Szukam bratniej duszy z Lublina...:)

Jestes mloda,wszystko przed Toba. a gdzie studiowalas? i na jakim kierunku?

moje życie zalezy ode mnie, ale ja nie potrafię go zmienić, nie potrafie zmienic siebie. Poważnie zastanawiam się nad wizyta u psychologa,

korzystam,polecam.

Dlaczego? nie podoba Ci sie jak zyjesz?

niekoniecznie, nie mam nikogo, żadnej pasji, zainteresowań. A co do tego psychologa jestem już zdecydowana, potem nagle mi przechodzi wydaje mi się że moje problemy są błahe, że niektórzy mają gorzej i nie mam powodów do zmartwień, a potem znów jest mi smutno. Ogólnie jestem skryta i nie wiem czy przed zupełnie obca osoba będe w stanie wszystko opowiedzieć.

A ja dzis ide na ostatnie juz usg

Czasem latwiej powiedziec o problemach obcej osobie niz bliskiej

"to,ze ktoś ma gożej nie znaczy,ze ty nie zasługujesz na pomoc"-psycholog mi to powtarza.przy pierwszej wizycie chyba nikt sie nie może otworzyć całkowicie,ale z czasem nabierasz zaufania,psycholog zrozumie,doradzi,nie wyśmieje,przede wszystkim nie powtórzy nikomu

Dziewczynki teraz jestem zajeta. bede o 20.trzymajcie sie.buziaki:*

No to już niedugo Wojtuś się pojawi;) a łóżeczko w końcu skręcone, żeby mial gdzie chlopak spać;)

przy rozmowach takich na żywo nawet z bliskimi osobami zawsze najbardziej obawiam sie właśnie tego że potem mogą to komuś powtórzyć.

pa,Gosiek!ja pewnie też długo nie posiedzę koło12.00 powinnam zniknąć

jakoś mi umknął wcześniej wpis z pytaniem o studia, studiowałam na umcs kierunek ścisły(nawet tutaj mam obawy że jeśli podam dużo szczegółów to ktos może mnie rozpoznać, chociaż prawdopodobieństwo tego jest małe)

gracha, do psychologa chodzisz prywatnie czy na nfz?

mam podobne obawy,Gosiek mniejsze.jak się zagapię,to za dużo piszę,o szczegółach piszemy na mailu

NFZ,bo prywatnie 80zł za godzinę,trudniej zacząć,bo terminy,ale jak już zaczniesz,to w miarę na bieżąco.

a jak to jest z pierwsza wizytą? wejdę i sama mam zacząc opowiadać z czym przyszłam a on tylko słucha?

lecę, muszę się zacząć do pracy zbierać.pa

różnie,,jeśli powiesz,że chcesz terapii,a nie wiesz,jak zacząć na pewno pomoże,zada jakieś pomocnicze pytanie.powiesz ile zechcesz,ile dasz radę w danym momencie. sprawdzę,czy mąż jest na skypie,być może zniknę na chwilę

gdyby ktoś pytał,powinnam być po 18.00

Witam Was Drogie Panie! :) Podczytuję Was od początku i zastanawiam się czy się do Was nie przyłączyć, zwłaszcza, że jesteście bardzo sympatyczne :) Oczywiście także jestem z Lublina. Pozdrawiam serdecznie!

no to fajnie,że zajżałam.proste,zapraszamy.u nas "wkupne" to parę słów o sobie.

A więc: 33 lata, mężatka (na papierze, bo od lat nie mieszkam z mężem), jedno dziecko, chęci do życia brak...To tak w telegraficznym skrócie.

Milo Cie poznac niente... a tak swoja droga... jeszcze nie spotkalam tu lublinianki ktora cieszylaby sie z zycia.. dlaczego?

Nikogo nie ma?

Również mi miło, poznać Ciebie Gosiek :) Co do tych smutnych lublinianek...cóż, te wesołe zapewne rzadko, albo i wcale nie zaglądają tutaj, po prostu cieszą się życiem ;) Tak czy siak, jesteśmy tu po to, żeby chyba było nam weselej. Oczywiste, że nie będziemy się wzajemnie dołować, bo się szybciej zestarzejemy ;) Także pomimo moich przeciwności losu, postaram się choć odrobinę wskrzesić w sobie optymizmu. Mam nadzieję, że razem nam się uda :)

Ja ciesze sie z zycia. nie lubie sie dolowac.. a zazwyczaj same powodujemy u siebie smutek

Różnie to w życiu bywa. Ogólnie jestem postrzegana jako osoba zawsze uśmiechnięta i chętna do pomocy każdemu. Jednak przeszłam ostatnio dużo złego w swoim życiu, nie otwierając się przed nikim(po co? I tak nie uwierzą, albo powiedzą, że przecież ja sobie zawsze daję radę i żebym się nie przejmowała). Dlatego potrzebuję chyba lekkiej "odmiany" i porozmawiania o wszystkim i o niczym z nieznajomymi :)

A tak w ogóle, to założycielka topiku jeszcze tu zagląda czy niekoniecznie ?;)

hej,hej! są i zadowolone Lublinianki. wczoraj i dzsiaj mam taki humor że ho,ho !!!!!!!!!