by w koncu sie udalo-zwiazek a moje mysli

hej, jestem juz stara dupa, bo mam 22 lata, a ciagle jestem sama. potrzebuje porady. co zrobic, by w koncu wejsc w zwiazek, szczesliwy zwiazek, gdzie bede szanowala siebie zarowno mocno jak parnera. tak, zawsze traktowalam potencjalnych facetow lepiej od siebie:O-no prawie zawsze. jestem troche niesmiala, troche zbyt malo pewna siebie,pracuje nad tym, no ale, na to trzeba czasu. zawsze odczuwam takie parcie, by zagadywac, rozsmieszac faceta, by sie ze mna nie nudzil, przez co przestaje byc soba. chcialabym byc bardziej naturalna, ale jednoczesnie otwarta. po prostu co robic, zeby sie udalo?:) p.s. wyglad, to sprawa indywidualna, msle, ze na tym polu jest wszystko ok, bardziej moja osobowosc plata mi figle w relacjach dam-mes.

hej. ja za pol roku bede miala 23 lata i jestem w podobnej sytuacji jak TY. i nie umiem sie zmienic. chcialabym przystojnego, fajnego faceta, ale niestety tacy sie mna nie interesuja, natomiast ci mniej urodziwni, u ktorych milabym szanse nie podobaja mi sie:O

yhm, u mnie tez zwykl bywa tak, ze jak chce, on nie chce, i na odwrot. i w sumie nie poszukuje tzn "ciacha", po prostu jak ma to cos=charakter, to jestem zabujana, wiadomo, ze z wygladu tez musi odpowiadac. no ale poblem mamy podobny, a co dalej, to nie wiem. boje sie, ze tak juz bedzie zawsze.

Musisz po prostu uwierzyć w swoją wartość! Wiesz, z moich obserwacji wynika, że facet lubi jak się go traktuje troszeczkę na dystans- z kolei gdy dziewczyna mu nadskakuje, on się nią nudzi. A więc jak już trafisz na NIEGO, zachowaj troszkę tajemniczości, nie bądź na każde jego zawołanie, niech wie, że poza nim masz swoich przyjaciół, swoje pasje. Facet, który ma tę nutkę niepewności, bardziej zabiega o dziewczynę i stara się, żeby tylko jej nie stracić. I przede wszystkim- bądź sobą! Powodzenia, uwierz w siebie :)

I jeszcze jedno- jak tylko spotkasz wymarzonego faceta, nie daj mu odczuć, że traktujesz go jak dar niebios na który czekałaś tak długo. Pomyśl sobie, że to on ma szczęście, że na Ciebie trafił :)

jak zaczynam grac wtakie gierki, to popadam ze skrajnosci w skrajnosc. labo jestem zbyt oschla-bo boje sie,z e bede zbyt oddana:P, lub na odwrot. gdzie jest ta granica, by byc czula, otwrata, i zbey wiedzial, ze podoba mi sie, ale zeby nie popasc w przesade. chyba najlatwiej byloby byc po prostu soba, bo przeciez zainteresownaia, znajomych i obowiazki mam, wiec niby nie powinno byc trudno, a jednak;)