Czy komuś po 30-tce udało się ułożyć życie na nowo?

boże, jęczycie jak stare kwoki, normalnie życie za nimi, bo skończyły AŻ 30 lat :O Za granicę jedźcie chłopa szukać, tam ludzie nie chajtają się z nudów tuż po 20tce, a dają sobie więcej czasu ergo: 30 latnia panna czy kawaler to nie są odrzuty, których nikt nie chciał (mówię o postrzeganiu takich osób) jak u nas.

miałam takie same wątpliwości jak autorka. w wieku 33 lat zakończyłam związek. Rok później znalazłam cudownego faceta. Nie było to wcale proste- dość wysoko zawiesiłam poprzeczkę-osobowość, styl życia, wygląd. Najpierw było mnóstwo rozczarowań i rozpacz,że już zawsze będe sama... potem doszłam do wniosku,że albo znajdę ten mój ideał albo będę sama i tyle ! No i znalazłam go - w internecie! W tym wieku jest już trudniej- wszyscy mamy przeszłość i jakieś tam zobowiązania - mój ukochany ma dziecko i niestety nie ulatwia nam to bycia ze sobą , o czym pisałam jakiś czas temu w innym topiku, jednak nadal zakochani jesteśmy jak nastolatki :) On dobiega już 40 a twierdzi ,że jestem jego pierwszą prawdziwą miłością... A zatem- MOŻNA!!!!!!!!

ci i zobowiązań. Nie pchałam się w pieluchy, nie cisnęła mnie macica na mózg. Żyję od 7 lat w konkubinacie. Jak odejdę od obecnego faceta (na co sie zanosi) to będę wolna, młoda i do wzięcia. A jak nikogo wartościowego nie spotkam, to trudno. Dam sobie radę sama, mam przyjaciół, mam fajną rodzinę. Mam co robic i dla kogo żyć.

wiecie co to wszystko pikuś,ja jestem sama ma 2 dzieci i super rodzinę ale facet w domu to facet! chciałabym na kogoś nakrzyczeć o porozrzucane skarpetki a tu nic,idylla,wszyscy po sobie sprzątają,i nie mówcie mi że życie bez faceta na co dzień to skarb!!!

Czasem skarb, czasem nie skarb. A czy życie z facetem to taki skarb ? :P Ja tam tragedii z tego nie robię. Zresztą, ja jestem akurat w długim związku, co prawda bez przyszłości ale zamierzam go niebawem zakończyć. Tym bardziej, że mam na oku pewnego przystojnego Belga ;) Ze wzajemnością, zresztą. Ale jak się nie uda i będą sama, to się nie pochlastam przecież. A już na pewno nie uznam, że w tak młodym wieku juz wszystko za mną i nie mam szans ułożyć sobie życia. Nigdy nie byłam desperatką. Ale fakt - mam o tyle łatwiej, że mnie nie ciśnie na "fasolkę" :O

Sama...która zaczęła życie po 30-tce z dwójką dzieci:),powinnam cieszyć się z tego co mam,a mimo to czasami ta samotność z wyboru boli.

Dziewczyny, chce Wam dodac otuchy. Zaznaczam ze w Niemczech mieszkam. Mam znajoma, ktora my 45 lat, maz ja zostawil 3 lata temu. Babka wziela sie za siebie, schudla chyba z 15kg i zrobila prawo jazdy na motocykl :) Kupila sobie tez motocykl, zapisala sie do klubu motocyklowego i teraz ma chlopaka na powaznie, ktory jest 15 lat mlodszy :-D Poznala go przez te motocykle. Naprawde warto sie ruszyc z domu i wytkac nosa poza 4 sciany.

o matko!!! w niemczech DOPIERO po 30 zaczyna sie wchodzic w powazne zwiazki,bo dopiero wtedy ludzie wiedza czego i kogo chca od zycia.kiedy polska w koncu wyjdzie z tego zascianka?:Onie robcie z siebie babc emerytek,czy wy napradwe nie widzicie roznicy miedzy 30 a 70 rokiem zycia?