JAK NIE ZWARIOWAĆ W DOMU Z DZIECKIEM czyli nasz

Witam dziewczyny, jestem samotnie wychowujaca matka. moj syn ma 32 miesiace. od porodu siedze z nim w domu i mam podobne problemy. dzis myslalam, ze oszaleje. mialam wrazenie, ze ja to nie ja. lub inaczej " gdzie ja i moje zycie "!!!!! przestraszylam sie tego bo uswiadomilam sobie, ze od prawie 3 lat zyje jak maszyna do zaspokajania potrzeb dziecka. a kiedy on spi marze o tym aby ktos mnie przytulil i spytal co u mnie, jak ja sie czuje. ciezko mi bardzo a dotego dochodza wyrzuty sumienia ( kiedy nakrzycze na malego ), ze jestem wstretna matka. nie wiem jak wy, ale ja juz po przebudzeniu dostaje stresa i caly dzien jawi mi sie jako szereg obowiazkow i marze aby byl wieczor.... ma ktos podobnie? na dodatek moi znajomi znikneli i na serio czuje sie bardzo samotna. ech...! moze tutaj znajde kolezanki do pogadania. moze wspolnie sie pocieszymy. pozdrawiam!

hej, jest tu jeszcze ktoś?

Dziecko do żłobka/przedszkola, sama do roboty. Problemy pasożytów.

Kto normalny siedzi 4 lata w domu?

No tak nikt normalny by się nie zdecydował na taką harówkę. Ja sama przyznaję, że mi rozum odebrało i zdecydowałam się na drugie. Jestem 3 lata w domu i czuje jak się duszę, kocham swoje dzieci nad życie ale rutyna, monotonia mnie dobija. I to nie jest takie proste wrócić do pracy ja po 1 nie miałam do czego wracać - i tak byłam na l4 ale taką miałam pracę między innymi kontakt z chorymi na gruźlice a ciąże i tak źle znosiłam. Drugie dziecko wymaga dużo uwagi ciągłe wizyty u specjalisty nie wyobrażam sobie tego chodząc do pracy bo ciągle bym się musiała zwalniać. W rodzinie nie mam pomocy, mąż pomaga jak potrafi ale dużo pracuje i siłą rzeczy rzadko jest w domu.

tak samo mam ja, gdy czytam o "leniuchowaniu " w domu z dziecmi.. hahah,.. pracowalam conajmniej 60 -70 h tyg jako menagerka w hotelu i to tam bylo naprawde tyle pracy, ze mozna bylo do domu nie wracac tylko pracowac 24 h i jeszcze by sie wszystkiego nie zrobilo, a w domu odpoczywalam.. teraz nici z odpoczynku w domu, ciagle jakas robota, zalatwianie, jezdzenie i z relaksu nici..

Czasem nie jest tak łatwo dac dziecko do przedszkola, nie we wszystkich miejscowosciach jest miejsce, moja mala dostala sie dopiero teraz a dostala sie bo ma 5 lat i musieli ja przyjac. A wczesniej zeby dac do prywatnego to koszt okolo 1000-1200 zł mowie tu o Warszawie i okolicach. Wrocic do pracy nie jest latwo, owszem mozna wrocic i zarobić 1500 zl przy dobrych wiatrach z 200 zl wydac na dojazdy a reszte na przedszkole lub zlobek. Te mamy ktore mieszkaja we wsi czy w malych miasteczkach i zawsze jest miejsce dla kazdego 2-3 latka przedszkolaka niech sie nie wypowiadaja.

Tu mama od dwójki maluchów. Też byłam bardzo aktywna przed dziećmi pracowałam na pełny etat i trochę, studiowałam - kończyłam mgr budowałam dom i jakoś nie czułam tego zmęczenia. Zawsze byłam wolna co chciałam to robiłam, zmieniałam otoczenie i ludzi nigdy nie czułam się wtedy tak zmęczona jak teraz. Bo teraz nawet wyjście do fryzjera jest sprawą mega logistyczną by zgrać wolne męża i fryzjera. A bywało, że miałam w weekend zjazdy na uczeln po 12 h a w pn 12 h w pracy. U mnie córka się dostała do przedszkola jako 3 latek ale jakby nie patrzeć to i tak 3,5 roku w domu z nią byłam. Przeżyłam i jedno i drugie i strasznie mnie irytuje jak ktoś wyzywa od pasożytów lub leni bo mnie mniej męczyła praca zawodowa. Dobrze, że mój mąż nie jest taki ograniczony umysłowo i wie jaka to ciężka praca.

