co sądzicie o tym aby zostawić tylko swoje nazwisko po ślubie?

Piwo z sokiem malinowym, a jaki masz plan? co do nazwiska? Dobrze że są jeszcze normalni faceci ;)

Mojemu narzeczonemu od początku było wszystko jedno, jakie będę miała nazwisko po ślubie. Chciałam sprawdzić jego reakcję na początku i przed długi okres czasu mówiłam mu, że po ślubie zostanę przy swoim nazwisku, a on na to: nie ma problemu. Potem jeszcze próbowałam mu dogadywać: '' co z ciebie za facet, że nie zależy ci na tym, żeby twoja żona nosiła twoje nazwisko'' i nic reakcja zerowa, bo on naprawdę kwestię nazwisk ma w nosie:P Miesiąc temu byliśmy w urzędzie i zdecydowałam, że po ślubie zmienię swoje nazwisko na nazwisko męża (dwuczłonowe odpada bo oba długie). Mam pewną traumę z dzieciństwa, ja noszę nazwisko panieńskie mamy, ojca nie znam, następnie mama wyszła za mąż za innego faceta, ja zyskałam cudownego ojca, ale niestety on mnie nie uznał, także ja miałam swoje nazwisko, a rodzice swoje, więc w szkole pojawiały się problemy, nauczyciele dopytywali przy innych dzieciach dlaczego rodzice podpisują się Nowak, a ja jestem Kowalska i dzieci w szkole się śmiały. Swojemu dziecku w życiu tego nie zaserwuję, ale to moja subiektywna opinia

Dobrze poznac opinię drugiej z innej strony Dzięki

Zostałam po ślubie przy swoim nazwisku, a mój mąż został przy swoim. Nie żałuję absolutnie. Nie widzę powodu, dla którego miałabym nagle rezygnować z części swojej tożsamości, i też niczego takiego nie oczekiwałabym od partnera. Uważam, że argumenty o ogólnym zdziwieniu ludzi na wieść, że małżeństwo ma inne nazwiska, są przesadzone i prowadzą do tego, że wiele kobiet podporządkowuje się tradycji wbrew własnej woli. To takie błędne koło: nie zostanę przy swoim nazwisku, choć chcę, bo to może być źle widziane, przez to rzeczywiście jest to rzadkość i w pewnych kręgach budzi nawet zgorszenie, na skutek czego kolejne kobiety wbrew sobie przyjmują nazwisko męża i tak w kółko. Co do dzieci, uważam, że w dzisiejszych czasach nikt nikogo nie wypytuje, czy to dziecko panieńskie, czy ślubne, ludzi na szczęście coraz mniej dziwi i to bardzo dobry znak. Nie wiem, jak to wygląda w małych miejscowościach, może są tam większe problemy z zamanifestowaniem swojej indywidualności. Jeżeli mamy chęć pozostania przy swoim nazwisku, to przecierajmy szlaki tym, które chciałyby się odważyć, ale nie mogą.

ja niecały miesiąc temu wyszłam za mąż i mam teraz podwójne nazwisko, no i długie imię - razem 26 liter! :/ nie jest łatwo zwłaszcza, że mam codziennie kontakt z wieloma ludzmi, a oni znają mnie pod starym nazwiskiem to czasem nie chce mi sie przedstawiać podwójnie. Mojemu mężowi to nie przeszkadza i przed ślubem był zdania, że zrobie jak zechcę. Rozwazałam również pozostanie przy swoim co mojemu męzowi by nie przeszkadzało, ale z myslą o dzieciach zdecydowałam się na podwójne, dzieci będa mieć nazwisko męża

zostałam przy rodowym nazwisku, bo uważam, że swoje nazwisko się ma, a mężowskie miewa. Mąż nie miał nic przeciwko. Nie uważam żeby to robiło problem komukolwiek. W urzędach itd nikt się nie dziwił ani, mi nie robił problemów. Nigdy. Dzieci mają nazwisko dwuczłonowe.

i czym sie chwalisz, Miarko? "... i nawet slowa nie powiedzial, ze bede miala podwojne" - zalosne :O a co, spodziewalas sie, ze Cie huknie przez leb i za kare zamknie w piwnicy? To chyba normalne zachowanie, ze "slowa nawet nie powiedzial", a nie powod do chwalenia sie jako czyms nadzwyczajnym.

No właśnie się nie spodziewałam. Ale niektóre dziewczyny tak piszą o facetach jakby to była norma, że oni się burza itp. A mój jest potwierdzeniem tego, że to ze kobieta nosi dalej swoje nazwisko jest bardzo typowe i już nikogo nie dziwi i nie bulwersuje.

14:26 [zgłoś do usunięcia] Faaaaaktycznie wiesz moje panieńskie jest baaardzo niespotykane i bardzo ładne :D spotykam się z różnymi opiniami na jego temat :D dlatego swoje zostawię na 100 % ale po mężu również planuję wziąć :)

Moja opinia w tej ciekawej dyskusji jest taka : Dzieciom nie dałabym 2-członowego, bo to jest ogromnie kłopotliwe dla dziecka przez całe życie. Bardzo nie chciałabym mieć innego nazwiska, niz moje dzieco (znów w dużej mierze ze względu na to dziecko właśnie). Z powyższego wynika, że zatrzymanie swojego nazwiska nie wchodzi w grę, bo co byście nie mówiły o facetach, ale nie wyobrażam sobie, że facet rezygnuje z rodowego nazwiska, przyjmuje nazwisko żony i dzieci również mają nazwisko żony - widać by było, kto nosi spodnie w takim zwiazku :) ) Pozostają 2 rozwiązania: przyjąć nazwisko męża (też niezbyt mi to odpowiada, lubię swoje własne i też mam "jaja" lub dołączyć nazwisko męża do swojego - a dzieci będą miały nazwisko męża. I taką właśnie opcję wybieram.

mam znajomą która ma góralskie korzenie i tam dzieci mają dwuczłonowe nazwiska ale to już inna bajka taka tradycja po prostu :) kto wie o co chodzi ten skojarzy