juznicniewiem

kilka tygodni temu poczulem, ze zyje... jestem w stalym zwiazku, nie malzenstwo ale razem... urlop, zwyczajnie rodzina, znajomi... i ona... zawsze mi sie podobala, a dla niej bylem nikim... spedzilismy kilka zwyklych chwil... kilka ale dla mnie intensywnych i prawdziwych... skwitowala to: niczego od ciebie nie oczekuje... a ja chce, zeby oczekiwala! slyszalem niepewnosc w jej glosie, widzialem blysk w jej oczach... wiem, ze swoje przezyla i boi sie rozczarowan... i to slodkie zaklopotanie... nie moge przestac o niej myslec... kocham moja dziewczyne... ale dlaczego zdradzilem? nie wiem... nic mnie nie usprawiedliwia... po prostu ona jest... brak mi slow... subtelna i wyzywajaca... silna, niezalezna i bezbronna..., nie jestem w stanie funkcjonowac normalnie..

uważam, że nadużywasz wielokropka :o

a cos bardziej tworczego? naprawde nie wiem o co chodzi?

coś bardziej twórczego? współczuję Twojej partnerce :o

neurosa, zajmij sie wlasnym zyciem, jesli takowe posiadasz

posiadam :D ale dzięki za troskę chciałeś opinii i ją masz, przecież chyba po to napisałeś na forum :)

nie pomagasz

Jesli ona wie o istnieniu Twojej dziewczyny to sie nie dziw, ze niczego od Ciebie nie oczekuje. Albo rozmow sie z obecna partnerka albo daj spokoj nowej dziewczynie. Inego wyjscia nie ma, bo to co teraz robisz jest zle dal calej waszej trojki.