Prawdziwe życie jest gdzie indziej...

Też Wam się tak czasem wydaje? Szukam sensu życia i nie mogę go znaleźć. Po co żyjemy? Wie ktoś?

żeby sobie z rana kawke wypić a bo co

90 % rzeczy ktore robie nie ma sensu, jeszcze jedna wiecej nie ma znaczenia wiec chuj mnie to obchodzi .

chyba masz depresje :(

Ja mam depresję? A niby czemu?

zycie jest piekne tylko ludzie podli...i ty chyba takich spotkałeś, że tak cie wzięło:)

Ale nie nic nie "wzięło". Po prostu się zastanawiam i nie mogę dojść do żadnego wniosku. Im więcej nad tym myslę tym bardziej to wszystko wydaje mi się bez sensu.

to nie myśl tylko żyj!

Żyć bezmyślnie? Nie umiem chyba.

to biedny(a) jesteś... wszystko musisz tak przemyslec, przetrawić i jeszcze znależć w tym cel, współczuję.

Nie wszystko... Nad zwykłymi codziennymi sprawami nie rozmyślam zwykle. Chodzi mi raczej o taki ogólny cel. Cel, albo powód istnienia całej ludzkości. O to pytam. A nie o cel mojego życia, bo na razie jedynym jego celem są tylko przyjemności mniejsze lub większe i mniej lub bardziej materialne.

Życie jako takie ma tylko sens ewolucyjny, ludzkośc jako całośc idzie ciągle do przodu, pojawiają się nowe technologie, leki, kto wie, może przyszłośc będzie piękna? Co do życia jednostki - nie ma ono zbyt wielkiego znaczenia. Jedyne co możemy robic to dbac o siebie, korzystac ze wszystkich dobrych chwil jakie mamy. Mi z tym dobrze i nie potrzebuję żadnego głębszego sensu by życ, moze to dlatego, ze biologia i chemia to najbliższe mi nauki

Wg Fausta sensem życia jest praca dla innych, a wg mnie dwa chwil szczęścia, dla zadowolenia z własnej pracy, dla uśmiechu dziecka, dla rozmowy z bratnią duszą, przyjacielem, partnerem, dla własnych małych sukcesów w pokonywaniu słabości, dla słowa "dziękuję"

Sama sie dosc czesto nad tym zastanawiam i wydaje mi sie ze musimy tutaj przezyc zycie zeby ewoluowac na inny szczebel, bardziej swiadomy egzystencji.

To nie życie jest skomplikowane, to ludzie są skomplikowani.

fakt, bo życie to takie studia przygotowujące do dalszego życia, a od nas zależy na który wykład pójdziemy, czy zrobimy ćwiczenia i czy wyniesiemy z tego kredę, czy coś więcej ;)

Moim zdaniem pniim, nie istnieje coś takiego jak wyższa egzystencja. Dla mnie brzmi to jak pocieszenie dla ludzi bojących się śmierci. Wierze natomiast w ewolucję. Technologia idzie do przodu, niedługo roboty wszystko bedą robic za nas, kraje będą się jednoczyc, ludzie będą się mieszac na tyle intensywnie, ze w końcu kiedys będzie istniec tylko jedna rasa. Wtedy nie będzie już konfliktów na tle rasowym ani narodowym, jeżeli w odległej przyszłosci ziemia zjedoczy się jako jedno superpaństwo Ahhh, marzenia. Natomiast będzie można zaobserowac wzmożone niewieścienie mężczyzn - kiedy siła nie będzie już potrzebna to zacznie zanikac, bardzo prawdopodobne, ze dymorfizm plciowy u ludzi będzie wtedy słabo zauwazalny. Ale to daleeeeeka przyszłośc, jeżeli wcześniej się nie pozabijamy

czynnik psi=> pocieszenie dla ludzi bojących się śmierci... wiara to opium dla mas - ktoś to już powiedział i coś w tym jest. Ale trudno nie wierzyć w nic. O ile łatwo mi jest sobie wyobrazić że życie po śmierci nie istnieje, to nie potrafię wierzyć że nie ma jakiejś przyczyny wszystkiego, którą rożnie można nazywać (na przykład Bogiem). Trudno jest wierzyć że to wszystko powstało przez przypadek. Może dlatego że tak trudno jest sobie uświadomić, że przez Bigbangiem nie było przestrzeni ani czasu, że nie było nic. I moje pytanie o sens jest właśnie pytaniem o tę przyczynę. Chciałbym znać odpowiedź na to pytanie ale wiem że pewnie nigdy nie poznam.

tak sobie czasami wyobrażam, że Bóg (lub inna Siła Wyższa) - a la Informatyk stworzył sobie taki program (Matrix) i dał stworkom (ludziom) wolną wolę w sobie tylko znanych granicach, a teraz się przygląda kto dotrze do Jemu tylko znanej Mety od czasu do czasu oczywiście klikając, mieszając i dodając zaprogramowane do pewnej misji booty ;) I w sensie religii to życie jest takim wiecznym wystawianiem na próbę, aby przestawić, dostosować świadomość do tego co potem. Takia 'zerówka", nauka czytania i pisania - a wiemy, że to ma sens.

a propos Big Bangu... zamieszam Ci jeszcze bardziej... Jeśli w ogóle bierzemy pod uwagę jakiś Big Bang, Początek, to tylko dlatego, że ciągle operujemy pojęciem czasu. A próbowałeś sobie wyobrazić, że czas wcale nie istnieje. Jest tylko tu i teraz. Bo jeśli odpowiednio zagniesz przestrzeń to jutro może stać się wczoraj itd. Czyli to co działo się wczoraj, dzieje się tu i teraz. To co będzie jutro dzieje się tu i teraz. I można sobie tak przeskakiwać, bo wszystko dzieje się teraz obok siebie. Niezbadane są jeszcze te terytoria naszego "ja", naszej "duszy" łamiącej prawa natury.