19 lat- świadome macieżyństwo? co myślicie

mam do Was pytanie od 3,5 roku spotykam się z chłopakiem. jest ode mnie 2 lata starszy, ma dobry zawód, zdaną maturę, zarabia 2,5 na rękę, ma dwa mieszkania do których może się na dłuższy okres wprowadzić. mamy również możliwość wyjechania do Londynu i mieszkania za niewielką opłatą na jednym piętrze kamienicy u Jego rodziny. ma tam pracę załatwioną również u rodziny z dobrą pensją. ja za 4 miesiące piszę maturę. odkąd skończyłam 10 lat interesuję się małymi dziećmi. wiem, że poradziłabym sobie z byciem matką, mam sporą wiedzą praktyczną jak i teoretyczną (chociaż wiem, że to w większości przypadków nie gra roli ;)) chodzi o to, że ja wiem, że bardzo pragnę dziecka i wiem, że mam do tego warunki.On również co raz częściej o to dopytuje. nie raz przechadza się po działach zabawek i małych ciuszków, czasami nawet kupuje tak "na kiedyś";) rozmawialiśmy o tym około pół roku temu i powiedział, że jak tylko będzie praca i będę gotowa, to On jest gotowy. czy uważacie, że w tym wieku, będąc po maturze może świadomie zajść w ciążę i poradzić sobie? mamy gdzie mieszkać, mamy pieniążki, spore wsparcie od rodziców i daleszej rodziny. do tego w rodzinie jest 2 malutki dzieci po których na pewno nasz maluszek odziedziczyłby zabawki, ciuszki, łózeczko. poza tym mamy na ten cel odłożone 5tys złotych,których obiecaliśmy nie ruszać. chciałabym zajść w ciążę w wakacje po maturze. czy dziecko w tym wieku to dobry pomysł? ja jestem osobą spokojną, jak i mój chłopak.nie w głowie nam imprezy, chyba że 2-3 razy w miesiąc wyjście do kina, czasami do baru z przyjaciółmi. ale ja tak bardzo pragnę takie maleńkiego człowieka...:)

zdecydowanie za wczesnie na macierzyństwo - stanowczo odradzam !

nie rozumiem tylko dlaczego się powstrzymywać, skoro maluszek będzie miał w życiu wszystko, czego mu potrzeba..? dlaczego istnieje granica tych 22-23 lat? mam ciocię mającą 2 dzieci, a nie nadającą się do tego w zupełności :( a ma 35 lat! także nie wiem, czy wiek gra tutaj rolę a prawie 20 lat, to chyba już nie 16- bo to rzeczywiście przesada.

a może najpierw zadbaj o swoje wykształcenie i niezależność finansową a później pomyśl o dziecku :O

te 5 000zl to lepiej przeznacz choc na jakis kurs dziewczyno-fryzjerski, kosmetyczny, tipsow czy czegokolwiek.Gdzie Ty masz pieniazki.Ty nie masz nic.Zero wyksztalcenia (matura -to nic), zawodu i mrzonki.Nawet slubu nie masz dziewczyno.Za moment kopa w tylek dostaniesz i zostaniesz panna z dzieckiem, bez zawodu, mieszkania i bedziesz plakac na kafe.Jezu, toz to dramat z twoja dorosloscia.Kobieta swiadoma to decyduje sie na dziecko wtedy ,kiedy jest pewna ze w razie niepowodzen poradzi sobie sama ze wszystkim.Koniec kropka.

"odkąd skończyłam 10 lat interesuję się małymi dziećm" Jak miałam 10 lat też się nimi interesowałam. Mam nadzieję, że jednak w życiu cię coś jeszcze zainteresuje. Daj sobie te 5 lat. Jeszcze masz czas na dzieci. Zrób coś dla siebie. Pożyjcie razem. A potem do was niech dołączą dzieci.

a to studiów zaocznych nie można robić w ciąży lub z dzieckiem?;) nie rozumiem takiego rozumowania. dziecko ma dwoje rodziców, a nie jednego poza tym widać, jak bardzo społeczeństwo jest zepsute. ja ufam mojemu chłopakowi i nie widzę możliwości, żeby mnie zostawił. znam Go i wiem, jakim jest człowiekiem. jest dobry, spokojny i kocha mnie mocniej z każdym dniem, a o dziecku marzy tak samo jak ja. a poza tym nie mam zamiaru siedzieć z dzieckiem w domu. w czasie ciąży i po porodzie będę robiła studia, a On będzie pracować. gdy mały będzie miał 2-3 latka też pójdę do pracy, a wtedy weźmie się opiekunkę. przecież dziecko to nie koniec świata. wychowałam prawie że młodszą siostrę i nie było tak, że rodzice stawali na głowach. pracowli obydwoje, a przez pierwsze 2 lata mama siedziała z siostrą w domku.

