Przyznać się facetowi??

Miałam 15 lat gdy zaszłam w ciążę. Rodzice wykluczyli zabieg usunięcia, ale postanowili że dziecko trzeba zostawić w szpitalu. Ja bylam wtedy wlaściwie dzieckiem, byłam zastraszona, słuchałam rodziców, nie chcialam się im bardziej narażać więc się zgodziłam. Urodziłam, dziecko zostało w szpitalu, ja wróciłam do domu. Teraz mam 26 lat, od kilku miesięcy znam cudownego faceta. Zastanawiam się czy powiedzieć mu o tym że kiedyś urodziłam dziecko. Mama powiedziala że mam nie mówić. To samo siostra. A ja nie wiem.

A jak z nim zaczniesz wspólne życie, tak na poważnie, "nie dla jaj" i pewnego dnia do Twoich drzwi zastuka Twoje dziecko? Wiem, wiem, takie rzeczy tylko w Erze i na filmach, ale jeśli???

nie mow po co sumienie cie gryz to ugryz je , dziecko istnieje ale w innej rodzinie, nie jest juz twoje procz biologicznego urodzenia

No ale jak to o mnie świadczy że oddałam własne dziecko? Nie wiem czy on zrozumie, że sama byłam wtedy dzieckiem i nie wiedziałam w sumie co dookoła mnie się dzieje, byłam załamana i zszokowana, posłuchałam rodziców we wszystkim co mówili. Facet może tego nie zrozumieć.

nikt nie lubi jak kobieta puszcza sie za mlodu

A chciałabyś być z facetem, który tego nie zrozumie? To jest Twoje życie i nie wyprzesz się go. Ale... zrobisz jak uważasz... to jest Twój tron...

Dodam, że ja takiej kwestii nie zataiłabym.

wiemy kant ze bys nie powiedzial rude sa falszywe

poli sopla - zbytnia szczerość w związku potrafi zabić uczucie i zaufanie. Jako facet powiem ci, nie mów nic. Po co obarczać swoimi problemiami partnera ?? Ja rozumiem, że musisz to wyrzucić z siebie żeby poczuć się lepiej ale miej też na uwadze uczucia twojego partnera.

poli sopla - zbytnia szczerość w związku potrafi zabić uczucie i zaufanie. Oczywiście, kłamstwo je ubogaca i wzmacnia. :) Rób co chcesz, ale jeśli jakimś trafem się wyda, to go stracisz.

No ale to jednak nie jest jakaś błahostka, tylko dziecko. Gdzieś po świecie chodzi moje dziecko. A mój potencjalny mąż z którym może spędzę resztę życia ma o tym nie wiedzieć? Nie wiem, gryzę się z tym, ale wszyscy mi mówią żebym nie mówiła :(

a ja bym powiedziała ....tzn nie że zaraz na początku związku ale w momencie jakbym była pewna że mogę zaufać zwierzyć się i będę wysłuchana ...nikt z nas nie jest święty i ma jakieś grzeszki z przeszłości na sumieniu ....byłaś w tedy praktycznie dzieckiem i to rodzice decydowali o twoim życiu ....jeśli facet nie zrozumie tamtej sytuacji będzie miał pretensje to znaczy ze jest nic nie wart ...

"a ja bym powiedziała ....tzn nie że zaraz na początku związku ale w momencie jakbym była pewna że mogę zaufać zwierzyć się i będę wysłuchana" Jak już mówić to zaraz na początku a nie kiedy facet się wkręci (wtedy bardziej boli jak się słyszy, że jego idealna partnerka wcale taka nie jest).

musztarda ma rację ....życie pisze dla nas różne scenariusze a jak twoje dziecko kiedyś dowie się że było adoptowane i postanowi Cię odszukać i zapuka do drzwi a partner mąż nic nie będą wiedzieli to co zrobisz zamkniesz drzwi przed nosem i udasz że to pomyłka .....takie sytuacje wcale nie zdarzają się tylko w filmach a w życiu codziennym też

Bezedury ...uważasz że autorka ma opowiadać o czymś takim na pierwszej randce ?....no sorry ....o takich sprawach ciężko się mówi i najpierw musimy zaufać ale to moje zdanie

a ja mam pytanie do autorki.. czy nmyslisz dzis o tym dziecku i ....co myslisz?

