Moja przyjaciółka mnie olała i przestała szanować , nie wiem czemu

Kiedyś już opisywałam tę sytuację na forum.Odkąd pisałam,nasze kontakty ograniczyły się jeszcze bardziej. Kiedyś widywałyśmy się codziennie-wspólna szkoła,ale i po szkole często gdzieś wychodziłyśmy.Odkąd związałam się z moim ukochanym ,nasze relacje zaczęły się powoli zmieniać,trwało to 4 lata. Strasznie wkurzało ją to, że jestem w związku.Nie akceptowała tego do końca , no ale można to wytłumaczyć tym , że miała wtedy 15 lat i sama nie miała faceta.Ja miałam dla niej mniej czasu , ale i tak spotykałyśmy się niemal codziennie. Teraz,gdy poszłyśmy na studia,nasze drogi się rozeszły.Ostatnio była u mnie i mówiła mi , że jednak będzie studiować , to co ja, bo się zwolniły miejsca.Od początku października widziałyśmy się 2 razy.Miałyśmy się widzieć chyba o 7 razy więcej , ale wszystkie spotkania odwoływała :O Najlepiej było wczoraj gdy mnie po prostu wystawiła-zapowiedziała się , że do mnie przyjdzie,a nie przyszła i do tej pory nic nie napisała.Innym razem miała do mnie przyjść i dać znać o której przyjdzie(tak się umówiłyśmy) i też się nie odezwała.Mało jest osób,które nie szanowałyby mnie do tego stopnia. Rozmawiało nam się świetnie,miałyśmy podobne spojrzenie na świat,identyczne poczucie humoru,nawet taki sam gust.Teraz nawet nie wiem czy z nią o tym wszystkim rozmawiać,czy odpuścić.Na razie nic jej nie napisałam odnośnie wczorajszej wystawki, generalnie jej to wszystko odpuszczam nic nie mówiąc :O Czy a moim miejscu zabiegalibyście dalej o spotkania czy odpuścili? A może poważnie pogadali? Jakieś 2 tygodnie temu zostawiła mi na gg wiadomość w której użala się nad tym , że nam się kontakt urywa ... Tylko z czyjej winy? :O

może się intymnie nie myjesz?

pogadaj z nią szczerze, ajak to nir pomoże to cyba odpuść sobie... nic na siłę:(

Ja miałam podobnie, z tym że ta osoba nie była mi aż tak bliska - była ot, dobrą koleżanką. Kiedy zaczęła raz po raz odwoływać umówione spotkania, wkurzyłam się, bo to jest upokarzające, a ja nie jestem niczyim popychadłem. Przestałam się odzywać. Ją to oczywiście zdziwiło - przecież nie zrobiła nic złego! Uważam, że jeśli ktoś się chce spotkać, to się spotka i zawsze znajdzie czas. Robiła też inne przykre rzeczy. Po jakimś czasie kontakt nam się odnowił i ona zaprosiła mnie na swój ślub i wesele (ze 4 dni wcześniej!). Wtedy pomyślałam: czekaj, ja ci pokaże, jak to jest wystawiać kogoś do wiatru. Oczywiście, udałam prze szczęśliwą, potwierdziłam swój udział, ale dzień przed odwołałam swój udział w ten jakże dla niej ważny dzień! I tak byłam miła, bo dzień przed, a nie jak ona - dwie czy trzy godziny wcześniej. Raz mnie wystawiła, jak już z domu wychodziłam. Dziś się nie kontaktujemy i ja o niej wcale nie myślę. Niech sobie szuka drugiej głupiej, jeśli jej zależy na popychadle!

Ja też już rzadko do niej piszę - i tak pewnie nie dojdzie do spotkania a mam dość ciągłego aranżowania spotkań.

pqarst Nie znam całej Waszej sytuacji, ale z tego co tu napisałaś wnioskuję, że nie masz sobie nic do zarzucenia. Ja też miałam trochę analogiczną sytuację. Miałam wieloletnią przyjaciółkę, jedyną, była mi najbliższą osobą. Spędzałyśmy czas razem w szkole, po szkole, weekendy, itd. Czasem wydawało mi się, że jej jedynym marzeniem i celem jest znalezienie faceta. I udało jej się ten cel zrealizować - po maturze znalazła chłopaka i od tamtej pory kontakt zaczął się urywać. O ile wcześniej widywałyśmy się, albo przynajmniej rozmawiałyśmy przez telefon, gg, smsy codziennie (albo wręcz kilka razy dziennie), o tyle z chwilą poznania go moja "przyjaciółka" właściwie całkowicie o mnie zapomniała. Wszystkie nasze plany w jednej chwili wzięły w łeb, bez żadnego wytłumaczenia stały się po prostu nieaktualne. A ona KAŻDĄ możliwą sekundę spędzała właśnie z nim, do mnie odzywając się raz na 3 tyg (albo miesiąc). Czas na spotkanie ze mną znajdowała jedynie wówczas, kiedy jej mężczyzna musiał wyjechać na kilka dni (np. na obowiązkowy obóz na studiach). W ten oto sposób przez kilka miesięcy widziałyśmy się dosłownie ze trzy razy przez jakąś godzinę. Ona nie widziała w tym nic złego, ja też początkowo starałam się nie histeryzować, mimo że było mi przykro. Później jednak, kiedy odpowiadała na moje smsy i telefony jeszcze rzadziej (np. po 2 tyg) i sama inicjowała kontakt tylko wtedy, kiedy wypadało (życzenia świąteczne), lub miała w tym jakiś interes (sprzedaż kosmetyków z katalogu avon, albo wpisanie jej na listę), ja postanowiłam o jej przyjaźń więcej nie zabiegać. I kontakt się urwał. Po prostu. Od tamtej pory więcej nie rozmawiałyśmy. Piszę to, żeby pokazać, że Twoja historia jest inna i że Twojej winy w zaistniałej sytuacji nie widać. Tak jak ktoś już napisał, porozmawiaj z nią. Jeśli w jej życiu nie dzieje się nic złego, co mogłoby powodować odwoływanie spotkań i jej brak czasu dla Ciebie, to może trzeba jej uświadomić jak głupio się zachowuje i do czego to może doprowadzić. To wygląda trochę na jakiegoś zwykłego focha. Doskonale rozumiem, że Twoja cierpliwość jest w tej sytuacji ograniczona

Część. Ja też. Miałam. Przyjaciółką jak chciała pogadać. Do zawsze. Znalazłam. Czas a jak ja miałam problem. Napisała. Ze możemy. Się spotkać. Co drugom sobotę. Zrobiło mi się. Przykro.ja tylko chciałam. Pogadać. Ze pokłóciłam. Się. Z mężem. Ale jak dawałam rzeszy. Bo mojej. Córki. To było ok i dałam spokój. Z niom mam męża. I córkę. Nie potrzebuje. Przyjaciółki