Jestem zakonnicą. Myśle o zrzuceniu habitu.

o zyciu wiecznym, bo nie wiem jak Bóg na to spojrzy

Jak czytam powyższe, wybiórczo, bo szkoda czasu, to stwierdzam, że ludziesą jednak żałośni... takie czasy :( sami swoje frustracje, niepowodzenia i głupotę przelewają na takich forah.. zaciekawił mnie upsss to dpiero prowokacja, ale w takim żenującym wydaniu.. już mi się nawet nie chce pisać..acha, jakże mega ważne są reguły zwracania się na forum, nie per pan/pani, matko moja, szkoda, ze nie tak ważna jest kultura osobista w życiu. No, ale w realu trudniej...dobra spadam... z gory piszę, ze nie podejmę rękawicy konwersacji i nic nie jest w stanie mnie sprowokować, pa

chetnie porozmawiam ja tez o tym mysle poznajmy sie krzysztof

ciekawe co sie z nia dzieje? czy odeszla i jak sie jej uklada mogla by sie odezwac

odkopaliście bardzo stary temat :O ciekawe, po co?

kardynał Dziwisz ma ochotę na poruchanko na młodej zakonniczce.

jeżeli to podszywa to oberwiesz.....!!

Darmowa służąca? Błehehehe

Dopiero oprzytomnialas ? Zakon to kompletna glupota .... Zal ze zmarnowalas sobie zycie ....

Nigdy nie jest za późno na zmiany. Co Cię powstrzymuje przed podjęciem decyzji?

Anno od Aniołów, Tischner napisał kiedyś, że powołanie to "smuga światła rzucana w ciemność drogi". Zapamiętałem tę metaforę, bo to najtrafniejsze określenie powołania, jakie znam. Ja rozumiem to tak, że tak naprawdę nawet czując powołanie, nie widzimy dalej, niż krótki dystans. To tak jak bym jechał w nocy samochodem i widział tyle, ile oświetlą reflektory. I naprawdę trudno powiedzieć, które powołanie jest autentyczniejsze: takie, jak Twoje, gdzie się miotasz, wątpisz, myślisz o odejściu, czy takie, gdy ktoś wszystko wie, wątpliwości raczej nie ma, a bezpieczeństwo dają mu gotowe formułki i schemat dnia codziennego. Więcej, powiem Ci, że być może prawdziwa, może nawet wielka wiara, to jest taka, jak Twoja, gdy człowiekowi brakuje do tego wszystkiego entuzjazmu, a jednak coś mu mówi, że ma trwać.

"że ma trwać" samo trwać: bez celu, sensu, po to tylko, żeby przetrwać? :)jakoś mało to przekonujące... każde działanie powinno mieć sens, każde

Nie czytałam wszystkich postów na forum, więc jeżeli powtórzę czyjąś wypowiedź to z góry przepraszam. Wiem, że życie w zakonie nie jest takie łatwe jak to się niektórym wydaje. Mam znajome siostry, więc wiem mniej więcej jak to wygląda. Rozumiem też, że zakon ma swoją regułę, te wszystkie "przepisy". Wiem, że nie jest łatwo... Powiem tak, jeśli jesteś pewna, że to nie Twoje miejsce to może faktycznie lepiej będzie jak zrezygnujesz. Ale nie uciekaj, tylko napisz do papieża o zwolnienie ze slubów zakonnych. Jednak musisz być pewna, że tego chcesz. Nie obawiasz się, że możesz później czuć taką tęsknotę w sercu....Albo, że się nie odnajdziesz w tym świecie...? Pomyśl, moze to pokusy, które podsuwa Ci szatan? Każdy ma swój krzyż w życiu. Tak więc, w "tym świecie" też możesz napotkać wiele trudności. A poza tym, na powołanie odpowiada się każdego dnia. Wybiera się ciągle na nowo. Są lepsze i gorsze dni i przed tym się nie ucieknie. A tak w ogóle, to tyle lat jesteś w zakonie i dlaczego akurat teraz chcesz odejść? Może to tylk gorsze dni?

czy zakonnicy nalezy sie emerytura jakas?????? pytam powaznie...bo cos mi sie wydaje ze finansowo zabezpieczonej starosci to ty kobieto miec nie bedziesz niestety :( prace pewnie jakas znajdziesz..nie wiem w czym jestes dobra.. prosze o odpowiedz to interesujace..moze ktos wie

taka juz nie zakonnice to trzeba bedzie najpierw pozadnie wyjebac niech sie dowie ile zycia stracila

ale macie wulgarny język. po prostu żenada... Jeśli Ona chce zostawić zakon ma prawo i Panowie trochę szacunku dla Kobiety. Piszecie ze byście ja wykorzystali seksualni etec, bo jest / była zakonnica. Nie traktujcie tej Pani jako kogoś kogo można wykorzystać. To nie Pani lekkich obyczajów...

Anno od Aniołów nie wiem na jakim jesteś już etapie czy zrezygnowałaś z życia konsekrowanego lecz mimo wszystko zapraszam Cię do rozmowy drogą mail waleckiandrzej31@gmail.com. Zdradzę tylko tyle że przyjaźnię z pewną siostrą. Jestem osobą wierzącą.

I co odpisała ci ta zakonnica? Jestem bardzo ciekawy co dalej się stało z nią.

Właśnie, co było dalej?

zakony sa potrzebne wystarczy przeczytac dzieniczek faustyny albo edyty stein zydówki ktura nawruciła sie na katolicyzm

nich pani zmieni zakon na inny ,np: żeński zakon kapucynek albo zakon franciszkanek , tam gdzie nie ma hierarchii kościelnej i wszyscy są równi.

Pewnie to było prowo na rozkrecenie publiki dlatego się już nie odezwała. Chyba ze w międzyczasie umarła.