Czy można całe życie zakuwać, a jednoczesnie byc kompletnym idiotą?

Bo właśnie tak się czuję - staram sie bardzo duzo czytac, podsłuchiwac madrzejszych, przyswajac wiedze, a jednoczesniej wiem, że... nic nie wiem. Nie mam zdania na kazdy temat, na pozostałe tematy wole sie nie wypowiadac, bo czuje, ze nie jest to ani madre, ani swieze, ani innowacyjne, tylko bardzo obiegowe i proste. I tutaj pojawia się mój drugi problem - jestem niewolnikiem rozumu. Nie pozwalam sobie na bycie normalnym, ułomnym człowiekiem ze wszystkimi brakami naturalnymi dla tego gatunku, tylko staram sie być zawsze bardziej, wiecej, lepiej. I robię się zarozumiała, bo innych oceniam takimi samymi kryteriami: co wiedza, jak sie wysławiaja, co skończyli... nie chcę być taka, ale nie potrafię być inna:O Są jakies receptury, aby byc madrzejszym, a jednoczesnie na tyle zdystansowanym, aby sie tym nie podniecac?

???

psychiatra

20 lat psychoterapii :P

ja im większą miałam wiedzę tym bardziej byłam zdystansowana, to ta świadomość ogromu niewiedzy którą zdobywasz z czasem i z wiedzą właśnie, powinna dawać dystans ale może problemem jest słowo klucz, którego użyłaś ? 'zakuwać ' :D

Niczego nie skończyłam, jestem dopiero w liceum, ale mam czelność nazywać nieukami i debilami ludzi np. po zawodówce. Ja wiem, że ukończone szkoły nie pokazują prawdziwego wykształcenia, ale odruchowo nie doceniam ludzi bez papierków:O A naprawdę tego nie chcę!

to wiele wyjaśnia - pójdziesz na studia, bardzo możliwe, ze spokorniejesz

Niczym Rubens kredkami swiecowymi maluje swoja zone Waży 120kg

Wiesz co? bo ty zwykła prostaczka jesteś,tyle,że chce ci się zakuwać.Inteligentne osoby zdobywają i przyswajają wiedzę a nie kują.Na początek wyciągnij słomę z butów a potem kuj,bo jak matury nie zdasz to będziesz niżej niż ci po zawodówce.