Brak inicjatywy i zainteresowania z jej strony...

Witam, "jestem" z dziewczyna od 3 miesiecy. Z poczatku bylo bardzo duzo czulosci, przytulania, calowania, to byl jakis pierwszy tydzien. Potem juz mniej, ale jeszcze nawet czesto ona odzywala sie pierwsza. Nastepnie tylko z mojej strony wychodzi jakies spotkanie, pisze co u niej. Oczywiscie zawsze ma chec zeby sie spotkac i odpisze, ale mam wrazenie ze to wymuszone... Nie wiem co robic, zeby nie zwariowac. Niestety juz sie w niej zadurzylem na dobre, co poradzicie?

Może dziewczyna nie należy do wylewnych, a moze nie jest pewna Twoich uczuć. Jesli się zgadza na spotkania, lubi Cię - to ok. Po prostru ten typ tak ma. Mój facet tez ma do mnie pretensje o to, ze nie piszę pierwsza, ze nie wychodze z inicjatywą, po prostu taka jestem. Ciężko mi wziąc telefon i wystukać smsa.

Aha, możliwe że to drugie. Nie wypowiedziałem jeszcze słowa "kocham", gdyż boje sie reakcji, widząc jak jej "zależy"... Szczerze mówiąc nie chciałem angażować się w ten związek, ale sie zakochałem i klops.

Domyślam się co przeżywasz, bo jestem w podobnej sytuacji. Z chłopakiem jestem już od kilku lat, mieszkamy razem, ale ostatnio coś się zmieniło...nie rozmawiamy jak dawniej, nie ma tej czułości, przytulania, o seksie nawet nie wspomnę... Rozmowy nic nie dają,a jak dają to wychodzi efekt jednorazowy na zasadzie "a masz tego buziaka i sie odczep". Kocham go, ale nie wiem co robić.. :(

Aha, z tym buziakiem na odczepnego to u mnie to samo. Kilka lat, to już poważna sprawa...Przedtem byłem w związku 3-letnim i zaczęło się robić tak jak u Ciebie, no niestety wypaliło się z jej strony i koniec...Ja jestem w stosunkowo świeżym związku i nie wiem czy się starać o nią czy jak najszybciej uciekać, bo już zaczynam pomału wariować!!

A próbowałeś rozmawiać z nią? W sensie, dlaczego tak sie zachowuje?

Wtrąciłem coś na ten temat i zapadła długa cisza, na szczęście zaraz spotkaliśmy znajomych bo nie wiem ile byśmy w tej ciszy trwali :O Wiedziałem że tak będzie jak to poruszę. Jednocześnie wiem, że nic się nie zmieni jeśli znowu nie spróbuję pogadać. Ale boję się wyniku tej rozmowy...Boję się że ją stracę, a tak to spotykamy się, jestem przy niej szczęśliwy, takie pozory, ale przynajmniej chciałbym je utrzymać. Rozumiesz?

Rozumiem, i chyba nawet za bardzo :/ Na siłę próbuję wyciągnąć od niego choćby tą jednorazową czułość i przez tą chwilkę jestem szczęśliwa, ale wiem, że żeby drugi raz mnie pocałował to znów się będę musiała dopraszać :( Nie wiem, jak w takiej sytuacji postępować, przycisnąć kogoś do ściany i wręcz zmusić żeby powiedział co jest nie tak, czy czekać i modlić się żeby samo sie jakoś unormowało... Innych opcji nie widzę, bo grzeczna rozmowa nic nie rozwiąże.

Też nienawidzę tej wymuszanej, dawkowanej czułości. Czuję się jak jej dobry kumpel, z którym się od czasu do czasu spotka, przytuli i pocałuje. Mnie to nie wystarcza. Może ona też boi się otworzyć. Nie potrafię być w takim związku bez okazywania uczuć z drugiej strony, szczególnie po poprzednim 3 letnim związku, gdzie emocje fruwały w powietrzu. Chyba najlepiej byłoby przycisnąć do ściany, ale boję się, że potem będzie gorzej...

Niech ktoś coś poradzi :(

za mało szczegółów... jesli masz kase to może na kase tylko leci a nie do konca jest zainteresowana samym toba

Ja tez Wam nie poradze... Bo generalnie jestem w takiej samej sytuacji... Moja dziewczyna nie wykazuje specjalnie inicjatywy, nie do konca, bo sama chce pocalunku, przytulenia... Powiedzialem jej o tym, ze ja kocham, i nic... Nie oczekuje od razu zmiany, chcialem, zeby wiedziala, bo nie wiem czy dobrze odbierala to, jak jej to pokazywalem... Tylko rzecz w tym, ze ja nie chce byc tylko jej przyjacielem, czy kumplem do przytulania i do calowania...

na dluzsza mete mozna zwariowac ... czuc sie samotnym w zwiazku