Czy facet po 30-stce może się zakochać naprawdę?

opcja trzecia zawsze daje nadzieje. Jednak zycie w takim "rozdarciu emocjonalnym" jest bardzo uciazliwe i nie wiadomo co jest lepsze. Autorka topiku opisala historie tak czesto spotykana w zyciu, ze wierze, ze jest wiecej ludzi, ktorzy maja cos do powiedzenie na ten temat. Mi nie wyszlo i czasami tesknie za nia tak bardzo, ze moje zycie wydaje sie juz bez sensu. Mysle jednak, ze uda mi sie o niej zapomniec i zaczac w miare normalnie zyc i znowu bede taki wesoly i optymistyczny jak bylem zanim spotkalem ja na mojej drodze. "Lafirennda"..uwierz mi..faceci po 30-stce naprawde potrafia zakochac sie i osmiele sie powiedziec, ze nawet mocniej i dojrzalej niz 20-latkowie...zreszta wiek jest bez znaczenia bo nikt nie posiada wylacznosci na milosc.

historia, nader czesto milosc spotykamy jak juz jestesmy zonaci/zamezni, wszyscy cisna na sluby ok 25 roku zycia, ale kto mowi ze bierze sie je z miloscia swojego zycia? tylko ze dla mnie jesli ktos pozostaje w takim niesatysfakcjonujacym zwiazku i tylko potrafi jeczec to jest tylko tchorzem i tyle

To znowu ja. Fajnie gdyby tak było. Zawsze szukałam prawdziwej miłości...

ja rowniez jestem w podobnej sytuacji, tylko ze ja nie mam nikogo a on ma zone i dziecko, nie mamy romansu tylko cos na ksztalt opisywanej tu sytuacji w zasadzie to nie wierze w milosc, moim zdaniem jedyna prawdziwa milosc, taka dla ktorej mozna bez wahania oddac zycie czy sie w jakis sposob poswiecic to milosc rodzicielska. co do tego pana to odczucia mam dziwne :P nigdy przedtem ich nie doswiadczalam, ale czy to milosc? tego nie wiem

To jest fajne, bo przypomina sytuację, kiedy się chodziło z chłopakiem/ dziewczyną. Problemy zostawia się w domu a ona/ on są dla przyjemności (kontaktu, rozmowy). Wtedy wydaje się, że ta druga strona jest bez wad, nie widzi się jej w sytuacjach trudnych a co gorsza, nie trzeba RAZEM się zmierzyć z problemami dnia codziennego. Dlatego tak trudno zrezygnować z tej znajomości.

tak to prawda...ryzyko jest takie ze idealizujemy tych "nowych" w naszym zyciu i nagle ta osoba ma wszystkie zalety, ktorych nie posiada nasz partner i zadnych jej/jego wad. Kto wie jakby to bylo gdybysmy mieszkali z nimi na codzien? moze byloby zupelnie to samo a moze jeszcze gorzej bo jak to mowia "starego psa ciezko juz nauczyc siedziec" i podobnie jest chyba z ludzmi, ktorzy maja juz swoje przyzwyczajenia i czesto nie sa juz w stanie zmienic sie dla nowego partnera. Chyba byloby zbyt duzo konfliktow, ktore moglyby szybko zabic uczucie...i co wtedy? calkowita porazka i niepotrzebne cierpienie rodzin? Cena moglaby byc zbyt wysoka.

przykładem :)