szukam przyjaciela

Przepraszam Was - obowiązki. Na czym to stanęło? Ahaaa... Szaroperłowa, na Twoim miejscu bym się nie zastanawiała ani 5 minut, naprawdę! :) Sama bym chętnie zjadła lunch z Latawcem, WeWo i Tobą :) Niestety. Latawiec i ja mieszkamy dosyć daleko i nie jest to możliwe na dzień dzisiejszy, ale kiedyś może :)

Właśnie, Szaroperłowa. Ty nie potrzebujesz pocieszania od osób trzecich... Ty potrzebujesz znalezienia siły w sobie samej. Nikt za Ciebie tego nie zrobi, co oczywiście nie oznacza, że odmówimy Ci wszelkiego możliwego wsparcia.

No właśnie, kiedyś- ja nie odmawiam, tylko na razie nie mam jak

Ja niestety bardzo potrzebuję kogoś przy sobie i tego pocieszenia

Nie zrozumiałaś mnie. Gdybyśmy mieszkali w jednym mieście to nic by nie stało na przeszkodzie. Nas dzieli spora odległość, której nie da się pokonać ot tak, w pół godziny. Widzisz, że to błędne koło? Chcesz pomocy. Ktoś wyciąga do Ciebie pomocną dłoń, a Ty odmawiasz... Nie rozumiem tego, naprawdę...

Dotarłem. Nawet szybko ku mojemu zaskoczeniu i co dziwne, bo mam po drodze dwa "wąskie gardła", gdzie można sobie o tej porze spokojnie drzemkę uciąć za kierownicą :)

Czarne - zwyczajnie się boję, to że jesteście jest pomocą. Nie mogę wyjść z domu, nie mam jak się umówić, ale czytam Was i próbuję się poddać radom

Tak Szaroperłowa. Mam na imię "Tu es Petrus" :) Nazwisko przy okazji też na tę samą literę, także "PePe" hihi :)

To może Szaroperłowa zdradzisz nam swoje? Lepiej się chyba będzie rozmawiać. Jeśli to nie przeszkoda naturalnie.

Wystarczy mi, że jesteśćie. Czarne, nie napadaj na mnie, proszę; i bez tego mi wystarczająco ciężko...

chodnikowy latawiec "a będziemy Cię pocieszać tyle ile będzie trzeba aż już będziesz czuła się pocieszona dostatecznie żeby zacząć normalnie funkcjonować" "My ich tak długo będziemy kochać, że i oni nas pokochają" (Kumotr Nadszyskownik - Kingsajz) :D

Szaroperłowa... Agorafobia? Fobia społeczna? No, chyba, że ktoś Cię więzi, w co wątpię...

*Nadszyszkownik naturalnie. Literówka.

Barbara

Ja Cię przepraszam jeśli odbierasz to jako napaść. Absolutnie nie mam takich intencji. Próbuję po prostu chociaż trochę Cię zrozumieć? Cieszę się, że pomagamy Ci mimo wszystko, ale cieszyłabym się bardziej, gdybyśmy mogli pomóc Ci wypłynąć na powierzchnię :.

Mnie też, bo nie wiedziałam.

W porządku. Jak masz na imię , Czarne?

Mnie też jest miło, Aleksandra, Ola po prostu :)

Teraz chyba lepiej..prawda?

Zdecydowanie :)

Pewnie, że lepiej :)

To nastrojowo i adekwatnie chyba... Frontside Nieodwracalny Kiedy wieczność wyciągnie po mnie dłoń Nie ujrzę już nieba barw Zostań proszę do końca ze mną tu Zamknij oczy, odchodzę... Zostań ze mną tego chcę Nie płacz, proszę nie... Chciałbym się mylić, lecz tylko jedno wiem Samotność zabija... Widzę w sobie więcej niż możesz dostrzec Ty Lecz każdego dnia umieram sam Przecież jestem, spójrz jestem tu Jeszcze przez chwilę Zostań ze mną tego chcę Nie płacz, proszę nie... Chciałbym się mylić, lecz tylko jedno wiem Samotność zabija...

czarne glany :Mnie też jest miło, Aleksandra, Ola po prostu" I tak będę się upierał przy Aleksandrii :) Ale to takie moje skrzywienie, zawsze dopisuję swoje wersje imion :)

Melancholijnie, ale adekwatnie :)

Spoko, WeWo, Piotrze się znaczy :) Grunt, że nie Oleńka, bo tego nie trawię :O :D

A co zrobisz z moim imieniem? ;)

Nie ośmieliłbym się Olu :) Wiem, że na pewne formy nazewnictwa człowiek odpowiada żądzą mordu w oczach :) Moja exwife (BTW Artemida, serio, możecie nie wierzyć) chcąc mi dopiec nazywała mnie per "Piotrek". Najbardziej pasuje mi wspomniane parokrotnie Piter, ew. Piotr (bardziej oficjalnie), tudzież Piterka, Peterka (tak do mnie kumple w pracy mówią). No i "Piterku", ale to pewna Osoba z pewnej (zasłyszanej poniekąd) opowieści miała wyłączność. :)

Basiu, to się okaże. Jakiś impuls musi mnie trzasnąć :) Ale cieszy mnie sam fakt wywołania kolejnego Twojego uśmiechu :)

To było mrugnięcie ;)

Z uśmiechem jednak :) Powiem tak. Przedstawię Ci swoją wersję Twojego imienia po lunchy, na spacerze :)