Jestem nieszczęsliwa i nie wiem jak to zmienić

Od pół roku moje życie się wali, straciłam miłość życia, bezskutecznie od miesięcy szukam pracy choć skończyłam studia a rodzice się rozwodzą... jeszcze niedawno myślałam że to jest przejściowe i że jeszcze wyjdzie słońce ale dziś zdałąm sobie sprawe że może nie umiem być szczęśliwa.. Nie wiem co robić, czuję się samotna, przyjaciele gdzieś się porozjezdzali a życie nie jest takie jak je sobie wyobrażałam... Co robić? Czy ktoś z was jest w podobnej sytuacji, jak sobie radzicie?

wyprozniaj sie regularnie, a klopoty mina, puszczasz gazy i wszyscy sie odsuneli

życie nigdy nie jest takie o jakim marzyliśmy, ale trzeba żyć dalej i brać garściami od życia. na pewno częściowo ci się ułoży głowa do góry;-)

Ja jestem w takiej sytuacji :( czasem mam wrażenie, że jestem najbardziej nieszczęśliwą osobą na ziemi :( Jak sobie radzę? Nie radzę sobie :O

Niestety mam podobną sytuację... i nie wiem jak sobie z tym wszystkim poradzić :( ...straciłam motywację :(

nie myśl o wszystkich dookoła,pomyślo sobie i spróbuj rozwijać swoje hobby,pasje,nie zadręczaj siętym,ze wszystko się wali dookoła,czasem tak jest,miałam podobnie,pomyśl teraz tylko o sobie

Czasem czuję się jakbym była w sytuacji bez wyjścia.. ludzie w moim wieku mają już swoje rodziny a ja wciąż mieszkam z rodzicami którzy na dodatek albo się kłócą albo mają ciche dni.. do tego brak pracy.. ale najgorsze jest to że wciąż zastanawiam się jak bardzo szczęśliwy jest mój były ze swoją nową panną, młodszą i ładniejszą ode mnie.. widze tylko na nk ich zdjęcia z zagranicznych wycieczek. a ja nie moge przestać go kochać.. dobija mnie to. staram się uczyś optymizmu, czasem nawet mam fajne dni ale jak pomyśle tak o całości mojego życia to mam załamke

mi sie wszystko pierdo**, kiedys bylam taka silna i pewna siebie dziewczyna. A teraz wszystkie sie jebi* . Dostalam sie do najlepszej szkoly w moim miescie, a teraz prawdopodobnie mnie wypierdol* , zakochalam sie chyba i nie moge przestac o nim myslec, rodzina twierdzi ze jestem strasza egoistka i samolubem, zaczelam palic, stalam sie strasznie chamska, wogole z dnia na dzien wszystko sie zmienia. A ja mimo tego ze probuje to wszystko naprawic, nie wychodzi mi :(( a smobojstwa nie popelnie, bo nie mam tyle odwagi :( a chcialabym momentami.

nie sadzę,zeby ta nowa panna Twojego byłego była od ciebie w czymkolwiek lepsza czy ładniejsza,skąd ta niska samoocena?

karolina,daj spokój,nie tak nerwowo....

wszystkie na pewno jestescie bardzo fajnymi kobietkami,ja też tak kiedyś miałam

szybciutko usmiech proszę i głowa do góry!

karolina177p>> lepiej żebyś naprawdę się z tego wyciągnęła. Moje początki wyglądały podobnie, a teraz pozostał tylko wrak

No właśnie- samoocena. Niby inteligentna ze mnie kobieta a jak czasem przeanalizuję jak o sobie myślę to sama w to nie wierzę, też zawsze byłam silna, za taką nawet uważa mnie otoczenie bo nie daje po sobie poznać jak jest. Ja chcę być szczęśliwa a najzwyczajniej nie wiem jak do tego doprowadzić. I chyba najgorsza jest właśnie ta bezsilność. Dziewczyny jak wy sobie radzicie?

kobietki,ja potrzebowałam 4 lat,dopiero teraz potrafie powiedzieć,ze staję na nogi i zaczynam zycie pełną parą

Wy tez potraficie

z własnego doświadczenia wiem,ze to właśnie te bardzo atrakcyjne,inteligentne i zadbane kobietki mają największe problemy z samooceną

moniazxcmm opowiesz?

do dziwne to życie,może to dziwne,ale posłuchałam tego co mówił mój ostatni facet,po prostu posłuchałam bez analizowania takiego typowego jak to my kobiety potrafimy,sama mu przyznałam rację,ze zamiast inwestować w swoje wnętrze zadręczamy się i roztrząsamy coś czego tak naprawdę nie ma i budujemy problemy tam gdzie jeszcze ich nie ma

"zawsze byłam silna, za taką nawet uważa mnie otoczenie bo nie daje po sobie poznać jak jest. " mam identycznie :O

u mnie było tak,jestem z tych kochających za bardzo i angażujących się w związek od samego początku też za bardzo

więc kolejne moje związki kończyły się zawsze w ten sam sposób,facet zawsze się wycofywał,z tą tylko różnicą ,ze jeden robił to szybciej inny wolniej,ale koniec taki sam

a ja nagle z dnia na dzień zostawałam sama,bez mojego świata i zycia które toczyłam wokól każdego z tych facetów,nagle czułam sie oszukana i odarta z godności,tyle,ze to nie oni a ja sama siebie pozbawiałam własnego życia

prawda jest taka,że kiedy stajemy się dla mężczyzny zapisaną od a do zet książką i nic nowego już nie da się dopisać,to stajemy się rozdziałaem zamkniętym i bardzo trudno wklejać JAKIEKOLWIEK KARTKI

u mnie to co kurw* ? nauczyciele do mnie z tekstem ze ja jestem bez uczuc, ze nie boje sie niczego , a jak do nich mowie ze sie troche stresuje to onido mnie: Ta ty i stres? haha i smiech :/ mysla ze wogole sie nie boje, ze mam zero problemow , a kur*a w srodku zdycham :( !!!

potem przyszedł czas(u mnie całkiem niedawno)na zatrzymanie się,głęboki oddech i poszukanie rozwiązania

najgorsze ze nie wiem dlaczego tak jest :(

ja tez na zewnatrz jestem twarda bo boję się pokazać ,ze może być inaczej bo boję się ,ze wtedy ktoś mnie wyśmieje i znowu poczuję się odrzucona czy upokorzona,kazdy myśli ,ze jestem jak skała a w środku wszystko dygocze i rozwalone na maksa

ja wiem,to reakcja na wcześniejsze relacje w rodzinie,szczególnie jeżeli brakowało w niej okazywania uczuć

ale co tam,skupmy się na przemianach