pisze ma ma duzo kasy a kupuje naklejki lizaka etc takie duperele (3zł dziennie?) nie rozwyrza malucha

mam kuzyna, ktorego rodzice maja kupe kasy, chlopak od zawsze mial wszystko ale i tak najlepsza zabawa dla niego bylo gdy ja z bratem przyjezdzalismy do nich w wakacje i z nim sie bawilismy, to my czyscilismy codziennie basen zeby sie w nim razem pokapac bo jego rodzicom sie nie chcialo, my z nim gralismy w rozne gry itp... a jak nas nie bylo to wszystkie jego zabawki lezaly odlogiem, basen byl przykryty a on sie nudzil takze pieniadze wszystkiego nie daja, a dziecko nie jest szczesliwe dlatego ze ma duzo zabawek tylko dlatego ze ma sie nimi z kim bawic

tez znalam dziecko co mialo wszystko, zabawki za kilkaset zl. a w wieku 4 lat pierwszy raz zobaczylo banki mydlane i wiatraczek- taki kiermaszowy, i bylo w niebowziete

ha i tak to zawsze jest, ze pozadamy tego, czego nie mamy, a tego, co mamy, nie potrafimy docenic... zwlaszcza tego, co mamy w nadmiarze :D albo mielismy od zawsze i wydaje nam sie, ze to naturalna sprawa

jeszcze raz podkresle: nie chodzi mi o kupowanie dziecku zabawek ZAMIAST spedzania z nim czasu. Chodzi o uczenie - badz nie - ze w zyciu sa ograniczenia. i o to, czy jezeli dziecko moze miec wszytko czego zapragnie, to wyrosnie na nieszczescliwego samoluba, czy tez jako pelnego fantazji i rozmachu czlowieka, ktory nie przejmuje sie drobiazgami

przy umiejetnym wychowaniu i zachowaniu rownowagi jesli chodzi o okazywanie czulosci i wspolne spedzanie czasu jest szansa na to, ze wyrosnie na szczesliwego(a?) optymiste(ke?) z gestem. ucz inteligencji emocjonalnej, ucz dzielenia sie dobrami materialnymi z innymi dziecmi, moze bedzie ok :) ja bym troche dozowal przyjemnosci, bo wydaje mi sie, ze tylko wtedy mozna je naprawde docenic. i w zadnym wypadku nie zapewnil dziecku absolutnie wszystkiego czego zapragnie. poza tym machu picchu... jak sadzisz, ile dziecko tak naprawde wyciagnie z tej podrozy? ile zrozumie? wg mnie to troche przesada. odloz te pieniadze i zafunduj mu taka wycieczke w liceum albo na studiach, a nie teraz bedziesz ciagac dziecko szlakami poludniowoamerykanskich indian. jesli jako rodzice jestescie normalni, nie gardzicie ludzimi i nauczycie dzieci, ze jesli ktos ma mniej pieniedzy to niekoniecznie powod, aby uwazac takiego kogos za gorszego czlowieka to wszystko jest na dobrej drodze. w przeciwnym wypadku wyrosnie Wam "panicz" z nosem w chmurach, ale to nie znaczy ze nieszvzesliwy :)

de profundis - dzieki za wypowiedz :) dla wyjasnienia - ja wlasnie nie kupuje wszystkiego, ucze ograniczen, dzielenia sie oczywiscie tez, empatii, inteligencji emocjolanej itd - staram sie - co z tego wyjdzie - ktoz to wie. Tylko wlasnei uswiadomilam sobie, ze wychowuje dziecko tak, jakby takie ograniczenia istanialy na kazdym kroku, akby ciagle trzeba bylo sobie odmawiac w imie... no wlasnie, nie za bardzo wiem czego. Czasy sie zmienily, mieszkam w rzeczywistoscie gdzie nei trzeba wybierac byc czy miec, tylko wlasnie miec umozliwia byc. I pytanie powstalo, czy sensowniej jest to wykorzystac na maksa, wychodzac z zalozenia ze trzeba brac z zycia grasciami, i nie przejmowac sie duperelami (zaloze sie ze ludzie ktorzy maja naprawde duzo gotowki nie stawiaja dzieciom w wieku przedszkolnym finansowych ograniczen, tylko do tego ich ucza, ucza ucza, oczywiscie jesli maja cos pod sufitem) - czy tez kontynuowac swojskie polskie zamartwianie sie i odmawianie sobie przyjemnosci, bo to uszlachetnia :D

autorko- ja wiem o co tobie chodzi:)moim zdaniem dziecko nie moze miec wszystkiego czego zapragnie bo wyrosnie na egoiste i zawsze bedzie myslalo ze wszysto mu sie nalezy. raz od czasu mozna cos kupic ale nie wszystko.jak idzie sie z dzieckiem na spacer to ono najchetniej z kazdego sklepu by cos wybralo.ja tego nie popieram.

znalam dziewczyne tora od malego duzo czasu spedzala z siostrzencem.chlopiec byl maly i nie wymagajacy.zawsze kupowala mu co chcial.bo to lizak, guma- grosze.dziecko sie przyzwyczilo i z wiekiem to praktykowalo.jako kilkulatek rzadal coraz drozszych rzeczy. wracal do domu zawsze z reklamowa gadzetow.czesto z placzem bo ciocia w pewnym momencie mowila dosc-bo nie miala kasy na olejny batnik czy auto.i tak- dziecko- mimo ze mialo torbe prezentow, wracalo do domu mega nieszczesliwe

alonuszka - no ja sie z tym zgadzam :) tzn tak mi intuicja podpowiada :) ale jak dziecko miauczy nie o zabawki, tylko o wyjscia do aquaparku/do wesolego miasteczka/na kolejke parowa/do zoo/do akwarium itd itp? zapewniac dziecinstwo marzen, czy uczyc ze na zwyklym basenie jest tez fajnie? albo w parku zamiast w zoo?