myslalam, ze jestem na to odporna, al chyba zaczynam czuc sie samotnie

mam dwoch straszych braci, jeden ma juz zone i dziecko, drugi jszcze do niedawna mieszkal z nami, ale ostatnio tez juz coraz czesciej pomieszkuje z dziewczyna. ja siedze w domu z rodzicami-oczywiscie nie siedze non stop, wychodze, mam znajomych itp- ale oolnie juz nie jest tak jak kiedys i boli mnie, z kazdy ma tego swojego kogos, a ja jestem jedna, sama. juz nie jest i chyba nie bedzie tak jak bylo kiedys. jakos mi smutno, tez bym chciala poznackogos bliskiego.

A jakie masz BMI ?

daruj sobie.

ma ktos podobnie? zlapalam lekkiego dola, ze jestem sama, ze nie ma kogos, dla kogo zawsze bede nr1

Ja też tak mam :(

ja tez tak mam i zaczynam powoli łapać depresję z tego powodu. Inni mają druga połowkę, rozstają się, potem poznają nową i tak ciągle a ja nawet jednego faceta nie moge poznać...:(

Ja tak mam:( Gorsze i lepsze dni. Oczywiście wychodze do ludzi i staram się pomóc losowi. Wczoraj byłam na imprezie, ale towarzystwo się wykruszyło i zostałam sama z obcymi. Poznaję ciągle kogoś, ale nie wychodzi z tego nic poważnego.

Tez mi brakuje kogos - jak pieknie to ujęłaś- dla kogo będe Numerem 1 :-)

Ja jestem lepszej lub gorszej myśli - w zależności od dnia;) Pocieszam się tym, że jednak ciągle poznaję facetów jak nie tu to tam, nic z tego nie wychodzi na dłużej ale jako takie powodzenie chyba mam....ale nie wiem nie wiem jak to będzie, prawda że załamać się można:(

no tak, bo jak na razie, to kazdy ma swoja polowke, a ja jestem sama. teraz odnosze to do sytuacji w domu, bo jakos przykro mi sie robi, gdy kazdy zabiera tego swojego i ida gdzies tam, aja zostaje w domu przed kompem:D wsrod znajomych nie ja jedyna nie jestem sparowana, wiec jest ok;) ogolnie troche sie obawiam zwiazkow, tez poznaje facetow, i pomimo, ze chce fajnego, szczerego uczucia, to nie pozwalam, by w ogole cos zaczelo sie dziac, bo po prostu boje sie odrzucenia:O i tak to, tkwie tak juz 22 lata. a chcialabym faceta, ktory bedzie mnie uwzglednial w swoich planach, z ktorym bedziemy razme spedzac czas-ale nie tylko, itp itd:)

ja też poznaję facetów i co z tego jak zawsze kończy się tak samo. Staram sie byc dobrej myśłi, ale kiedy spotykam n-tego faceta i znowu jest tak samo to naprawde można się załamać. Kiedys podchodziłam do tego na luzie, ale ile można, tez chciałabym mieć kogoś. A tekstu typu jeszcze "jeszcze nie trafiłaś na tego jedynego, trzeba miec nadzieje, na pewno znajdziesz" nie przemawiają do mnie. łatwo jest mówic to komuś, kto jest w szczęśliwym związku...

Ja już sama nie wiem co mam myśleć. Masz 22 lata - w Twoim wieku, czyli 3 lata ttemu byłam pełna pozytywnych myśli że wszystko w życiu się jeszcze odmieni, że będę szczęśliwa. Owszem podczas tych trzech lat coś tam się wydarzyło, ale nie przetrwało...teraz już jestem mniej pozytywna i liczę się z tym że mogę już zawsze być sama:(

A i nie mam na myśli tutaj tego że nikogo już nie spotkam i się nie zakocham tylko tego że nie spotkam kogoś kto będzie chciał stworzyć normalny zdrowy związek i w nim się zakocham....uciekam na razie;)

Mam tak samo. Brat się ożenił i wyprowadził a ja nie mogę sobie miejsca znaleźć. Czuję sie tak jakbym mu zazdrościł ale wcale tego nie chcę.

moi drodzy w tym wieku? wszystko przed wami, usmiech i głowa do góry, ja mam 42 lata i co? w tym wieku zerowe szanse na związek,też jestem sama, nawet próbowałam,szukałam w necie,i był królewicz ale się rozmyślił,zupełna porażka i utrata wiary w siebie

ja tez mam podobnie ale jakos nie narzekam na taki stan poprostu zyje swoim zyciem :)

Mam to samo, tyle kobiet ze juz sie gubie i nie dliugo zaczne zapominac imienia, a nic z tego nie wychodzi.

to ja mam tak z facetami, znam i ich tylu i naprawdę są tak rózni, do wyboru do koloru, ale co z tego jak nic nie wychodzi i zawsze kończy sie tak samo, laebo nawet kończy zanim na dobre się zacznie