Czy ja nie mam prawa do szczęścia?

Moje „zauroczenie” trwa ponad pół roku. Na początku myślałam, że mi przejdzie, ale z biegiem czasu przekonałam się, że to wcale nie jest takie proste. Fakt, iż nie myślę o Nim, tak nagminnie, jak kiedyś, ale zdarza się, że łapię się na snuciu pięknych wizji przyszłości, które nie mają prawa się ziścić. Wiem, że nic dla Niego nie znaczę, traktuje mnie, jak dobrą koleżankę, ale ja bym chciała czegoś więcej. Próbuję sobie wyperswadować, że to nie ma sensu i powinnam zająć się innymi rzeczami. Podejrzewam, że już do końca życia pozostanę sama, bo nikogo nie zainteresuję swoją osobą…

nie smutaj te nie mam chłopa.;pp

szczesliwą ja też tak szukałam, a teraz patrzę jak to zakonczyć i być szczesliwa wolną kobietą

nie chodzi o to. Ja po prostu obawiam się, że nigdy nikogo nie znajdę; szczerze mówiąc nie mam na to najmniejszych szans. Jestem brzydka, gruba i przeciętna pod względem intelektualnym. Wątpię, ażebym potrafiła kogoś do siebie przekonać.

nie masz, pasztety nie mają i nie beda miały