No i znowu zostanę sama...........

Po 6 latach związku, w wieku 29 lat, znowu zostanę sama... Ale ciągnięcie tego dalej nie ma sensu... Ehhh... Chyba jest mi pisane zostać samej.

jak się ma skopany charakter i cię przez to nikt nie chce, to oczywiste chyba.

jasne. Skopany charakter. A na jakiej podstawie tak sądzisz, co?

bo jak piszesz "znowu" to znaczy, że brzydka nie możesz być bo inaczej nie byłoby związków w jakich byłaś, ale to "znowu" znaczy też, że po prostu trudno się z tobą dogadać i dlatego odchodzą :)

Olej gałgana i poka fote :) Pierwszego chętnego kandydata masz już w mojej osobie (hihi)

taaa a świat jest w kolorach czarnych i białych. uwielbiam dogmatyków. :] przykro mi, że znów zostałaś sama, autorko. ale naprawdę już nic się nie dla ratowania tego związku?

tym razem to nie on odchodzi, a ja. I proszę nie oceniaj mnie, bo nie wiesz nic o mnie.

nie da zrobić *

aha.. i pewnie każdy facet z którym byłaś to świnią był, tak? - to znaczy, że nie umiesz dobierać dla siebie facetów. po to mamy mózg, żeby myśleć a nie płakać potem.

nie, raczej się nie da. Próbowałam, ale sytuacja jest zbyt trudna. Tylko żałuję, bo myślałam, że to TO, że to TEN facet, a tymczasem chyba jednak nie...

gdfgfdfdgdd - wiesz co, masz irytującą tendencję do dorabiania sobie teorii na temat sytuacji, o której nie wiesz nic.

ale stało się coś konkretnego?? może dopadł was po prostu kryzys, który należy przeczekać? skoro piszesz, że myślałaś kiedyś, że to ten jedyny, to chyba nie warto tak po prostu rezygnować.. "gdf coś tam" - czemu jej docinasz?

90909090 - wiesz, to jest 30-paroletni facet, który - jak się okazało - kompletnie nie potrafi rozmawiać o problemach i poważnych sprawach, a wręcz od nich ucieka. Udaje, że ich nie ma. I chyba nie zamierza z tym naszym związkiem nic zrobić, a ja jednak bym chciała, żebyśmy np postarali się o dziecko, albo przynajmniej zaczęli je planować. Rozmowy na ten temat oczywiście mieliśmy, ale on nie widzi problemu... W dodatku on ma dziecko, o którym nawet słówkiem ze mną nie rozmawia. (żeby nie było - nie rozbijałam żadnego związku) No a przecież tak się nie da na dłuższą metę, udawać, że dziecka nie ma... Myślałam, że je kiedyś poznam, a tymczasem on nie chce... A ja już nie potrafię żyć w ten sposób...

z twoich wypowiedzi wynika, że już się poddałaś.. a może potrzebujecie przerwy od siebie? może wtedy on przejrzy na oczy i postara się zrobić coś dla waszego związku, a nie będzie tkwić w nim jak w jakimś marazmie? kochasz go jeszcze? i czy: gdybyście mieli taką przerwę, czekałabyś na jego powrót? dziwne, że w relacji, która trwa już 6 lat, są takie "tajemnice" jak dziecko z poprzedniego związku.. nie rozumiem tego trochę.

masz rację-facet olewa fakt bycia ojcem,nie jest wart splunięcia.Szkoda czasu,poszukaj kogos z kim założycie rodzinę

kolipolouyt - on nie olewa bycia ojcem, z dzieckiem kontakt utrzymuje i tak dalej. Tylko w relacjach ze mną temat dziecka omija. Wiem oczywiście, że to dziecko jest, wiem podstawowe fakty na jego temat, wiem kiedy on je odwiedza. Ale poza tym to o tym dziecku po prostu ze mną nie rozmawia. Czy się poddałam? Owszem, jest tego blisko. Ja naprawdę już parę miesięcy nad tym wszystkim myślę bardzo poważnie i próbowałam oczywiście z nim rozmawiać, ale to nic nie daje. Kocham go, ale nie potrafię udawać, że wszystko jest ok.