Zgadzam się z Eleną w całej rozciągłości. 5 tys to na wyprawkę pójdzie ale za 2,5 tys. będziecie się utrzymywać. To naprawdę nie jest dużo. Pozatym zamierzasz coś w życiu robić oprócz dzieci??

Oj naiwniutka ty...

bez siana w głowie dziękuję za chociaż jedną wypowiedź, a nie dojazd po całej linii. właśnie myślę nad tym wszystkim, nie zaszłam jeszcze w ciąże, tylko tak sobie gdybam.. po prostu tak bardzo nie mogę się doczekac..;)

najpierw to studia ewentualnie jakis kurs , idz do pracy weż slub a potem myśl o dzieciach ,szmaty i kasa na dziecko to nie wszystko :--(

nie wiem. dla Was całe życie zamyka się na siedzeniu z dzieckiem? od czego jest chłopak, od czego są opiekunki, od czego są rodzice, rodzina? każdy trochę pomógłby i dalibyśmy radę nie chcę, byście mnie oceniali, tylko żebyście napisali, czy wierzycie w to, że taki plan może wyjść i podkreślam- jesli wiedziałabym, że nie pogodzę własnego rozwoje intelektualnego z wychowaniem dziecka- nie decydowałabym się na dziecko. ale wiem, że pogodzę, więc w czym problem?

Cieszę się, że jesteś otwarta na argumenty. Jak miałam 18-19 lat to też marzyłam o dziecku ale w przysłości. Wiedziałam, że najpierw studia -dla własnego bezpieczeństwa i żeby niczego w życiu nie żałować. I tak było. Studia, po studiach ślub, 2 lata po ślubie czyli teraz jestem w ciąży. Od 18 roku życia z tym samym mężczyzną.

o ślubie nie piszcie- nie będę go brała, nie jestem katoliczką i chłopak tez nie jest. a nawet jeśli byłby kiedyś potrzebny to kiedyś się weźmie. narazie nie jest nam to do szczęścia potrzebne

ja mam 29 lat i syna 2 letniego ,jeżeli chcesz zeby twoje dziecko miało wszystko to te 2,5 tys to naprawde malutko :-( NIESTETY .zresztą jestes taka młoda pomyśl o super wakacjach we dwoje ,z dzieckiem też można podrózowac ale to już nie to samo :-)

a jeśli tak bardzo doczepiacie się do studiów to od razu po maturze idę zaocznie na studium, które da mi pracę natychmiast po jego ukończeniu i to pewną, bo u mojej starszej siostry w firmie. i to praca w domu.

a co ma ślub do katolicyzmu i odwrotnie ? :O nie jesteś gotowa na dziecko , jesteś za młoda i koniec.

bedziesz miała 30 lat i dziesięcioletnie dziecko w domu to tez super sprawa :-)

trochę mi szkoda tego, że mogłabym właśnie wyjechać.. po korzystać z wspólnego mieszkania, z "wolnej chaty" która do tej pory była czymś wyjątkowym. mogłabym wyjechac na wakacje.. w tym mój problem, że mam czasami wrażenie, że bez psychologa się nie obejdzie chodzę po ulicy i jak widzę niemowlę wybucham płaczem tulę lalki kuzynek, oglądam ciągle filmy i czytam książki o dzieciach. kupuję gazety, marzę o ym i ciągle mi się to śni to jest paranoja. ja uważam, że mam tak silny instynkt i to jest dobry znak..

OK - powiem szczerze co myślę - zazdroszczę Ci, coś mi się wydaje że jesteś typem 'ślizgacza' który nie ma pojęcia o trudach życia i dobrze - gratuluje Ci tego. Skoro masz takiego farta w życiu to twój plan może się udać - powodzenia!

tylko pamiętaj inaczej korzystasz z życia mając lat 20 a inaczej 30 :-)

Autorka jest typowym przykładem dlaczego dziecko w wieku 19 lat to zły pomysł. Jesteś za młoda i nie jest to argument z nikąd wzięty. Rdzą ci ludzie którzy znają życie. Ty swoimi wypowiedziami pokazujesz jak jeszcze jesteś naiwna i życia nie znasz. Mądrość w tym przypadku to nie robienie sobie dziecka.

