Warszawka... zmieniła go nie do pozania.. na gorsze

jak w temacie.. moj chłopak własnie rozpoczał studia w warszaaiwe- tzn, juz jaki rok temu.. ale dla mnei to tak jakby wczoraj bylo.. to miasto, zycie tam zmienilo go tak cholernie ze zaczynam czuc sie przy nim jak podmiejska sierota :( odwiedzamy sie nawzajem co tydzien, na przemian, raz ja jade do wawy, raz on przyjezdza tu do Łomzy.. ale te nasze spotkania są coraz to dziwiniejsze:( on tam zaczal prace, ciagle teraz sciag sie za kasa... nauka - nauką, ale to praca sie liczy i znajomosci :( jej co sie stalo z tym chłopakiem :(((

Miałam to samo ze swoim, nie kryłam swojego zażenowania w związku z jego przemiana, głośno to krytykowalam, jego 'zachwyt' trwał ok. 1,5 roku, potem wrócił na Ziemię,ale niestety jakas częśc nowego Warszawiaka w nim pozostała, ale wytrwaliśmy :)

znasz przysłowie że dobrego karczma nie zepsuje ? to nie wina warszawki tylko wsiowej mentalności.

Wiadomo,że nie wina warszawki, bo Warszawka to nie istota i nie nazwiemy jej osobą :) Co nie zmienia faktu, że jest to miasto lansiarzy i wyznaczników trendów i poprawnego bycia ;)

nie zgadzam się bo znam tu wielu naprawdę normalnych ludzi. lans i tandeta to przyjezdni oszołomieni ciut większą kasą.

a ja sie boje, ze juz go powoli trace.. jejkus nawet przy tych jego koelzankach z roku wygladam jak uboga krewna...:(

Wielkie miasto, nowe możliwości i doznania, wolność z dala od domu, nowi ludzie... oddala się i w końcu zostanie pochłonięty przez to miasto. A Ty... Ciebie po prostu tam nie ma, w końcu nie będzie... Was. Pesymistycznie pisze lecz historie te nie są niczym nadzwyczajnym tak samo jak ludzkie związki nie są niczym trwałym, niczym obowiązkowym.