Jak sie przyjaznic z facetem

Zazdroszcze ja czytam wypowiedzi o przyjazni miedzy kobieta a facetem i odwrotnie, ja nieumiem nawiazac takiej wiezi..a bardzo bym chciala. Chcaialbym umiec rozmawiac o wszystkim z facetem, ale jest we mnie jakas bariera, po prostu sie wstydze. Nie wiem jak sie przelamac, jak doprowadzic do tego by byc tez przyjaciolka, by sie otworzyc...

duzo tu watkow o przyjazni moze ktos mi odpowie..

Ja mam takich dwóch, z tym, był jeszcze jeden, ale potem chciał czegoś więcej i zakończyłam znajomość. Powiem Ci, że więcej mam dobrych kolegów niż koleżanek i chyba wolę im się zwierzać, ale co Ci doradzić, to nie mam pojęcia.

To też zależy od faceta i od tego jak na Ciebie patrzy. Bo najczęściej gdy widzimy kobietę to od razu jak nam się podoba to myślimy o niej jak o potencjalnej zdobyczy i mamy takie podejście, nastawione li tylko na osiągnięcie celu a nie czerpanie przyjemności z obcowania z fajną osobą. A jak nam się nie podoba to nie zwracamy na nią uwagi. Nie chcemy z płcią przeciwna angażować się w coś co nie przyniesie korzyści i choć to mniemanie błędne bo przyjaźń jest wymierna korzyścią to jednak najczęściej tego nie bierzemy pod uwagę i przyjaźń oferujemy innym facetom a kobiecie, cóż właśnie to zainteresowanie ukierunkowane na flirt, romans, seks czy miłość.

Bardzo rzadko zdarza sie prawdziwa przyjazn miedzy kobieta i mezczyzna i nie kazda kobieta jest w stanie wejsc w taka relacje z facetem, mysle, ze wiekszosc nie potrafi, wiec nic na sile.

Racja, bo z tym jednym były jakieś dziwne akcje w stylu, chciał mnie pocałować itp. ale poagadać mogę z nim o wszystkim. W sumie zawsze druga strona czegoś zawsze chce, ale wtedy to ignoruję i czasami zostaje przyjaźń jak w przypadku tych dwóch, a czasami trzeba zakończyć znajomość, jak w tym moim innym przypadku.

A kto patrzy na urodę w przyjaźni Tomek :P

Ja na temat przyjazni damsko-meskiej mam wyrobiony poglad : po prostu w nia nie wierze :) Kiedys bardzo mi zalezalo na tym, zeby znalezc sobie faceta-przyjaciela, bo wiadomo, ze jak gadac o facetach to tylko z innym facetem, ktory wszystko wyjasni, zrozumie i doradzi co robic. Poza tym bylam zdania, ze faceci nie obrazaja sie o glupoty tak jak dziewczyny, nie plotkuja i nie wyjawiaja tajemnic ;) I udalo sie. Znalazlam sobie takiego kumpla, potem byl drugi i trzeci. A czemu az trzech po sobie? Bo za kazdym razem konczylo sie to tak samo - facet angazowal sie bardziej. I po przyjazni. Zdarzylo mi sie to trzy razy i wiecej nie chce. Jedyna przyjazn w jaka wierze miedzy kobieta a facetem, to ta w zwiazku ;) (chociaz to i tak nie jest czysta przyjazn damsko-meska, bo istnieje w niej aspekt seksualny :P )

byc soba :)

poki co we wzsystkich moich przyjazniach damsko-meskich, wczesniej czy pozniej jedna lub obie strony chcialy czegos wiecej :P wierze tez tylko w przyjazn w zwiazku ;-)

Miałam takich facetów przyjaciół we wczesnej młodości.... i coś mnie to nauczyło.... Poznałam mojego męża i nie w głowie mi były takie sprawy.... Nigdy nie spodziewałam się, że po 5 latach spokoju spadnie na mnie taka "przyjaźń"... Niby jest cudownie, ale normalna relacja to nie jest....

A co w tej relacji jest nienormalnego? to jest jakis drugi facet czy o meza chodzi?

Najlepiej mieć przyjaciela geja :D tak jak Magda M.

Przyjaźnić? Moim zdaniem nie da się. Nie wyjawiłabym wszystkich swoich przemyśleń i tajemnic facetowi. No, chyba, że mojemu, ale nawet jemu wszystkiego nie mówię. Teraz nawet nie mam przyjaciółki, której bym wszystko powiedziała, a co dopiero facetowi. Mój były próbuje się chyba ze mną przyjaźnić, zresztą kiedyś mi powiedział, żebyśmy zostali przyjaciółmi. Niestety, ale ja nie potrafię, co więcej: nie chcę. I to z żadnym innym też nie. Po co tak przyjaźń? To takie bardzo na siłę. I czego tu zazdrościć?

Bronka, masz rację napisałam niejasno. Z moim mężem fakt, zaprzyjaźniłam się, bo nie wyobrażam sobie związku opartego na seksie i dobrej zabawie tylko i wyłącznie... Ale to nie o męża chodzi. Wkręciłam się w układ niby przyjacielski z facetem z pracy. Poznaliśmy się dokładnie miesiąc po jego ślubie i dwa tygodnie po moim i super. Fajny gość, od początku bardzo ciepły, ale początkowo ta relacja była super jasna. To było miłe i życzliwe koleżeństwo. NIenormalność i zbyt chyba bliska relacja rozpoczęła się moim dołkiem psychicznym. Nie chodziłam i nie płakałam po kątach, ale zwaliło mi się zbyt wiele spraw wówczas na głowę, byłam trochę inna, zahukana... On się wówczas do mnie zbliżył i tak to trwa. Jak na zdrową relację, pomiędzy dwojgiem osób, będących w związkach małżeńskich, uważam, ze jest zbyt bliska.