Ciągle sama...

Mam nieco ponad 30 lat, dawno temu zakończyłam wieloletni związek. I co? Ciągle sama. Wszyscy proponują mi wizyty z partnerem, bo chyba nikt ogarnąć nie może, że nikogo nie mam. Przeczy temu wszystko. Widzę, że zwracam na siebie uwagę mężczyzn, jestem wysoka, szczupła, bez zbędnej skromności- niebrzydka. Nie chadzam na dyskoteki, nie uznaję przygodnego seksu, ale doskwiera mi brak bliskości, czułości i ciepła. Kto jeszcze tak ma? :(

Rozumiem, ale na pocieszenie powiem Ci, że jest wiele kobiet , które zazdroszczą samotnym kobietom. Jesteś młoda, znajdziesz kogoś. Powodzenia!

no powiem ci ze pzawsze będa zapraszać przyciół też w prach, pospotykaj sie z wolnymi koleżankami, albo chodź na spotkania z liczniejsza grupą znajmych, napewno też ktoś przyjdzie sam i nie bedzoe ci źle , a może i jakiś samotny przystjniak rzuci cie sie w oczy ;)

Mam dokładnie to samo, jestem po długim związku, zakończonym zdradą. Minął okres kiedy nie mogłam patrzeć na facetów, jestem gotowa na następny, ale czuje, że wpadam w jakąś czarną dziurę. Jestem atrakcyjną kobietą, i już nie chce się ciągle budzić sama. Doskwiera mi samotność,jak ktoś się zainteresuje, to ja nic nie czuje, i tak w kółko. Smutne to życie, chyba nie tak sobie je wyobrażałam. I jeszcze kolejny ból, postawiłam na jedną kartę, odcięłam się od znajomych i wylądowałam z ręką w nocniku. :-(...

jovab skąd ja to znam...

pomyliłam czarnego nica:-). szkoda, bo czuje jakby mi zycie uciekało między palcami. Przecież nie napisze sobie na czole : szukam normlanego faceta. mam nadzieje, że to siękiedyś zmieni, alcze czuje, że karmie się złudzeniami. Z każdym nadejściem Nowego Roku wmawiam sobie, że to będzie dobry rok, że kogoś poznam i zacznę żyć. Ale karmie się złudzeniami, lata mijają i nic się nie zmienia. do kitu.

czasami od wielkiego dzwonu pójde do klubu, ale wracam ze łzami w oczach, i z utraconą nadzieją. Wracam po pracy do pustych ścian, powymyslałam sobie zajęcia, pilates, aerobik wodny, salse, ale co z tego jak nie zapełnia to uczucia smotności i tego, że nikomu nie jestem potrzebna. Ile już łez przepłakałam w poduszkę....szkoda gadać.

kant dupy - zgadza się. ale co jeśli już nie chce się udwać, mam dosyć tej maski którą noszę, że wszystko jest ok- kiedy nie jest. trace siły. i koło się zamyka.

Kant dupy Ja promienieje. Jestem pełna energii, 2 godziny aerobiku dziennie swoje robią. Uśmiecham się. Co z tego, kiedy i tak wracam do domu, w ktorym nie ma JEGO?

... a smutek jest ale w środku...

nawet zliczyłam kilka wizyt u psychologa, myślałam, że gdzieś poblokowana jestem, że były związek nie pozwala mi nikogo poznać, na nic to się zdało, kazała mi jakieś rysunki malować. więc sobie darowałam., Poza tym, co gorsza, co raz częściej zaglądam do kieliszka. Przepraszam za błedy, ale to już pora nocna:-)

Kup psa, w domu nie bedzie pusto a problemow generalnie mniej ;)

ja nie jestem zdesperowana, jestem zmęczona samotnością, i u mnie to jest na zasadzie, raz jestem pełna energii, a raz mam ochote w ogóle nie wychodzić z domu. Czasem myśle, że to już depresja, wiec logiczne, że w takim stanie nikogo nie spotkam.

Pies był w planach, ale zrezygowałam, biedak ciągle byłby sam w domu. szkoda zwierzaka.i sąsiadów pewnie.

Mam psa. Zbyt wiele to nie zmieniło.

Żeby nie powiedzieć, że zupełnie nic.

WIesz ze to stan przejściowy ? Nie wiesz.... Kazdy by chciał 1mln dolarow, marzy i planuje co by za to kupil, za jakis czas przechodzi , zchodzi sie na ziemie ;)

Nie w sęsie niewykonalności tylko PO CO ? ;)

czasem tak myśle, że limit szczęścia wykorzystałam, mam dobrą pracę, mam mieszkanie, wszystko jest jak najbardziej ok, miałam super związek ...cóż do czasu, i chyba też nie taki super, skoro zdradził, ale już dane mi było przezyc miłość...a teraz to już tylko samotność i nic więcej. Nie wydaje mi się, aby facetów wolnych, normalnych było na pęczki, no chyba, że ja nie mam szczęścia takich poznać...

Samotnośc to pojęcie tak samo wzgledne jak szybki samochód.

Czuje się tzn, wiem że jestem atrakcyjna, kobieca. Zgrabna, widze jak panowie zza kierownicy się za mną oglądają, ale co z tego....Może problem jest w tym, że chyba dalej kocham byłego, mamy ze sobą kontakt, ale ja już jestem gotowa na zwiazek, naprawde jestem...

"teraz to już tylko samotność i nic więcej" Jakie NIC WIECEJ ? Pracy nie masz ? Znajomych ? Glodna chodzisz ? ... i tak moge pisac do jutra ;p

Nie wiem jak dla autorki topiku, ale dla mnie samotność to brak kogoś przy swoim boku, kogoś z kim dzielisz się radościami i troskami, z kim dzielisz łóżko i garnki. Ktoś na kim możesz polegać, i czujesz sie z nim bezpiecznie. I chodzby świat się walił, zawsze mozesz na tego kogoś liczyć.

Wkrecilas sobie film ze musisz kogos znalesc, tak to sie nie da, jak ktos sobie wkreci ze musi wygrac w jednorekiego to zostaje czesto bez skarpetek ;)

Nawet wiem dlaczego, 30 wisi ci nad głową jak aureolka, i sie nakręcasz ;)

ja jestem gotowa na zerwanie kontaktu, on chyba nie, tyle razy już prosiłam aby zmienił numer, ja też bym zmieniła, niestety po pijaku wydzwaniamy do siebie. gdybyśmy obydwoje zmienili nr telefonów byłoby zdecydowanie łatwiej. Tzn. nie jest tak, ze dzwonimy tylko po pijaku, czasami któreś z nas się odzywa....ale on nie chce o tym słyszeć, a ja nie potrafię zpomnieć (zwłaszcza po pijaku) jego nr.

To już nawet nie chodzi o dzielenie się problemami, nie potrzebuje aby ktoś przejmował moje problemy, czuje się samotna, i to mi przeszkadza.

ilekroć modliłam się o takie zacięcie, ile razy mówiłam nigdy więcej, ale to silniejsze ode mnie. A jak pomyslę, ze może się zakochać naprawde, i jego wybrance, dzieciach, to mnie skręca. ale nie mam żadnego pomysłu jak to rozwiązać.