hej babki. ja juz siedze ponad 5 lat a pisze tu dzisiaj bo sa ferie i moj synio ma wolne w przedszkolu a mi sie odechciewa zyc...w sumie go sama wychowuje bo jego tatus odszedl jak byl malutki (przeroslo go takie zycie) , przygarneli mnie zpowrotem moi rodzice ktorzy jeszcze oboje pracuja... takze nie licze na ich pomoc w zajmowaniu sie dzieckiem zebym ja mogla pojsc do pracy bo nie ma takiej opcji. moimi obowiazkami od tych kilku lat jest gotowanie codziennie dla calej rodzinki, pranie, sprzatanie i inne prace gospodarcze ( jestesmy z małej miejscowosci)... maly co prawda do przedszkola chodzi ale ktos go musi tam dowozic i odbierac no i jest tam tylko 5 godz. Na zycie uczuciowe tez juz stracilam ochote i nadzieje... Scisle mówiac rutyna i wegetacja istnienia... wymyslam mu teraz rozne zabawy ale czasem mam ochote uciec i płakac... mam tak juz od dluzszego czasu. kocham swoje dziecko ale nie mam juz siły tak zyc...

Zgłębiać prawdę i historię by mieć co przekazać dzieciom w spadku http://qck.pl/5e

Ja też mam dziecko którym się zajmuje 5lat i przerabiam i przedszkole i choroby i szpitale itd. wożę na różne zajęcia a to taniec a to basen a to gimnastyka bo w przedszkolu wiecznie chore dzieci są i mogę ją tam max. 1 na tydzień prowadzać inaczej zamienia przedszkole na szpital! Zgłębiać prawdę i historię by mieć co przekazać dzieciom w spadku http://qck.pl/5e Chciałabym by moje dziecko odróżniało dobro od zła i by była samowystarczalna taka trochę hybryda jak ja sama. Dobro wraca w dwójnasób i tego chcę ją nauczyć!

a ja mam bardzo ciekawą pracę od 8-16, czasem do 18 gdy problem nie jest rozwiązany, po pracy lecę na siłownię, na zakupy, na kawę z siostrami czy koleżankami, wracam do mieszkanka, kolację, film, książka, kąpiel w pachnącej soli, paznokcie, rano wstaję uśmiechnięta i już się cieszę na spotkanie w pracy z fajnym zespołem....nie rozumiem jak można SAMEMU zrobić sobie sytuację jaką opisujecie- w imię czego? Wasze życie to teraz jedna wielka lista zadań do wypełnienie, tak bardzo byłyście puste wewnętrznie że musiałyście tą pustkę dzieckiem zapychać? a gdzi e wasze zainteresowania, pęd do spełniania przyjemności? kto normalny robi sobie w życiu tak, żeby było źle i żeby nie było łatwo? bo co, bo jak ma się same przyjemności to już jest się złym? ideologia rodem z prlu, gdzie jak kobieta pomyślała o sobie, to była wyrodna. Macie jak sobie zgotowałyście. Trzeba myśleć. Dzieci i tak was zostawią, już w wieku nastoletnim będą was miały gdzieś- wyfruną z domu a wasze życie okaże się wyciętym wielkim fragmentem.

Macie jak sobie zgotowałyście. Trzeba myśleć. Dzieci i tak was zostawią, już w wieku nastoletnim będą was miały gdzieś- wyfruną z domu a wasze życie okaże się wyciętym wielkim fragmentem. x Za jakieś 30 lat to one powiedzą ci "Masz, jak sobie zgotowałaś". Zniedołężniejesz, partner wcześnie odejdzie i zostaniesz sama. Być może litościwa rodzina zaprosi na Wigilię, a może i nie. Chyba, że już teraz wykupiłaś abonament w luksusowym domu pogodnej starości i wystarczy ci kontakt z jego personelem.

wychowywanie dzieci to praca przez 24h na dobę, której domownicy nigdy nie doceniają. Proponuję pomyśleć trochę o sobie. Zawsze znajdziemy odrobine czasu żeby uczestniczyć w np szkoleniach on-line, webinarach ,kursach.Zdobywamy -wiedzę- dzięki której np.obniżymy wydatki domowe /ok 100-150 -nasze małe kieszonkowe/. POTEM możemy opowiedzieć o tym innym i nawet zacząć na tym trochę zarabiać. MINA naszej rodziny-bezcenne. jakby co : n.plawnicka@poczta.onet.pl nie dajcie się zamknąc w 4-ech ścianach -pozdrawiam

Jezu jak mi lepiej jak poczytalam ze nie tylko ja sie czuje jak w wiezieniu

To mnie czeka. A ja już załamana bo doskonale zdaje sobie sprawę, że szczęśliwa nie będę. Czuje się jakbym życie zmarnowała i straciłam juz nadzieję. Dopiero co zaczęłam pracę, a tu okazało się że zaszłam w ciążę nieplanowaną, niechcianą..doktorzy twierdzili ze jestem bezpłodna. Jest 4 miesiąc, jestem tak zdesperowana ze myślałam ze poronie i będzie po problemie. Poczułabym ulgę..to tak jakby odzyskać na nowo życie. Nic na to nie wskazuje