a może on już nie chce więcej dzieci?

znowu sama to tak jak ja; mam 29 i właśnie rozpoczynam życie sigielki chwilowej, mam nadzieję

to strasznie smutne co piszecie, dziewczyny.. ciężko teraz utrzymać jakikolwiek związek. świat i faceci schodzą na psy ;)

kolipolouyt - zawsze jak rozmawialiśmy o tym, to twierdził, że chce. Tyle, że jemu się nie spieszy, no bo przecież jedno już ma. A ja... ja bym chciała. Ale sama to nic z tym nie zrobię. krokodylka - a ja to jakoś czarno widzę, żeby u mnie to chwilowe było. Eh

mój też się nie spieszył,więc go pospieszyłam i ...teraz jest najszczęśliwszym tatą na świecie

trzeba wierzyć i koniec. odeszłam z długoletniego związku mimo, że facet był perfekt ale mnie nie pociągał... nigdy... kochałam go i kocham jak przyjaciela i wpakowałam się w drugi związek - kilka miesięcy, gdzie facet, dureń, niby kocha ale nie potrafi budować związku i coraz mniej się angażował, jak zobaczył, że dla mnie związek to coś więcej niż spędzanie czasu tylko we dwoje na romantycznych kolacjach ale tam... trzeba wysnuć wnioski i iść dalej, bogatszą

Krokodylka, masz rację, trzeba wyjść z tego bogatszą ;) kolipolouyt - no to fajnie, że tak wyszło dobrze u Ciebie :)

a co ja mam powiedzieć bardzo mi na kims zalezy ale on niestety ma mnie gdzieś... niewiem jaką drogę wybrac,mogę miec nie jednego faceta ale cholernie mi na nim zalezy i nie potrafie sobie go tak poprostu odpuścic , czasami jednak trzeba kierować się rozsądkiem ,żeby potem nie załować ,że utraciło sie swoja młodosc czekajac na tego jedynego , który i tak tego nie docenia!!!

http://www.youtube.com/watch?v=0BSbUw_2XAY

wnioski są osobiste, ja mam taki: zawsze ufaj sobie, przecież wiedziałam, że to nie wypali... dałam szansę ale gdzieś tam byłam przygotowana na taki koniec, czyli wierzyłam sobie połowicznie - dobre i to, ale było wiele mniejszych i większych sytuacji, w których powinnam była ufać sobie bardziej, a drugi wniosek: niczego nie odkładaj na później; jestem bardzo cierpliwa z natury ale tez mnie to gubi, bo wiecznie odkładam trzeci wniosek: kiedy jesteś w związku, i tak DBAJ O PRZYJACIÓŁ; utrzymuj z nimi więź i kontaktuj się jak najczęściej się da. I z rodziną też. O! tego się nauczyłąm ostatnio A WY?

czekać na tego jedynego sobie można ale trzeba ćwiczyć po drodze!

a ja się nauczyłam, że odrobina "zdrowego egoizmu" nie zawadzi ;) Z tymi przyjaciółmi to też się zgadzam. Większość moich koleżanek po znalezieniu sobie faceta dziwnym trafem przestaje utrzymywać kontakty jakie były wcześniej. Facet facetem, ale przecież zawsze można wygospodarować trochę czasu dla siebie, prawda? Aaaa i jeszcze jednego się nauczyłam - niektórzy faceci są niereformowalni i jeśli facet od początku wykazuje pewne "objawy" (tak jak mój, tylko że do pewnego momentu tego nie widziałam, albo raczej nie chciałam widzieć, zaślepiona uczuciem) to szkoda na takich czasu...

mam pytanie dziewczyny: czy zawsze wiadomo, że to TEN? jak to rozpoznać? czy to rozpoznanie przychodzi dopiero po jakimś czasie?

90909090 - heh, sama bym chciała wiedzieć ;) Ja będąc w związku z moim oczyma wyobraźni widziałam już nas razem siedzących sobie na ławce w parku w wieku 50-60 lat ;) Co wcześniej, w żadnym innym związku nie miało miejsca. A tu klops :O