Dwa lata w już nieszczęśliwym związku a poznanie faceta nowego..

Witam. Byłam zawsze zakochana po uszy w moim facecie. Poza tym wiadomo.. wspólne plany itd.. jednak niestety, po dwóch latach, od 3 miesięcy, już tak intensywnie zastanawiam się nad przyszłością..nad tym, jak będzie się nam razem żyło.. boję się przyszłości, bo on potrafi być naprawdę przykry w sytuacjach niektórych.. przez co boję się o dzieci, wspólną przyszłość.. o to, czy w domu nie będę przez niego zdominowana..dużo by gadać. Poznałam ostatnio faceta, który spełnia wszystkie moje pragnienia dotyczące tego, jak facet powinien się zachowywać..przy nim nie boję się o przyszłość.. tzn nie zdominuje mnie.. kocha dzieci.. nie chce za dużo mówić, ponieważ musiałabym napisać cały referat ;) W każdym razie.. nie zdradziłam mojego faceta i tego nie zrobię.. Kocham go jeszcze i chcę walczyć trochę o ten związek..tzn jeśli zobaczę, że on zachowuje się cały czas tak jak się zachowuje to już nie wytrzymam. Zostawię go, bo będę się bała wspólnego życia..tego co będzie za 5 lat, za 10 itd. Jednak.. czy powinnam myśleć o tym drugim..utrzymywać z nim kontakt.. Niedawno jeszcze stworzyłam taki temat: http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4215676&start=0 Opisuje on np część tego, co mi przeszkadza. Proszę o komentarze,

odejdz....dobrze ze teraz ppojawil sie ktos jeszcze to przynajmniej bedzie ci prosciej:-)

2 lata w związku było ci ok, nagle gdy pojawił się inny facet twój obecny strasznie zaczął ci przeszkadzać. Nie czytałam twojego 2 wątku ale sprawy opisywane tylko przez jedną osobę są zawsze zafałszowane trochę. Chwytając drugą gałązkę w postaci nowego faceta ten pierwszy jest już skazany na "odstrzał" i to chyba tylko kwestia czasu...... a teraz do sedna- nie jesteście małżeństwem, ie macie dzieci nic nie stoi na przeszkodzie by zakończyć ten związek i spróbować z tym drugim :) a może to miłość twojego życia hehe. To normalne, że każdy z nas chce być w życiu szczęśliwym, po co się unieszczęśliwiać na siłę.

Nie, nie jest jak mówisz.. od kilku miesięcy mam dość swojego faceta.. próbowałam z nim znaleźć jakiś kompromis, porozumienie.. jednak charakteru nie zmienisz.. szczególnie, gdy ktoś ma taką dumę i jest tak uparty. Zaczęłam nawet pytać brata i innych facetów co myślą o jego zachowaniu.. choć jest to nie w porządku. Jednak zaczęłam pytać, bo zależy mi na tym związku i nie chcę nagle utracić faceta, z którym przeżyłam tyle pięknych chwil. Wierz mi - związek ten miał być tym najwspanialszym, a co się okazało? że mimo wielu zalet, trwałam w tym związku zaślepiona z miłości i pozwalałam sobie na brak szacunku.. Dużo by gadać. A tego drugiego poznałam bardzo niedawno i odkąd się zobaczyliśmy gadamy jak starzy znajomi. Rozmawiamy o wszystkim, jednak pozostanie to na takiej przyjacielskiej stopie dopóki sama nie uporządkuje swojego życia - tzn tak, on mnie podrywa, flirtuje ze mną, jednak ja nie pozwolę na zdradę itp. I to nie jest tak, że nagle pojawił się ktoś inny. Nie szaleję w skowronkach, bo poznałam fantastycznego faceta. Jestem załamana tym, że widzę, że zbliża się koniec mojego związku. Jednak chyba i tak minie z pół roku zanim podejmę decyzję. Nie wierzę w przemianę mojego faceta, bo niektórych rzeczy nie da się zmienić.. Ale spróbuję. A i .. Przeczytaj drugi wątek, to zobaczysz..

już rozumiem :) chętnie bym poczytała ale nie mam czasu..... w każdym bądź razie życzę powodzenia i zdecydowania , żeby jak najszybciej zakończyć ten związek :)

Moim zdaniem tu nie ma o co walczyc. Walczyc tylko po to, aby miec poczucie, ze sie probowalo, skoro juz teraz wiesz, ze nie chcesz z nim byc?

znalazlas nowa galaz, stara mozesz puscic