Co o niej sądzicie? Czy to jest naprawdę jest normalne?

Ma 20lat, całymi dniami siedzi sama w pokoju. Nie czyta książek, nie lubi filmów, seriali, ani gier komputerowych. Nie ma totalnie żadnych zainteresowań. Nigdy się nie całowała. Nie interesują ją faceci, ani seks przed ślubem - przynajmniej tak mówi. Cały jej świat to studia, a gdy pójdzie jej coś źle (czyt. nie... najlepiej) jakieś koło to płacze i grozi samobójstwem. Urządza awantury o bzdury, no i nazywa mnie swoją przyjaciółką mimo, że nigdy nie wykazała najmniejszego zainteresowania "co u mnie". Kiedyś się o nią martwiłam, próbowałam gdzieś ją wyciągnąć, na kawę, do kina, jakiś babski wieczór. Nigdy nie chciała. Chciałabym ją zrozumieć, ale naprawdę nie potrafię.

I właśnie to jest przegrane życie...pomimo wyciągniętej dłoni,ona i tak obstaje przy swoim. Może jeszcze się zmieni.

dziwna jakas a ładna :O

Też myślę, że powinna coś w sobie zmienić, to znaczy jakoś tak otworzyć się na świat, znaleźć sobie jakieś hobby, wyjść gdzieś - gdzie mogłaby poznać kogoś fajnego ;). Nawet proponowałam psychologa (to nie normalne ciągle mówić "ja się zabije", po tym jak nie napisała na maksa czegoś tam...) )No wiecie..., a gdy jej to powiedziałam, to ona stwierdziła, że się nie zmieni i jak ją nie akceptuje to nasza znajomość może się już zakończyć. Zatkało mnie to wtedy. Teraz niby się "kolegujemy", ale poza uczelnią nic nas nie łączy. Ja jestem szczęśliwa, a ją moje szczęście denerwuje i ciągle mi je wypomina a sobie przypisuje "pecha". Nie potrafię zrozumieć, jest nieszczęśliwa tylko na swoje życzenie. Nie chce dać sobie pomóc. Nie wiem jak można tak żyć, w kółko powtarzać "chciałabym już skończyć studia". W liceum powtarzała do znudzenia "chciałabym być już na studiach". Czy ona chce tak całe życie przeżyć? Naprawdę jej nie rozumiem i współczuje...

głupia autorka pisze o sobie przecież. po cholerę tylko pisać w 3 osobie a nie w 1. bez sensu. nawet anonimowo na farum wstyd napisać, że ja to, ja tamto ?