ludzie robią mi ŁASKĘ, że ze mną rozmawiają....?

mam takie wrażenie , że życie to wyścig szczurów (oczywista, niepodważalna prawda) a w relacjcach między ludźmi liczy się atrakcyjność - uroda, DOWCIP, pozytywna energia itd. Ludzie chcą przebywać wśród takich którzy mogą im coś dać.... -miłe wrażenia wizualane (uroda) , -upiększać życie poczuciem humoru (lubimy wesołych dowcipnych ludzi), itd. A jeśli chodzi o relacje damsko-męskie to...cóż wiadomo że ani faceci ani kobiety nie marnują czasu na zawiązywanie znajomości które NIC NIE WNIOSĄ. Stąd często u mnie poczucie bycia zbywaną, odrzucaną...nie jestem atrakcyjną personą i dlatego mam wrażenie że ludzie nie potrzebują kontaktu ze mną... Wiem że to łatwo sprawdzić- uśmiechnąć się do kogoś /zagadać i czekać na reakcję. Jeśli reakcji nie będzie przekaz jest raczej jasny- ten człowiek nie jest zainteresowany nawiązaniem kontaktu z Tobą. Mam ciągle wrażenie że ludzie robią mi ŁASKĘ przebywając ze mną i gadając...czułam się ostatnio jak 5e koło u wozu... mam ciągle to okropne wrazenie (chyba przez niską samoocenę która rzutuje na wszystko) że nie jestem potrzebna a inni poradzą sobie spokojnie beze mnie.... Oczywiście to jest prawda, że nie ma ludzi niezastąpionych, ale skoro już stanowię część jakiejś grupy formalnej (np.klasy/grupy na studiach) to chcialabym się w niej cieszyć dobrą pozycją.... Czuć się potrzebna i zauważana! Możliwe że problem tkwi w tym że boję się zagadywać, cały czas się trzęsę: "czy przypadkiem mu/jej się nie narzucam ?!" i bardzo koncentruje się na tym by to oni do mnie podchodzili, zagadywali itd...

widze swoją wartość jako "człowieka" ale nie jako : "człowieka w grupie" No chciałabym być niezastąpiona :P ale nawet jeśli nie będę to i tak nie będzie źle. Mam wrażenie że jestem trochę skrzywiona społecznie :/ Boję się narzucania do tego stopnia że czasem aż łapię się na tym, że przybieram postawę roszczeniową (to oni mają do mnie podchodzić, pierwsi się uśmiechać, pierwsi zagadywać ). W końcu jednak się opamiętuję i zaczynam "wychodzić do ludzi" ale wtedy nachodza mnie takie wątpliwości "czy ja ich nie męczę moim towarzystwem" ? itd. Jeśli chodzi o rozmowy w grupie to ciężko mi utrzymać wzrok - nie wiem na kogo mam patrzeć gdy kieruję np. pytanie do całej grupy... i generalnie skaczę im wszystkim po oczach i kończy isę na tym, że nikt mnie nie słucha :/ A z facetami to już w ogóle porażka...

dzięki za odpowiedź ;) a z wyglądem też mam problemy...mam wrażenie że gdy się wypowiadam niektórzy ludzie patrzą na mnie diwnie.... albo mam dziwny głos albo mimikę ;/ nie jestem ładna i mam wrażenie że tym daję przewage moim rozmówcom...to mnie skreśla jako "równą" !

zauważyłam też że nie mam takich problemów gdy rozmawiam z ludźmi którzy mają widoczne wady (wyglądu) bez skrępowania i stresu rozmawiam z osobami otyłymi , potrafię do nich podejść bez wątpliwości "czy się nie narzucam " bo chyba podświadomie klasyfikuję ich jako równych mi albo do kogoś z brzydkim nosem dużym/krzywych albo z pryszczami na całej twarzy.... ale gdy ktoś nie ma wad wyglądu to ta moja niepewność zawsze się pojawia

"a jakie to wady niby masz w swoim wyglądzie? każdy jakieś ma, ale gdy się nie zwraca na nie uwagi, inni też ich specjalnie nie zauważają" no...mam nieciekawą twarz , trochę zniekształcone usta (b.cienkie) dlatego trochę głupio wyglądam gdy nimi ruszam mówiąc....i ja o tym cały czas myślę więc inni chyba też to dostrzegają....

cóż...dodam jeszcze że w internecie na forach nie czuję się gorsza ani wykluczona. Bo tutaj wszytkie słowa i "mimika" jest pod kontrolą! Tzn. kiedy piszę: : i ) to to tworzy :) [czyli uśmieszek] jestem odbierana przez innych tak jak chcę- ja widzę " :)" który sama wstawiłam i oni odbierają to identycznie Natomiast kiedy się uśmiechnę w realu to nigdy nie wiadomo czy to ból brzucha , ironia czy uśmiech...

Mam podobnie. Moja twarz zawsze układa się w taki sposób, ze wydaję się byc wiecznie przestraszona i smutna. Mam ogromne oczy, nieco papusne poliki - wyglad dziecka. Mam przez to problemy z samooakcpetacją. Ale są tez ludzie, którzy sami do mnie ciągną, moze za malo takich jeszcze poznalas.

a co to znaczy "uśmiechać się zębami" ??? ja nigdy nie pokazuję zębów!!! to moja obsesja! mam brzydkie trójki :/ i bardzo duże do tego - w dodatku mam niesymetryczną szczękę czyli gdy się uśmiechnę "z zębami" to zęby z prawej strony są do połowy odsłownięte, zaś z lewej w całości ... :/ masakra...uśmiecham się wyłącznie przez usta...

oj nie odważyłabym się....z takimi zębiskami :/ a one i tak nie są najgorsze...cała twarz jest zrąbana... gdyby dało się wybielić same trójki ...dałaabym radę finansowo i uśmiechalabym się bez zażenowania

te dwa małe zęby potrafią zrujnować cały potencjallny urok mojego uśmiechu :/