Trudno powiedzieć. Myślę czasami - kim jest i co robi, jak ma na imię i jak brzmi jego głos. Ale również uważam że wtedy to była dobra decyzja moich rodziców. Mieszkaliśmy na wsi, miałam starszą siostrę która z nami mieszkała i trzech młodszych braci. Bieda aż piszczała. Ja sama byłam dzieckiem, więc nic bym swojemu dziecku nie zapewniła. A że urodziło się zdrowe - sądzę że zaadoptowała je jakaś rodzina.

Ja bym się przyznała.

Powiedz mu autorko. Im szybciej to zrobisz tym lepiej.

NIE MOW. Nikt nie powiedzial, ze poznajac partnera musimy sie spowiadac z calego swojego zycia. Obroci sie to przeciwko tobie.

dzieki za odpowiedz ..ale nie wiem co ci doradzic...sprawa rzeczywiscie jest skomplikowana ....trudna decyzja niestey nie podejmiemy jej za ciebie..ale zycze powodzenia.... nie wykluczone ze to dziecko kiedys bedzie chcialo poznac rodziców, proponuje o tym pomysleć

e a jak twoje dziecko kiedyś dowie się że było adoptowane i postanowi Cię odszukać i zapuka do drzwi Jak tak sie stanie, to najwyzej wtedy partner sie o tym dowie, wczesniej nie musi o tym wiedziec.

"Nikt nie powiedzial, ze poznajac partnera musimy sie spowiadac z calego swojego zycia." Rozwala mnie takie podejście. Czyli najlepiej wszystkie niewygodne fakty przemilczeć i zgrywać ideał? :)

Rozwala mnie takie podejście. Czyli najlepiej wszystkie niewygodne fakty przemilczeć i zgrywać ideał? A kto powiedzial o zgrywaniu idealu? Po prostu fakt, ze wiazemy sie z kims nie oznacza, ze musimy mowic mu o wszystkich wydarzeniach z naszej przeszlosci. Czy facet, ktory sprobowal seksu z innym facetem czy tez poszedl do burdelu lata temu musi iinformowac o tym narzeczona? Czy jak tego nie zrobic, to znaczy, ze zgrywa ideal?:O

*zrobi

swoich madrych rodzicow, ktorzy cie jeszcze namawiaja teraz... jestes matka, a jak kiedy dziecko bedzie chcialo cie odnalezc?/ albo jak sama zapragniesz go z powrotme? zreszta chyba tak jest, skoro zalozylas temat. wszyscy chca uciec w klamstwo i teraz sie boja przyznac - jakie to typowe...

Za to mozesz drogo zaplacic.Facetowi mowi sie tylko to co powinien wiedziec i ani slowa wiecej. . "Nie badz taki szczery bo przestane ci ufac. Taka juz jest ta ludzka natura." Wiliam Shakespeare

"A kto powiedzial o zgrywaniu idealu? Po prostu fakt, ze wiazemy sie z kims nie oznacza, ze musimy mowic mu o wszystkich wydarzeniach z naszej przeszlosci. Czy facet, ktory sprobowal seksu z innym facetem czy tez poszedl do burdelu lata temu musi iinformowac o tym narzeczona? Czy jak tego nie zrobic, to znaczy, ze zgrywa ideal?" A nie? W związku rozmawia się o różnych rzeczach. Przypuśćmy, że owa hipotetyczna narzeczona powie, że brzydzą ją faceci chodzący do burdelu. W tym momencie narzeczony entuzjastycznie podziela jej pogląd, a ona jest szczęśliwa że trafiła na człowieka o podobnych poglądach. I czyż to nie jest zgrywanie ideału?

wszyscy chca uciec w klamstwo i teraz sie boja przyznac - jakie to typowe... to jest jej zycie, ona ponosi konsekwencje swoich dzialan i to ona decyduje, czy cos komu mowi czy nie. Typowe jest ocenianie innych i wpierdalanie sie w czyjesz zycie, zamiast zajac sie swoim

polecam film " w pogoni za amy"