nie rozumiem dlaczego ludzie wytykają mi to,że nie mam pojęcia o trudach życia nie znacie mojej rodziny i nie wiecie, jakie było moje życie. poza tym mam chyba prawo ewentualnie nie wiedzieć nic o trudach życia, jeśli mam 18 lat,prawda? kiedyś trzeba temu stawić czoło i jesli ma się z kim to najlepiej wtedy, kiedy się na to czuje gotowa. nie rozumiem, co czas tutaj zmieni? chodzi wam tylko to, że chłopak może mnie zostawić? czy o to, że jestem ponoć niedojrzała?

własnie nie powiem- perspektywa tego, że w wieku 27 lat będę miała dziecko w szkole już jest co najmniej kusząca. wiem, że to nie jest to samo, co brak dziecka. ale do pracy można iść już na stałe odkąd dziecko jest w przedszkole. rezygnacja z rozwoju na wiek 20-24 lata to nie jest moim zdaniem jakaś życiowa tragedia..

rezygnacja z rozwoju..- oczywiście wiadomo o co chodzi.; )

posluchaj mnie.Chodzilo mi o wszystko. 1-nie masz zawodu, mozliwosci zarobkowe twoje zadne 2-nie masz wlasnego mieszkania ani twoj chlopak 3-urodzisz dziecko w nie zalegalizowanym zwiazku 4-glowe masz nabita mrzonkami o mozliwosciach jakie maja sie otwierac przed wami 5-facet , jest malo odpowiedzialny, bo chce robic dziecko, jak nie ma stabilnego gruntu do tego ani zamiaru sie z Toba zenic(religia nie ma tu nic do rzeczy) Reasumujac za wczesnie w tych warunkach na swiadome macierzynstwo.Zycie niesie wiele niespodzianek, chociazby smierc, wypadek partnera.Wszystko sie moze zawalic w jednej chwil a Ty co wtedy zrobisz?

No właśnie to, że nawet nie masz pojęcia co czas może zmienić świadczy o twojej naiwności. I tak, chłopak może cię zostawić, nawet jeśli teraz cie kocha i zycie by za ciebie oddał. Niepojęte jest to zapewnie dla ciebie. Możesz zostać bez wykształcenia, bez pieniędzy bez mieszkania. Mówisz, że będziesz robić studia zaoczne a to spawi, że naprawdę mało czasu spędzicie we trójkę jako rodzina. Jezu jest tyle rzeczy, o których nie wiesz, że naprawdę poprostu uwierz nam na słowo. Acha i KAŻDA nastolatka pragnąca dziecka podkreśla, że jest bardzo dojrzała i wie na czym stoi i czas niczego nie zmieni. A dojrzała jest ta, która ma wątpliwość czy jest dojrzała. Pamiętaj, że każda z nas miała 19 lat i wie jak to jest. Ale zrobisz jak chcesz.

ja proponuje zaczac od lektury slownika ortograficznego i myslenia mozgiem a nie macica

Autorko ja wierze w ciebie, sama urodzilam dziecko mając 20 lat zaszłam w ciąże po maturze (wpadka) Ale jakoś dałam sobie rade, terazm mam 23 lata, męza i dwójke dzieci. Ja i mąż studiujemy on kończy studia a ja zaczynam. Teraz siedze sobie z dziećmi w domu i nie narzekam. Jeśli masz zapewnione zaplecze finansowe i co njważniejsze wsparcie i pomoc rodziców to napewno dałabyś sobie rade i czerpała z tego wiele szczęścia i radości. A jesli chodzi o imprezy to może jeszcze kiedyś najdzie Cie na to ochota ale wtedy Ty będziesz miała dziecko odchowane. Po za tym młode kobiety- matki wydają się lepszymi rodzicami mają więcej cierpliwośi nie chuchają i dmuchaja na swoje dziecko. Ja widze same plusy wczesnego macierzyństwa. Na dzień dzisiejszy jestem bardzo szczęśliwa i niczego mi nie brakuje tak jak i moim dzieciom a to chyba jest najważniejsze przedewszystkim są kochane i moge poświęcić im każdą chwile bo nie gonie za karierą, wychowuje dzieci i studiuje jednocześnie- tak więc mój pracodawca nie bedzie się juz obawiać tego, że zajde w ciąze po pierwszym roku pracy.

jesli jesteś tak bardzo zatwardziała w swoim przekonaniu i nie chcesz słuchac nikogo kto ma odmienne zdanie niż Ty to po co w ogóle zadajesz pytanie?? zrób se dzieciaka skoro tak bardzo tego chcesz i nie zadawaj głupich pytań z cyklu ' czy w wieku 19 lat można podejmować dojrzałe decyzje ' bo zapewniam Cię że tak Ci się tylko wydaje. też kiedyś miałam 19 lat i tez mi się wydawało że jestem cholernie dojrzała - ale słowo 'wydawać się' jest tu kluczowe.