Historia stara jak świat

Nigdy nie myślałam,że założe tutaj temat.Zawsze omijałam ten dział szerokim łukiem albo wchodziłam tylko po to,żeby z politowaniem pokrecić głową.Dziesiątki wynurzeń kobiet niezadowolonych z tego,że facet ogląda się za innymi na ulicy,bawi się w cyber z cycatkami z czata czy od pół godziny nie napisał SMSa. Nigdy nie byłam zazdrosna o bzdury.Ale widziałam tu też całą mase banalnych historii, takich jak moja, które zawsze kwitowałam- "olej chłopa". Mam 20 lat,od ponad 4 jestem w związku z kimś kogo kocham ogromnie niestety chyba mam problem z okazywaniem uczuć,do tego dochodzą moje czeste doły i wybuchowy charakter.Więc pewnie i nie dziwne,że kiedy zjawił się ktoś kto potrafi go docenić to się ową osobą zainteresował. Ponad miesiąc temu doszliśmy do momentu kiedy on powiedział,że nie chcę ze mną być. Padło milion słów, których nigdy nie chciałabym usłyszeć.A wszystko to po spotkaniu z piękną panną Natalią :o Koniec końców zdecydował się na mnie,przynajmniej taką oficjalną deklaracje złożył,obawiam się,że z litości. W tej chwili codziennie muszę o niej wysłuchiwać, dzisiaj pokazał mi(w jakim celu?!) wiadomość, którą ona przysłala mu na naszej- klasie. O tym jak 4 lata temu(czyli wlasciwie od poczatku naszego związku krążyła ona) zdobyła jego numer,jakie to było dla niej przezycie,że jest kimś wyjątkowym...srata tata.Z jednej strony jest on, który deklaruję,że to mnie wybrał i mnie kocha.Z drugiej strony jestem ja, która w tej chwili czuje się jak piąte koło u wozu,gówno i niepotrzebny śmieć, którego się oszukuje. Kiedy słyszy się takie opowieści od innych to łatwo jest ocenić- olej go. A teraz kiedy sama jestem w takiej sytuacji to...no nie wiem,chyba wystarczają mi jego kłamstwa. Wstydzę się tego i wiem,że jestem w tym momencie żałosna,ale tak jest. Nie szukam rady,tak sobie plotę.