Wszystkich usuwam z mojego życia. Czemu się tak dzieje?

Nie wiem czy to odpowiednie miejsce na taki temat. Pewnie powinnam wylądować na kozetce u jakiejś miłej psycholog albo lepiej w szpitalu bez klamek. Nie wiem czemu się tak zachowuje, ale nie potrafię utrzymać przy sobie ludzi. Ktoś może wie co z tym zrobić? Kiedy poznaje kogoś nowego jestem miła przez dzień, dwa. Nie lubię się wysilać dla obcych. W liceum nie wyszłam pozo grono 2 koleżanek, na studiach znam 3 dziewczyny. Nie chce mi się rozmawiać z obcymi, nie chce mi się spotykać, nie sprawia mi to przyjemności. Kiedy miałam 17 lat poznałam faceta, po pijaku oczywiście bo inaczej pewnie bym go do siebie zraziła po 3 sekundach. Przebywanie z nim nie było zbyt męczące więc zostaliśmy parą. Rzucałam go regularnie co 2-3 tygodnie. W końcu rzuciłam go ostatecznie i nieodwołalnie. Dlaczego? Miałam jesienną depresję, on chciał przyjechać. Powiedziałam, że nie chce go widzieć. Przyjechał, wyrzuciłam go z domu. Potem porzuciłam moją dobrą koleżankę. Dlaczego? Bo męczyły mnie jej problemy. Nie chciało mi się tego sluchać. Potem poznałam kolejnego faceta. Przebywałam z nim tylko dlatego, że nie miałam innego wyjścia. Byliśmy razem długo, bo 2 lata, chociaż rozstania też były na porządku dziennym. W końcu go rzuciłam na zawsze. Dlaczego? Bo na mnie krzyczał dlatego, że pojechałam nad wodę z kolegą z dzieciństwa. Potem była dziewczyna, która przetrwała ze mną najdłużej bo znamy się od końca podstawówki. Kazałam jej spadać, bo zostawiła mnie na godzinę na imprezie samą. Teraz jestem totalnie sama, nikogo nie ma. Jest mi w sumie dobrze, ale wiem, że tak się nie da na dłuższą metę. Czemu taka jestem? Czemu inni nie mają takich problemów ze sobą?