Kochany!

Kochany! Siedze w pustym domu juz trzeci dzień. Bez Ciebie. Bardzo mi smutno, że nie chcesz spądzac ze mną czasu. Czuje sie strasznie samotnie. Chyba nawet bardziej niż jak byłam "sama". Najgorsze jest to że Cie kocham i to tak bardzo. Najgorsze, bo nigdy nikogo tak nie kochałam i daje Ci wszystkie swoje uczucia. Ja taka silna i taka żałosna jestem.Nienawidze jak sie wykręcasz pytaniem wątpiącym "no a co będziemy robic?", albo "No to juz przyjezdzaj, a nie później!!!", "A chce Ci sie?". Smutno mi kiedy koleżanki opowiadają, że spędzają ze swoim chłopakiem kazdy dzień. Ja nie chce każdego dnia, ale dwa razy w tygodniu to dla mnie za mało. Nie trzymaj mnie w takim "zawieszeniu", mogłabym pojechac do koleżanek na kilka dni, moglabym pójsc ze znajomymi na dyskoteke, ale chciałabym to robic z moim chłopakiem, a nie udawac, ze jest zajebista impreza. Z kolegami masz wiele pomysłów na spędzenie czasu, a ze mną, żeby coś zrobic to zawsze brakuje Ci czasu, pieniędzy, checi... Z nimi masz fajne spontaniczne pomysły, a ze mną to nawet nie możesz czegos zaplanowac na potem. To trwa już prawie dwa lata. Strasznie Cie kocham i ciężko mi z Toba zerwac. Obawiam sie ze nie znajde nikogo kto bedzie mi wierny, i z kim sie bede tak dobrze dogadywała jak z Tobą. zaczynam nienawidziec Twoich kumpli za to , ze nie mogo sie zając sami soba, tylko do Ciebie wydzwaniaja, pisza smsy. Ja bym nie mogla, do kolezanek wysyłac po kilka smsów jednego wieczoru "czy juz są wolne?". Niecierpie Cie i jednoczesnie tak samo mocno Cie kocham.